Προχτές, το Σάββατο 21 Ιουνίου, 2014 βρέθηκα στο καλοκαιρινό meetup του JHUG στο TheCube. (Είναι η ελληνική κοινότητα μηχανικών λογισμικού που γράφουν σε Java.) Το meetup ήταν αρκετά ζωηρό, κρίνοντας από το ενδιαφέρον του κόσμου που συμμετείχε. Οι συζητήσεις που έγιναν ήταν πολύ ζωντανές και ενδιαφέρουσες. Ήταν όμως γενική η παραδοχή ότι η επίσημη κοινότητα της Java στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα δραστήρια και ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι τα λίγα ενεργά της μέλη είναι τα ίδια εδώ και σχεδόν 10 χρόνια.
(Παρένθεση: μπράβο τους που επιμένουν και κρατούν την κοινότητα ζωντανή.)
Γιατί άραγε όμως να συμβαίνει αυτό; Το πλήθος των προγραμματιστών Java στην Ελλάδα έχω την αίσθηση ότι δεν είναι καθόλου μικρό. Αντιθέτως, είμαι βέβαιος ότι είναι πάρα πολύ μεγάλο. Η Java είναι από τις βασικές γλώσσες προγραμματισμού που – στατιστικά – είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συναντήσει κανείς στην καριέρα του τη σημερινή εποχή. Αυτό δείχνει η προσωπική μου εμπειρία, αυτό βλέπω στους χώρους αναζήτησης εργασίας, αυτό μου επιβεβαιώνουν και όσοι γνωρίζω στην αγορά εργασίας. Το ίδιο επιβεβαιώνουν και τα νούμερα παγκοσμίως. Επιπλέον, η Java είναι η de facto γλώσσα προγραμματισμού στα πανεπιστήμια σήμερα. Και δε μπορώ να μην συνυπολογίσω και το Android, με την τεράστια εξάπλωσή του, οι εφαρμογές του οποίου γράφονται σε Java.
Μια εξήγηση που δίνω είναι ότι οι προγραμματιστές της Java, όχι όλοι προφανώς, αλλά στην πλειοψηφία τους, δεν είναι και πολύ “social”. Εργάζονται κυρίως στον enterprise χώρο, σε μεγάλες, δυσκίνητες εταιρείες, οι οποίες δεν καλλιεργούν την κουλτούρα της αλληλεπίδρασης, της εξωστρέφειας και της επικοινωνίας. Χρησιμοποιούν την τεχνολογία με κάπως παραδοσιακό τρόπο. Έχουν συγκεκριμένα εργαλεία, πολύ συχνά proprietary και μεθοδολογίες που δεν αλλάζουν εύκολα με τα χρόνια.
(Άλλη παρένθεση: να -ξανά- κάνω και λίγη πικρόχολη κριτική στην Oracle.)
Ταυτόχρονα, πρόκειται συχνά για εταιρείες που “μεγάλωσαν” την εποχή των παχιών αγελάδων και βασικός τους σκοπός δεν ήταν η παραγωγή ποιοτικών προϊόντων λογισμικού με καλά και αξιόπιστα processes αλλά η ανάληψη και διεκπεραίωση μεγάλων έργων. Περισσότερο καλλιέργησαν τη νοοτροπία της “φάρμας” προγραμματιστών, οι οποίοι πρέπει να παράγουν κώδικα με το κιλό, χωρίς ο καθένας τους να έχει σημαντική αξία και χωρίς καν η τεχνολογία η ίδια να έχει σημαντική αξία.
Ακόμη, όπως σημειώθηκε και στο meetup, σημαντική έλλειψη για πολλά χρόνια ήταν και η απουσία χώρων όπου η κοινότητα να μπορεί να συγκεντρώνεται για τις δράσεις της, όπως – καλή ώρα – το TheCube, μα και άλλοι συνεργατικοί χώροι ή χώροι που στηρίζουν την καινοτομία, την τεχνολογία και την επιχειρηματικότητα. (Αν και παραδόξως πιο πολλά JHUG meetups έγιναν μέχρι το 2010 παρά μετά.) Εν πάση περιπτώσει, αυτό δεν ισχύει πια!
Τέλος, μια παρατήρηση σε άλλο τόνο για κάτι που με στενοχωρεί. Όντας ο ίδιος Java developer αλλά και Javascript developer διαπιστώνω ότι πρέπει να είμαι κάτι λιγάκι σπάνιο. (Ή λίγο ανώμαλο που μου αρέσει!) Δε θα το περίμενα για να είμαι ειλικρινής. Μου κάνει εντύπωση, γιατί, πχ από την άλλη μεριά, θεωρείται απόλυτα φυσικό να γράφεις PHP και Javascript (όχι ότι ξέρεις να γράφεις Javascript, αλλά λέμε τώρα). Βλέπω μια εμφανή αντιπάθεια εκατέρωθεν. Έχω ακούσει ουκ ολίγα υποτιμητικά σχόλια από Java developers για τη Javascript αλλά και πολλά απορριπτικά σχόλια για τη Java από – PHP και – Javascript developers. Γιατί, βρε παιδιά; Θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε ο ένας την αξία του άλλου και να προωθήσουμε τη συνεργασία ανάμεσά μας. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα από μόνο του.
εκτύπωση Κατηγορίες: Java, jhug, απόψεις, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | 8 σχόλια