Για τη Μόνικα σου έχω ξαναμιλήσει. Τη βλέπω ζωντανά για δεύτερη φορά αυτό το καλοκαίρι (εντάξει, φθινοπώριασε πρακτικά πια) και δεν το μετανοιώνω καθόλου. Υπάρχει και ένα γενικότερο κλίμα λατρείας προς το πρόσωπό της στην παρέα αυτό τον καιρό που βοηθάει – όχι ότι υπάρχει καμία ανάγκη για κάτι τέτοιο. Προχτές το βράδυ (14-09-2009) εμφανίστηκε στο Κηποθέατρο Παπάγου. Ήμασταν εκεί, καθισμένοι στα μαξιλαράκια μπροστά ακριβώς στη σκηνή (2nd row) σαν τα καλά παιδάκια, την ακούσαμε και την απολαύσαμε. Η μπόρα έκανε υπομονή μερικές ώρες και δε χάλασε τη βραδιά.
Κάντε λίγο υπομονή γιατί τον Οκτώβρη, μας είπε, ηχογραφεί το δεύτερο δίσκο της. Και έχει ανεβάσει τις προσδοκίες πολύ ψηλά. Για την ώρα μας είναι αρκετό που αυτή η ντροπαλή (ακόμα δυσκολεύτεται να μιλήσει στο κοινό) κοπέλα, που μου θυμίζει κάτι ανάμεσα σε νεράιδα και ξωτικό, μας έχει δώσει μονομιάς τόσα όμορφα τραγούδια.
Α! κι ένα μεγάλο ευχαριστώ προσωπικό στη διοργάνωση που στην είσοδο του θεάτρου δεν έσκιζε από δω κι από κει τα εισιτήρια μας αλλά τα σημείωνε με ένα μαρκαδόρο από πίσω – μεγάλη ανακούφιση για όσους μαζεύουν τέτοιες ανοησίες.
Και για το τέλος, Μόνικα σου βρήκα το εξώφυλλο για τον επόμενο δίσκο σου…
ΥΓ: Μα πού έβαλα το εισιτήριο..;
εκτύπωση Κατηγορίες: ήμουν εκεί, μουσική | rss 2.0 | trackback