Κάτι δε θα κατάλαβα καλά μάλλον. Από παντού ακούω καλά σχόλια και καλές κριτικές για τη φετινή ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε με το Λεονάρντο Ντι Κάπριο το "Νησί των Καταραμένων" ("Shutter Island"), στο οποίο ανακατεύονται στοιχεία από αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ με θεωρίες συνωμοσίας και περιπέτεια. Η ιδέα πίσω από την ταινία δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη πια – βλ. το "Σκοτεινό παράθυρο" ("Secret Window") κι ακόμη την "Έκτη Αίσθηση" ("Sixth Sense"). Θέλω να πω ότι μια τέτοια ιδέα για την τελική ανατροπή του σεναρίου δεν έχει νόημα να χρησιμοποιείται παραπάνω από μία φορές, επειδή είναι αρκούντως απρόσμενη και ικανή την πρώτη φορά και μόνο. Μετά μοιάζει αντιγραφή. Επιπλέον, θα περίμενα κάτι πιο σύνθετο από τον Σκορτσέζε (!) και όχι απλά ένα θριλεράκι που αλλάζει τα δεδομένα κάααπως εντυπωσιακά στο τέλος. Ίσως τα γεράματα. Και μήπως ήταν η ιδέα μου ότι πολλές σκηνές ήταν προχειρογυρισμένες ή γυρισμένες αλλού-οι-ηθοποιοί-κι-αλλού-το-σκηνικό (όπως στις παλιές ταινίες, που ο οδηγός έστριβε το τιμόνι δεξιά-αριστερά, προφανώς για το εφφέ, αλλά το αυτοκίνητο συνέχιζε να πηγαίνει ευθεία); Ο Ντι Κάπριο, πάντως, αν και δείχνει σταθερά το πολύ 20 χρονών, κάτι που με δυσκολεύει να τον βλέπω σε ρόλους καθαρά αντρικούς, την παλεύει αρκετά καλά, οφείλω να ομολογήσω. Να τη δεις σε DVD… Αλλά να δεις με την εξής σειρά (για να μου πεις μετά):
>
>
Αναπάντητα και σκοτεινά ερωτήματα:
- Παρατηρείς τις ομοιότητες στις τρεις αφίσες;
- Γιατί και στις τρεις ο κεντρικός ήρωας τα έχει πάρει και κοιτάει λοξά και υπό ειδικό φωτισμό;
- Ποιος από τους τρεις την έχει ακούσει περισσότερο;
- Γιατί και οι τρεις τίτλοι ξεκινούν με το αγγλικό γράμμα "S";
- Γιατί και οι τρεις τίτλοι αποτελούνται δύο λέξεις (δε μετράμε το "the" ως λέξη);
- Τι μου ήρθε και έβαλα τόσο μεγάλα βελάκια ανάμεσα στις εικόνες;
