Άσε τους μπάτσους στην άκρη. Τους αντιμετωπίζω πάντοτε και εκ των πραγμάτων καλόπιστα! Ακόμη και όταν βλέπω να "βαράνε" πολίτες στα ίσα. Εκτελούν εντολές. Βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν επιτρέπεται να το δεις αλλιώς. Και δεν έχει και κανένα νόημα να πιστέψεις ότι αυτοί οι ίδιοι – πολλές φορές νεαρά παιδάκια με μεγάλο μπόι – παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους ή συνεργάζονται εκείνη την ώρα με το "παρακράτος" και κάνουν ό,τι κάνουν.
Η αστυνομία έχει ηγεσία και η ηγεσία της λογοδοτεί στο αρμόδιο υπουργείο. Όταν ο μπάτσος χτυπά έναν πολίτη στα ίσα και, μάλιστα, δίχως πρόκληση ή αιτία, τότε ο μπάτσος κάνει μαλακία. Ξεκάθαρη, άνανδρη και προκλητική μαλακία! Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Αλλά αν εσύ την επόμενη φορά που δεις μπάτσους μπροστά σου αρχίσεις να βρίζεις τη μάνα και τη θεια τους, τότε κάνεις κι εσύ μια μεγάλη μαλακία!
Γιατί δε φταίει ο μπάτσος για την πράξη του ευθέως. Εκτελεί εντολές και έτσι πρέπει να το δούμε. Κι εφόσον εκτελεί εντολές, τότε πρέπει ο ανώτερός του να τον τιμωρήσει. Κι αν ο ανώτερός του δε μπορεί να τον εντοπίσει ή να τον τιμωρήσει, τότε αυτός ο ανώτερος είναι υπεύθυνος απέναντι στο δικό του ανώτερο κοκ, μέχρι να φτάσουμε στον υπουργό δημόσιας τάξης. Κι αν κανείς δε μπορεί να εντοπιστεί ή/και να τιμωρηθεί τότε βήμα προς βήμα, από το μπάτσο μέχρι τον υπουργό, υπάρχουν πολλά επίπεδα ανικανότητας. Ή ηλιθιότητας! Μιας και όλες αυτές οι εικόνες που βλέπουμε προσβάλλουν και την αστυνομία και κάθε τίμιο αστυνομικό.
Επομένως, η ευθύνη για τα χάλια που βλέπουμε είναι καθαρά πολιτική και κάποιος πρέπει να την αναλάβει. Γιατί είτε είσαι ηλίθιος που ανέχεσαι αυτό το κακό, είτε κάνεις κάτι για να το αλλάξεις είτε οφείλεις να παραιτηθείς από τη θέση στην οποία αποδείχθηκες είτε ηλίθιος είτε ανίκανος (διάλεξε εσύ τι από τα δύο ήσουν).
εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, πολιτικά | rss 2.0 | trackback
