Τάκης Μπουγιούρης

Τα βαριέμαι τα Mac (και τα άλλα προϊόντα της Apple, τα iPhone, iPad κλπ). Είναι πολύ γυαλιστερά και όμορφα απ' έξω αλλά εντελώς κλειστά και αδιαφανή ταυτόχρονα. Γι' αυτό δεν τα θέλω. Άσε δε που συνήθως κάνουν αυτό που κάνουν τόσο καλά που δε σου αφήνουν περιθώρια ούτε για πειραματισμούς ούτε για πολλές-πολλές απόπειρες επιδιορθώσεων σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Βέβαια είναι εντελώς υποκειμενικά όλα αυτά. Οι φανατικοί της Apple τα λατρεύουν για τους ίδιους ακριβώς λόγους! Με θρησκευτική σχεδόν πίστη. Μάλιστα το απέδειξε αυτό πρόσφατη έρευνα από ντοκυμανταίρ του BBC…

Απέδειξε ότι οι εγκεφαλικές αντιδράσεις των χρηστών προϊόντων της Apple κατά τη διάρκεια στην οποία τα χρησιμοποιούν είναι παρόμοιες με αυτές των πιστών σε κάποια θρησκεία όταν βρίσκονται μπροστά σε εικόνες και είδωλα της θρησκείας τους. Δηλαδή ένας χρήστης iPhone όταν βλέπει το iPhone του ο εγκέφαλός του παράγει τις ίδιες αντιδράσεις με αυτές που παράγει ο εγκέφαλος ενός θρησκευόμενου ανθρώπου όταν βλέπει την απεικόνιση του θεού στον οποίο πιστεύει.

Το πρωτοδιάβασα εδώ. Κι έμαθα και για το RDF (Reality Distortion Field), που είναι όρος που πλάστηκε ειδικά για το Steve Jobs και το "χάρισμά" του να πείθει τους άλλους να πιστέψουν οτιδήποτε εκείνος θέλει να τους πλασάρει και, μάλιστα, με ένα αίσθημα δέους και γοητείας. Κάτι σαν το θρησκευτικό καθοδηγητή μιας αίρεσης και τους φανατικούς οπαδούς του, που τον ακολουθούν περιχαρείς στην ομαδική αυτοκτονία.
 

Την είδα κάπως αλλιώς τώρα που καλοκαίριασε και γράφω τη Java μου στο theme Oblivion για την Eclipse από το Eclipse Color Themes. Θυμίζει κάτι από κονσόλα, Vim κλπ… Αλλά μου αρέσει. Και, ναι, έχει σημασία!

Έχετε να μου προτείνετε κάτι καλύτερο;

Και να μόλις τώρα παρήγαγα ένα ολόδικό μου απόφθεγμα για την ανάπτυξη λογισμικού. Μου ήρθε στα αγγλικά αλλά πάρτε το στα ελληνικά:

Η ανάπτυξη λογισμικού είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει πολύ σχεδιασμό,
κάμποσο γράψιμο και λίγη ανάπτυξη κώδικα. Οι καλοί προγραμματιστές είναι
καταδικασμένοι να αποκτήσουν πάθος για το τρίτο. Είναι αυτό που αγαπούν να
κάνουν. Γι' αυτό και ανέχονται τα άλλα δύο την περισσότερη ώρα.

ΥΓ: Το σατανικό λογοπαίγνιο του τίτλου το πιάσατε, έτσι; Το theme στην Eclipse μου λέγεται Oblivion αλλά ο τίτλος του post "Code into oblivion" δηλαδή σα να λέμε "ανάπτυξε κώδικα μέσα στη λήθη", μόνο που δεν εννοώ την ίδια τη λήθη αλλά το theme, που λέγεται Oblivion! Ε; Το πιάσατε, ε; Καλό, ε;

Ναι, εγώ κράσαρα το Youtube. Να:

Το ζήτημα θα διευθετηθεί από μια άρτια εκπαιδευμένη ομάδα μαϊμούδων. Ευτυχώς!

Ω, τι ωραίες μέρες μας επιφύλασσε ο καιρός. Πριν δέκα μέρες χιόνιζε και τώρα η άνοιξη μοιάζει να ήρθε για τα καλά. Τι ωραίος λαμπερός ήλιος, τι όμορφη μέρα! Και είναι, αλήθεια, η Αθήνα λίγο πιο όμορφη κι αυτή. Η βόλτα στην Πλάκα ήταν αναζωογονητική. Τα σοκάκια ήταν γεμάτα από κόσμο. Τουρίστριες με λευκά μπούτια γέμιζαν τα μαγαζάκια. Οι μυρωδιές από το γύρο στις ταβέρνες συναγωνίζονταν το ψητό χταποδάκι στα μεζεδοπωλεία. Ένα ακορντεόν από μακριά έπαιζε "Τα παιδιά του Πειραιά". Και "Χσπλάτς", η βιοχλαπάτσα ενός πλανόδιου έσκασε με πάταγο μπροστά στα πόδια μου…

Αν βρίζουνε, λέει. Σα νταλικέρηδες! Και βρίζουνε και κλωτσάνε αντικείμενα που βρίσκουνε τριγύρω τους. Είναι ένα επάγγελμα επιρρεπές στην απώλεια της ψυχραιμίας, όσο και αν είναι, ταυτόχρονα, δημιουργικό και ανταποδοτικό. Κάποιος μάζεψε υβρεολόγιο από τα σχόλια των developers που έκαναν commit στο github (που να σου εξηγώ άμα δεν ξέρεις – δε χρειάζεται να ξέρεις για να γελάσεις). Όχι μόνο τα μάζεψε, λοιπόν, αλλά έβγαλε και στατιστικά από αυτό. Πχ, το περισσότερο υβρεολόγιο οφείλεται στους developers της Java, της Javascript και της Ruby, ενώ πιο μειλίχιοι από όλους εμφανίζονται οι developers της PHP. Αγαπημένη, δε, λέξη μέσα στο υβρεολόγιο τα "σκατά" (shit).

Ιδού μερικά σπαρταριστά:

• added gui shit
• Fixing shit I broke
• Complete UI rewrite for the fucking map dialog.
• make this shit work!
• remove old test code stub. I have no idea how this ugly piece of shit managed to survive *that* long
• LL can't even write a fucking installer, what the fuck
• This is stupid!. Fuck you GIT!
• do a proper blur (why the fuck doesn't the jquery().blur() do it?
• added new tests for new shit
• more awesome UI shit
• even more awesome UI shit
• last commit breaks shit
• Cleaning the house … shit was messy
   

Και περπατώ μέρα μεσημέρι κάπου στη Δάφνη. Και γελάω από μέσα μου γιατί είμαι σε ένα συνοικιακό στενάκι που έχει ολόδικό του ποδηλατόδρομο! Αμέ, η Δάφνη είναι γνωστή πια ως το Άμστερνταμ του νότου. Ενώ παρακάτω ο κεντρικός δρόμος δεν έχει ούτε καν πεζοδρόμιο. (Κατάλαβες γιατί την παρομοίασα έτσι σατανικά με το Άμστερνταμ, ε; Από τη μια ποδηλατόδρομος από την άλλη μπουρδέλο! Καλό, ε!). Εν πάση περιπτώσει, είναι ένα φαιδρό αλλά άκρως ελληνικό φαινόμενο. Α, ρε δήμαρχε, κάτι πήγες να κάνεις αλλά σου βγήκε τραγέλαφος. Και να σου λίγο πιο κάτω ο κλασσικός Ελληνάρας που βρήκε και πάρκαρε το όχημα ακριβώς πάνω στον ποδηλατόδρομο. Εμ, βέβαια, δεν έλεγε πουθενά ότι απαγορεύεται το πάρκινγκ!

Μικρή φωτό, συμπαθάτε με, αλλά αυτό μπορώ να κάνω…

Ξεκαρδιστικές ατάκες, αν είσαι προγραμματιστής (software architect λέμε στους απέξω ή, το λιγότερο, software engineer) από μεγάλες προσωπικότητες του χώρου της ανάπτυξης λογισμικού και όχι μόνο! Θα βρεις και τις 50 εδώ. Οι αγαπημένες μου:

• 39: “Considering the current sad state of our computer programs, software development is clearly still a black art, and cannot yet be called an engineering discipline.”
  Bill Clinton
• 35: “For a long time it puzzled me how something so expensive, so leading edge, could be so useless. And then it occurred to me that a computer is a stupid machine with the ability to do incredibly smart things, while computer programmers are smart people with the ability to do incredibly stupid things. They are, in short, a perfect match.”
  Bill Bryson
• 29: "Talk is cheap. Show me the code."
  Linus Torvalds
• 14: "I don't care if it works on your machine! We are not shipping your machine!"
  Vidiu Platon
• 10: "People think that computer science is the art of geniuses but the actual reality is the opposite, just many people doing things that build on each other, like a wall of mini stones."
  Donald Knuth
• 6: “The trouble with programmers is that you can never tell what a programmer is doing until it’s too late.”
  Seymour Cray
• 3: "Most good programmers do programming not because they expect to get paid or get adulation by the public, but because it is fun to program."
  Linus Torvalds

Επέλεξα να σας γράψω για το E-Banking της Εθνικής Τράπεζας όχι επειδή το αντιπαθώ. Αντιθέτως, ως υπηρεσία το λατρεύω, έχω χρόνια πια να σταθώ σε ουρά για να πληρώσω λογαριασμούς ή να κάνω τραπεζικές συναλλαγές. Παρόλο που το λατρεύω, λοιπόν, οι developers που κρύβονται από πίσω του μου κάνουν τη ζωή δύσκολη. Δεν ξέρω τι σκέφτονται οι άνθρωποι αλλά έχουν καταφέρει να με κάνουν να μπορώ να το χρησιμοποιήσω πρακτικά μόνο με Opera. Το testing τους πρέπει να υποθέσω ότι είναι άθλιο μιας και σε κάθε browser πλην της Opera τα προβλήματα είναι από ενοχλητικά έως αποτρεπτικά.

Θα σας τα παρουσιάσω με τον παρακάτω "γραφικό" τρόπο ένα ένα:

Internet Explorer (version 8 αυτή που χρησιμοποιεί ο πιο πολύς κόσμος, δηλαδή)

Τα πράγματα δεν είναι τραγικά εδώ πέρα, αλλά ή Javascript βιβλιοθήκη για το super duper Web 2.0 UI
που έχει επιλεγεί είναι φανερό ότι έχει μετατρέψει τα παραδοσιακά πεδία σε ψυχεδελικά αντικείμενα!

Ω, ναι! Τα πεδία και τα περιεχόμενά τους είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα εδώ πέρα…

Mozilla Firefox (πάντα στην τελευταία έκδοση)

Και καλά το λένε και κάπου στο login ότι για να δουλέψει σωστά η εφαρμογή με IE και Firefox
πρέπει, λέει,  να διαγράφεις τα προσωρινά αρχεία, την cache του browser δηλαδή.
Αμ δε που διορθώνονται τα προβλήματα. Δείτε την επόμενη φωτογραφία!

Σχεδόν τίποτε δε λειτουργεί στο Firefox. Καμία σελίδα δεν κατεβαίνει ολόκληρη παρά μένει στην
ημιτελή κατάσταση που βλέπετε, καθιστώντας την εφαρμογή πρακτικά άχρηστη στο Firefox!

Safari (κάποιοι τον χρησιμοποιούν)

Στο Sfari τα πράματα είναι μυστήρια. Καταρχή, η εφαρμογή δεν αντιλαμβάνεται το locale του browser και έτσι
συμπεραίνει ότι είμαστε αγγλόφωνοι. Δεν πειράζει, όμως, γιατί τίποτε δε δουλεύει έτσι κι αλλιώς. Ο πράσινος
loader στριφογυρίζει αενάως και καμία λειτουργία δεν είναι εφικτή. Κάτι έχει πάει πολύ στραβά!

Chrome (ξέρεις, ο browser από το Google)

Και τώρα, κρατηθείτε για τα αποτελέσματα στον Chrome. Πατάς είσοδος και…

Security error στο SSL. Θα το ξαναπώ. Ο Chrome εντοπίζει security error στο SSL και δε σε αφήνε καν να μπεις
στην εφαρμογή και να δεις οτιδήποτε. Είμαι βέβαιος ότι θα πρόκειται για κάτι πολύ χοντροκομμένο που δεν έχει
προβλεφθεί και ότι για έλλειμμα στην ασφάλεια, μιας και όλοι οι άλλοι browsers δεν παραπονιούνται. Παρολαυτά, nice!

Και τώρα ας που πει κάποιος ειλικρινά, μόνο σε μένα συμβαίνουν όλα αυτά;

Και ζήτω η Opera (μάλλον)!

Η Shell είναι απαράδεκτη στην πολιτική με τις αποδείξεις στα πρατήριά της. Η λέξη που θέλω να χρησιμοποιήσω είναι ότι αυτό που κάνει η εταιρεία είναι σωστή "γυφτιά", αλλά δε θα το κάνω! Οπουδήποτε κανείς πληρώνει για κάποιο αγαθό ή κάποια υπηρεσία, αμέσως μετά, αν όχι ήδη πριν την πληρωμή (βλ. εστιατόρια), ο πάροχος του αγαθού ή της υπηρεσίας του δίνει τη σχετική απόδειξη. – "Πόσο έχει το μαχαίρι;" – "Μόνο φράγκα εφτά!" – "Αφού το θέλεις πάρ' το." Όχι όμως στα πρατήρια της Shell! Εκεί, ο πελάτης πρέπει πρώτα να πληρώσει το συνήθως "εμποδιζόμενο" στην ελληνική υπάλληλο που βρίσκεται στην αντλία, μετά να αφήσει το αυτοκίνητό του όπως-όπως,  να πάει μέσα στο κατάστημα και να ζητήσει την απόδειξή του, ισχυριζόμενος το ποσό που κατέβαλε. Δεν του την αρνούνται, τελικά. Αλίμονο, αυτό τους έλειπε, μετά από τέτοια δοκιμασία, θα έπρεπε να τον κερνάνε και κατιτίς!

Τα πρατήρια της Shell είναι συνήθως μεγάλα, με πολλές αντλίες, άλλες σε σειρά κι άλλες εν παραλλήλω, και εξυπηρετούν πολλά αυτοκίνητα ταυτόχρονα. Για να αφήσει ένας οδηγός το αυτοκίνητό του και να πάει μέσα στο κατάστημα για να πάρει την απόδειξή του βλαστημάει. Πρέπει είτε να το παρατήσει μες στη μέση του πρατηρίου (κλειδωμένο και με συναγερμό;), δυσκολεύοντας τη ζωή των άλλων, ανυπόμονων οδηγών, τους οποίους καθυστερεί, είτε να κάνει τις απαραίτητες μανούβρες στον περιορισμένο ελεύθερο χώρο για να το παρκάρει πιο δίπλα (να το κλειδώσει, να του βάλει και συναγερμό;) ώστε να μην καταλαμβάνει ωφέλιμο χώρο. Σε αυτό συνυπολογίστε το ότι η ουρά στο ταμείο για αποδείξεις δεν είναι πάντα μικρή και έτσι όλη αυτή η ενόχληση πολλαπλασιάζεται χρονικά. Αυτό δε λέγεται "εξυπηρέτηση" και απλά οδηγεί τους περισσότερους οδηγούς στο να ακολουθούν το ένστικτό τους και την εντολή "ου μπλέξεις"  και να φεύγουν χωρίς να παίρνουν αποδείξεις.

Ήταν αυτός, άραγε,  ο σκοπός της εταιρείας για αυτή την τακτική, τη στιγμή που όλες οι άλλες εταιρείες έχουν βάλει ταμειακές μηχανές ακριβώς δίπλα στις αντλίες;

Επομένως, με την τακτική της αυτή η Shell:

• Δεν αποδίδει αποδείξεις στους πελάτες της τη στιγμή που γίνεται η συναλλαγή
• Τους εξαναγκάζει να ισχυρίζονται το ποσό που έχουν ήδη καταβάλλει
• Τους αποθαρρύνει από το να ζητούν καν αποδείξεις παρουσιάζοντας προσκόμματα

Αυτό είναι ενοχλητικό και απαράδεκτο!

Ήταν μια συνηθισμένη καλοκαιρινή βραδιά. Γύρισα σπίτι αργά από το γραφείο. Κάνει τόση ζέστη που, έτσι κι αλλιώς, δε μπορείς να κάνεις πολλά στο σπίτι νωρίς. Είτε θα βγεις καμιά βόλτα είτε θα δουλέψεις λίγο παραπάνω στη δροσιά του air-condition. Έβαλα κάτι να φάω και κάθισα μπροστά στην τηλεόραση. Μια διαιτολόγος με είχε συμβουλέψει να μην τρώω μπροστά στην τηλεόραση γιατί, λέει, καθώς η προσοχή μας αποσπάται, καταλήγουμε να τρώμε περισσότερο. Δεν καταλαβαίνω το νόημα, το πιάτο μου θα το αδειάσω είτε μπροστά είτε πίσω από την τηλεόραση. Εν πάση περιπτώσει, η τηλεόραση αυτό τον καιρό είναι μια δυστυχία. Επαναλήψεις αποτυχιών του χειμώνα η μία πίσω από την άλλη ακολουθούμενες από αποτυχίες της περασμένης εικοσαετίας μετά τα μεσάνυχτα. Πετυχαίνω το "Bones". Μόνο ακουστά το είχα μέχρι τότε. Ήξερα ότι πρόκειται για έναν από τους κλώνους τύπου CSI, με έμφαση σε θεματολογία που περιλαμβάνει φονικά, τα οποία αναλύονται ψύχραιμα – και κυνικά – στα εργαστήρια της αστυνομίας με περίσσεια αίματος και ωμού ιατροδικαστικού νατουραλισμού.

Ξεκινά, που λέτε, το επεισόδιο και δείχνει κόσμο μέσα σε ένα ασανσέρ. Ξάφνου, η οροφή του ανοίγει και προς έκπληξη τόσο δική μου όσο και των επιβατών του ασανσέρ, ένα… γυναικείο πόδι πέφτει μέσα – φορώντας το παπούτσι. Φωνές, κακό στο ασανσέρ πού να σας τα λέω! Εγώ έτρωγα ο αδαής. Μα μέχρι να το συνειδητοποιήσω τι βλέπω και να αηδιάσω η πλοκή προχώρησε στο να αποκαλύψει και όλα τα υπόλοιπα μέλη της δυστυχούς κατακερματισμένης γυναίκας, στην οποία το πόδι ανήκε. Την είχαν πετάξει ψηλά από το φρεάτιο και… δεν είχε μείνει κολυμπηθρόξυλο. Τα κομμάτια της ήταν σπαρμένα παντού! Κανονικά θα έπρεπε να αηδιάσω. Έτρωγα! Αλλά ήταν τόσο υπερβολικά σπλάτερ το θέαμα, τόσο πέραν κάθε λογικής η αιματοχυσία, που η φρίκη που παρακολουθούσα με έκανε να καγχάσω. Κατάφερα να συνεχίσω να τρώω.

Η διαμελισμένη γυναίκα έφτασε σε πολλές δόσεις στα εργαστήρια της αστυνομίας. Πάρα πολλές. Και η ανάλυση ξεκίνησε. Ανέλυσαν τα πάντα. Κόσκινο την έκαναν! Όχι ότι δυσκολεύτηκαν, δηλαδή. Κι αν δεν είχαν καταφέρει να με κάνουν να αηδιάσω οι προηγούμενες σκηνές, τα κατάφερε η επόμενη. Προτού το καταλάβω οι δύο λευκοφορεμένοι πρωταγωνιστές της σκηνής αρχίζουν να απαριθμούν τα ευρήματα των αναλύσεων! Στο πόδι αυτό, στο κρανίο το άλλο, στο στόμα το παρά-άλλο κοκ. Φτάνοντας στο στομάχι – κάτι ολοφάνερο στην οθόνη της τηλεόρασης – η ανάλυση βρήκε ότι η νεκρή – πριν γίνει νεκρή – είχε φάει κρέας, γιαούρτι και μαρούλι. Οι δύο πρωταγωνιστές κοιτάχτηκαν με νόημα. Η ελληνική καρδιά μου αναπήδησε! Αναφώνησαν: "Γύρο". Ναι, η άτυχη γυναίκα είχε χτυπήσει μερικά πιτόγυρα πριν πεθάνει και τα τζιμάνια από τα φορένζικς είχαν καταφέρει να το αποκρυπτογραφήσουν. Σύντομα, έδωσαν εντολή να γίνει έρευνα σε όλα τα ελληνικά εστιατόρια της περιοχής όπου συνετελέσθη το μοιραίο και η δικαιοσύνη πήρε το δρόμο της.

Συμπέρασμα: Ένα ανοιχτό στομάχι με πιτόγυρα είναι πολύ καλύτερος τρόπος για να αηδιάσετε κάποιον από μια διαμελισμένη γυναίκα.