Αγαπητό facebook,
Είμαι ένας άνθρωπος που δε σε συμπαθεί πάρα πολύ! Όλος ο κόσμος έχει γεμίσει από ιστοσελίδες "κοινωνικής" φύσεως που ουδαμώς πιστεύω πως κόπτονται για κάτι το "κοινωνικό". Δε θα τολμήσω να τις ονομάσω στα ελληνικά γιατί ακούγονται πολύ ηλίθιες (βιβλίο-με-φάτσες και ο-χώρος-μου κλπ). Μάλιστα μερικοί το είπαν αυτό Web 2.0. Θα καούν στην κόλαση οι ψεύτες σου το ορκίζομαι, αν δεν τους κάψω πρώτα εγώ. Εσύ τι ακριβώς είσαι, αγαπητό facebook;
Γιατί θέλεις να μάθεις όλους μου τους φίλους και γιατί θέλεις να μου βρεις όλους αυτούς που έχασα; Στοιχηματίζω οτι κάτι πονηρό κρύβεται πίσω από αυτή σου την προθυμία. Ο κάθε άσχετος θέλει να μου κάνει poke ή να βάψει συνθήματα στον τοίχο μου και, ποιος ξέρει, ίσως σε λίγο θα φέρνει και το σκύλο του να κατουρήσει στον ηλεκτρονικό μου κήπο.
Ε, και τι να σε κάνω αγαπητό facebook αν είναι να αποκλείσω όλες αυτές τις όμορφες λειτουργίες που μου προσφέρεις για να μην ενοχλούμαι; Και πως να μην ενοχλούμαι όταν ο κάθε δυστυχής διασκεδάζει με το να με ενημερώνει με τα πενιχρά του νέα. "Τώρα πάω στη δουλειά… Τώρα ήρθα από τη δουλειά… Τώρα γράφω στο facebook… Τώρα γράφω στο facebook ότι γράφω στο facebook για το γεγονός ότι γράφω στο facebook…" κλπ.
Όμως, αρχίζω να αισθάνομαι απεπλιστικά μόνος, αγαπητό μου facebook, και γι’ αυτό πήρα το θάρρος να σου γράψω αυτό το γράμμα. Δεν έχω λογαριασμό σε εσένα και αισθάνομαι κάπως μειονεκτικά, το ομολογώ. Όλος ο κόσμος έχει ένα λογαριασμό και έχει εκεί τους φίλους του μαζεμένους και τους παλιούς του συμμαθητές και τους φίλους του από τους προσκόπους και από το κατηχητικό κι από τις καλοκαιρινές διακοπές και από την παλιά του δουλειά και ξέρει για όλους τι κάνουν και που βρίσκονται, πότε πάνε και πότε έρχονται. Αγαπητό facebook, αρχίζει και με ενοχλεί αυτό και στο λέω με όλο το θάρρος.
Δε σου θυμίζει λίγο big brother; Όχι το ότι κάποιος κάθεται και ασχολείται τόσο με το τι κάνουν όλοι οι άλλοι, έστω και αν είναι φίλοι του. Αλλά το ότι θέλει όλοι οι άλλοι να ξέρουν πράγματα για αυτόν. Κανείς δε μας υποχρεώνει, αγαπητό facebook, να ασχολούμαστε μαζί σου και όμως κάπως το καταφέρνει και το κάνει. Σύντομα μου φαίνεται θα πρέπει να στείλω ένα γράμμα και στο myspace. Έχω αρχίσει να αισθάνομαι πως χωρίς αυτά τα δύο δεν υπάρχω. Δηλαδή, η ύπαρξή μου, ενώ είναι πραγματική και το νιώθω, είναι κατά κάποιο τρόπο διάφανη, δεν είναι έγκυρη, δεν είναι επικυρωμένη από κάποια εξουσιοδοτημένη οντότητα.
Αγαπητό facebook, δε φταις εσύ, φυσικά, ούτε ο νεαρός που σε συνέλαβε και έχει χ*στεί στο δολλάριο. Σύντομα, η αξία σου θα υπερβεί τα ίδια σου τα όρια. Κλέφτες θα αφήνουν ίχνη σε εσένα και ντετέκτιβ θα σε ξεψαχνίζουν για να τα βρούν. Σύντομα, δε θα δείχνουμε την ταυτότητά μας αλλά το λογαριασμό μας σε εσένα – εναλλακτικά αυτόν στο myspace, αλλά θα είναι ισοδύναμοι, όπως η ταυτότητα με το δίπλωμα οδήγησης μέσα στην ΕΕ. Σύντομα θα κλείνουμε τα ραντεβού μέσα από εσένα σε κάποιο εικονικό χώρο και θα παίζουμε ανύπαρκτα παιχνίδια με φανταστικούς φίλους. Ακούγεται εξαίσιο.
Κλείνοντας, αγαπητό facebook, θα ήθελα μια χάρη. Άμα δεις κανέναν από τους φίλους μου και αντιληφθείς ότι με ψάχνει τότε σε παρακαλώ πες του που να με βρει για να μην τον δυσκολέψω. Δυστυχώς δε μπορώ να σου δώσω το username και το password μου στο yahoo ή το hotmail ή το gmail ή σε οτιδήποτε άλλο για να μπεις και να δεις ποιοι είναι οι φίλοι μου γιατί αυτό είναι κάπως προσωπικό και δε θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου! Θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να δεχθώ να μοιραστώ τα password μου μαζί σου ή με οποιονδήποτε άλλο.
Μέχρι τότε θα αρκεστώ σε πραγματικούς φίλους, με σάρκα και οστά, ακόμη κι αυτούς που δε διαβάζουν το blog μου αλλα προτιμάνε να μου τα λένε από κοντά.
Εύχομαι το νέο έτος να είναι υγιές και ανθηρό,
Ειλικρινά δικός σου,
Τάκης
————
Προς ναυτιλλομένους:
Προσπάθησα κι έφτασα τόσο κοντά στο να χρησιμοποιήσω ένα λογαριασμό στο facebook. Μετά την εγγραφή μου όμως άρχισε να μου ζητάει τα password στα email accounts μου στο yahoo και στο gmail κλπ κλπ κλπ για να μου βρει "φίλους" από τα contacts μου εκεί. Τότε έχασα την υπομονή μου, φίλε οδηγέ, κι εγκατέλειψα την προσπάθεια.
