Πολλοί από εσάς μάθατε για αυτό το blog από την ενημέρωση που σας έστειλα. Αποφάσισα να "βγω στον αέρα", λοιπόν, από χτες, 21-11-2007. Από εδώ και πέρα συνεχίζω επισήμως το blog μου!
Για όσους δεν το αντιλήφθηκαν, ναι, μου αρέσουν τα σχόλια και δε βαριέμαι να τα διαβάζω! Το αν θα διαβάζει και κανένας άλλος εκτός από τους γνωστούς μου τούτο το blog δεν το γνωρίζω, δεν το προβλέπω και δε με προβληματίζει. Τα στατιστικά ποτέ δεν τα συμπάθησα. Μου αρκεί που μπορώ να επικοινωνώ με ανθρώπους που εκτιμώ – και κάτι παραπάνω.
Σταματώ να μιλώ για εμένα και παραθέτω ορισμένα από τα σχόλια που έλαβα σε emails.
"Soy grafw afoy diavasa ta panta, ma ta panta! Mexri kai ta “links” soy!"
Μαρία, με συγκινείς…
"…περισσότερο απ’ όλα μου άρεσε η παιδική φωτογραφία των παιδικών σου χρόνων, το βλέμμα παραμένει το ίδιο"
Κάτι αδύνατο να παρατηρήσω από μόνος μου!
Και όμως κατά κάποιο τρόπο γοητευτικό…
"…πολύ ωραιο, διαβασιμο, απλό, και ολα τα καλα που εγω η όχι τοσο ειδική τα θεωρω προτερηματα"
Σε αυτούς τους μη-ειδικούς είναι που απευθύνομαι…
"…to blog sou einai Gamato!"
Το ήξερα αυτό όμως…
"Eyge. Apo emena 10 me tuna!"
Πάντα μου άρεσε η tuna, σ’ ευχαριστώ…
Μα περισσότερο απ’ όλα με άγγιξε αυτό:
"…για μένα όμως λέει σίγουρα πολλά παραπάνω. Κι αυτό γιατί εγώ ήμουν ο άνθρωπος πίσω από την κάμερα, ξέρω τί υπάρχει πάνω, κάτω και γύρω από τη φωτό. Θυμάμαι πολύ καλά τη στιγμή και το συναισθηματικό της φορτίο, (σνιφ)πράγμα που ούτε το ίδιο το παιδάκι δε θα θυμάται και η πόζα ήταν κατόπιν δικής μου υπόδειξης…"
εκτύπωση Κατηγορίες: προσωπικά | rss 2.0 | trackback
