5 Δεκεμβρίου, 2015

Πρόκειται για μείζον πολιτικό ζήτημα που δε μπορούμε να αφήσουμε στα χέρια της τεχνολογίας” δήλωσε σήμερα ο Βαγγέλης ο Μεϊμαράκης, αναφερόμενος στις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. Ουσιαστικά πράγματι πρόκειται για μείζον πολιτικό ζήτημα, μην κοιτάτε που έχει υποτιμηθεί σε στόχο για χίλιες μύριες ειρωνείες. Αλλά, κύριε Μεϊμαράκη, δε σας επιτρέπω.

Δε σας επιτρέπω να πιάνετε στο στόμα σας την τεχνολογία και να κρίνετε αν είναι ικανή να διαχειριστεί και να φέρει εις πέρας ένα τόσο “μείζον”, όπως λέτε, πολιτικό ζήτημα. Γιατί η τεχνολογία είναι ικανότατη, κύριε Μεϊμαράκη, εσείς δεν είστε ικανοί. Ούτε να την καταλάβετε ούτε να την αξιοποιήσετε. Αλίμονο αν τα μείζονα ζητήματα τα αφήναμε στην ανθρώπινη κρίση της στιγμής, στην κρίση και την ικανότητα ανθρώπων όπως εσείς και αυτοί που εκπροσωπείτε.

Αλίμονο αν σταματούσαμε να εμπιστευόμαστε την τεχνολογία και τις διαδικασίες της. Να σταματούσαμε να εμπιστευόμαστε τις ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές, την πλοήγηση μέσω GPS σε αεροπλάνα, πλοία και διαστημόπλοια, τις ηλεκτρονικές εκλογές, την τηλεϊατρική, την επιστήμη, βρε παιδί μου. Να βάζαμε ξεματιάστρες και χαρτορίχτρες να μας κάνουν αξιόπιστες εκλογές, να προσλαμβάναμε αστρολόγους να συλλέγουν αποδείξεις και πνευματιστές να εισπράττουν φόρους. Αλίμονο!

Αυτό που είπατε σήμερα, αγαπητέ μου κύριε Μεϊμαράκη, είναι το απαύγασμα, η πεμπτουσία, η αποκρυστάλλωση της τεχνοφοβίας σε δυο λέξεις. Μπορεί να σας ξεγλίστρησε η φράση αλλά περάσατε ένα πολύ λάθος μήνυμα και δικαιώσατε το -μέχρι τώρα απλά χιουμοριστικό- εξής τρολάρισμα:

meimarakhs-sygxwra-me-pou-den-katalabainw

Μακάρι να ‘ξερα ποιος το σκέφτηκε πρώτος να του δώκω τα credits του.

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, γενικά, δε βαριέσαι, διαδίκτυο, πολιτικά, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
2 Δεκεμβρίου, 2013

2013-11-30 20.47.16Παρακολουθώντας το TEDxAthens 2013 έκανα πολλές σκέψεις. (Διάολε, άμα παρακολουθήσεις TED και δε σου προκαλέσει σκέψεις, τότε κάτι τρέχει μαζί σου.) Υπήρξαν κάποιοι ομιλητές όχι φοβερά ενδιαφέροντες. Που είχαν κάνει ενδιαφέροντα πράγματα αλλά δεν ήταν εξίσου ενδιαφέροντες ως ομιλητές. Αλλά οι περισσότεροι ήταν ενδιαφέροντες. Πολύ ενδιαφέροντες! Πράγμα που αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι που κάνουν κάτι καλά μπορούν να κάνουν και κάτι άλλο καλά: να το διηγηθούν. Δε θέλω να σταθώ όμως εδώ. Θέλω να μιλήσω για εμάς, τους θεατές.

Συνέβησαν 2-3 πολύ έντονες στιγμές. Η πρώτη ήταν η είσοδος και μόνο του Ευγένιου Τριβιζά στην αίθουσα. Πρέπει να τον χειροκροτούσαμε για 4-5 λεπτά συνεχόμενα μόνο που εμφανίστηκε! Η δεύτερη ήταν η ομιλία του Γιάννη Μπεχράκη, όταν την αφιέρωσε στο δημοσιογράφο και φίλο του, που έχασε στον εμφύλιο της Σιέρα Λεόνε, ενώ ο ίδιος επιβίωσε, σε μια αποστολή που που πήγε πολύ στραβά. Η τρίτη ήταν η έκπληξη του Τριβιζά στον Yohannes Gebregeorgis, όταν του παρέδωσε  έτοιμο, τυπωμένο το “Glorious George”. Το έγραψε για χάρη του, σε απάντηση στο γνωστό παιδικό βιβλίο  “Curious George”, το οποίο αντιμετωπίζει τους μαύρους ως καρικατούρες. (Υπήρχαν και άλλες πολύ όμ0ρφες στιγμές: ο Luca Turin, ο Ricky Nierva, Ο Σταμάτης Κριμιζής, οι αδελφές Βουγιουκλή, η Gloria Mika…)

Όλα αυτά με οδηγούν στο συμπέρασμα: έχουμε ανάγκη από τα TED events.

Έχουμε ανάγκη να νιώσουμε έμπνευση, να νιώσουμε μέρος της δημιουργικής πλευράς αυτού του κόσμου. Ήταν πράγματι αρκετά συγκινητικός ο Τριβιζάς; Ή το συγκινητικό ήταν το χειροκρότημα, που όλο και δυνάμωνε και μας παρέσυρε, σα χιονοστιβάδα; Μας συγκίνησε αυτός ο ίδιος ή το χειροκρότημά μας, το οποίο πολλαπλασίαζε τη συγκίνηση; Ήταν ένα χειροκρότημα που μας ένωνε σε κάτι κοινό, έστω και στη σύντομη αυτή επευφημία. Ποια ήταν η τελευταία φορά που νιώσαμε ενωμένοι κάτω από κάτι κοινό. Καμιά φορά αναρωτιέμαι. Αλλά δεν έχει σημασία. Οι άνθρωποι θέλουν να εμπνευστούν, θέλουν να χειροκροτήσουν! Και ο Τριβιζάς το προκάλεσε αυτό. Εμείς απολαύσαμε που τον είδαμε και τον χειροκροτήσαμε. Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που να αξίζουν το χειροκρότημά μας. Έχουμε ανάγκη από όμορφα πράγματα.

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, γενικά, ήμουν εκεί | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
4 Οκτωβρίου, 2012

Δια στόματος Βενιζέλου, χθες 04/10/2012 το βράδυ, στις ειδήσεις του Mega στις 20:00. Σε ανύποπτο χρόνο, κι ενώ ωρυόταν για τις γνωστές λίστες, ποιος τις ήξερε και γιατί δεν τις αξιοποίησε ή ποιος δεν τις ήξερε, ανέφερε εν μέσω άλλων ότι:

Οι οφειλές προς το δημόσιο ανέρχονται σε 50 δις ευρώ, τα 4/5 των οποίων αντιστοιχούν σε 4-5 χιλιάδες Έλληνες πολίτες.

Καιρό τώρα προσπαθώ να μάθω από τα δημοσιεύματα στον τύπο ποιο είναι το αντικειμενικό μέγεθος των εσόδων που δεν εισπράττει το ελληνικό δημόσιο, ενώ τα δικαιούται***. Αυτά τα διαφυγόντα έσοδα οφείλονται στην παραοικονομία, στη φοροδιαφυγή, στην εισφοροδιαφυγή, σε πρόστιμα που δεν εισπράττονται κλπ.

Δυσκολεύομαι γιατί δεν ξέρω πού ακριβώς να ψάξω και γιατί τα νούμερα που βρίσκω άλλοτε μιλάνε για μόνο για τη φοροδιαφυγή, άλλοτε για το σύνολο των οφειλών μαζί με πρόστιμα και εκπρόθεσμες οφειλές, άλλοτε μόνο για την παραοικονομία. Όλες οι πηγές που έχω βρες μέχρι στιγμής, πάντως, συμφωνούν σε ένα: το νούμερο είναι τεράστιο και είναι πολλές 10άδες δις ευρώ. Τώρα επιβεβαιώνω τις εκτιμήσεις που μιλούν για τόσο μεγάλα νούμερα και από τον ίδιο τον πρώην υπουργό οικονομικών.

Το νούμερο δεν είναι απλά μεγάλο, είναι παρανοϊκά τεράστιο…

***

Ναι, ναι, φοροδιαφυγή και πάλι φοροδιαφυγή
Αν πληρώναμε τους φόρους μας (και μόνο) δε θα είχαμε μνημόνιο
Καλή η αγανάκτηση αλλά τι ζητά;
Η φοροδιαφυγή. Πόση είναι;

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, γενικά, πολιτικά, φοροδιαφυγή | rss 2.0 | trackback | 1 σχόλιο
9 Ιουλίου, 2012

Το διαδίκτυο είναι ένα καταπληκτικό μέσο επικοινωνίας. Για την ακρίβεια, ένας από τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε αυτή την εποχή είναι ακριβώς αυτός: που προλάβαμε να γνωρίσουμε τον κόσμο χωρίς διαδίκτυο (έχει τη σημασία του κι αυτό) και με διαδίκτυο. Το διαδίκτυο είναι ένας από τους πυλώνες της σύγχρονης δημοκρατίας (και πού να δεις όταν θα μπορούμε να ψηφίζουμε και μέσω αυτού).

Πλέον, η πρόσβαση στο διαδίκτυο αναγνωρίζεται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ανάμεσα στα υπόλοιπα κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Το σύντομο αλλά πανέμορφο κείμενο εδώ. Highlights:

“…the same rights that people have offline must also be protected online, in particular freedom of expression, which is applicable regardless of frontiers and through any media of one’s choice”…

“Calls upon all States to promote and facilitate access to the Internet…”

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, γενικά, διαδίκτυο | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
24 Δεκεμβρίου, 2010

Πάει ο παλιός ο χρόνος. Να γιορτάσουμε, παιδιά; Γιατί όχι; Με όλα του τα προβλήματα το 2010 ήταν μια καλή χρονιά για μένα (άσε στην άκρη την κρίση κτλ). Μια χρονιά που με πήγε μπροστά μερικά σημαντικά βήματα. Τα βήματα αυτά περιστρέφονται τη χρονιά αυτή σχεδόν αποκλειστικά γύρω από το Nevma, την εταιρεία Web Design & Web Development που φτιάξαμε μαζί με το Γιώργο, την Πόπη και τον Κώστα. Ένα όνειρο χρόνων έγινε πραγματικότητα. Έχει πολύ δρόμο ακόμα αλλά είναι το όχημα για άλλα πιο μεγάλα όνειρα. Μόλις αρχίσαμε. Σε μερικές μέρες γινόμαστε ήδη 1 έτους. Εύχομαι σε όλους Χρόνια Πολλά και ένα δημιουργικό 2011. Και μη μετράτε τα χρόνια. 2010, 2011, 2012 κοκ – ξέρετε τι συνέχεια. Δεν έχουν σημασία. Σημασία έχουμε εμείς και οι άνθρωποι που είναι γύρω μας.

εκτύπωση Κατηγορίες: γενικά, προσωπικά | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
16 Απριλίου, 2010

Μου έχει γίνει προσφιλές θέμα και την ανακαλώ τακτικά. Εμμονή, θα πουν οι κακεντρεχείς. Η έννοια της εταιρικής υπευθυνότητας εννοώ, στην οποία έχω αναφερθεί συχνά τελευταία. Και υπεύθυνος για αυτό είναι ο καλός μας ο ΟΤΕ, που κάθε τόσο βραβεύεται για αυτήν. Όταν λοιπόν διαβάζω κάτι τέτοια δύσκολα συγκρατιέμαι. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο ΟΤΕ βραβεύεται για την επίδειξη υψηλής εταιρικής υπευθυνότητας (επίπεδο silver) από το CR Index (σημαντικός διεθνής δείκτης αξιολόγησης της απόδοσης των επιχειρήσεων). 'Όπως σου έχω ξαναπεί ο CR Index έχει τέσσερις βασικές συνιστώσες (από το Ελληνικό Ινστιτούτο Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης):

  1. Στην κοινωνία, αξιολογώντας την υποστήριξη που παρέχει σε πρωτοβουλίες των τοπικών και εθνικών κοινωνιών βοηθώντας στο χτίσιμο εποικοδομητικών σχέσεων με τις κοινωνίες αυτές και τη δημιουργία Αμοιβαίας Εμπιστοσύνης.
  2. Στο περιβάλλον, αξιολογώντας τις πολιτικές τους και τις ενέργειές τους για τον περιορισμό των δυσμενών επιδράσεων που εξασκεί στις κλιματικές αλλαγές βοηθώντας να συνειδητοποιήσουν ότι η μετάβασή τους σε μια οικονομία που απαιτεί περιορισμό του διοξειδίου του άνθρακος αντιπροσωπεύει τόσο ένα μεγάλο ρίσκο όσο και μια μεγάλη ευκαιρία.
  3. Στην αγορά και τους καταναλωτές, αξιολογώντας την επίδοσή τους στις σχέσεις τους με τους πελάτες τους και την αγορά και στο κατά πόσο παρακολουθούν, κατανοούν και ανταποκρίνονται στις συνεχώς μεταλλασσόμενες ανάγκες των καταναλωτών. Στο πώς δηλαδή πωλούν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες με υπευθυνότητα, σωστή ποιότητα και τιμές.
  4. Στους εργαζομένους, αξιολογώντας τη συμπεριφορά και τις πολιτικές τους στα εργασιακά θέματα όπως: Ασφάλεια, Υγιεινή, Ειλικρινή Επικοινωνία και Δίκαιη Μεταχείριση.

Αν συγκεντρώσει κανείς όλα τα πρόστιμα που έχει λάβει ο ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια από τη δραστηριότητά του στις εγχώριες τηλεπικοινωνίες, την αντιμετώπισή του προς τους άλλους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους αλλά και το καταναλωτικό κοινό, έχω την εντύπωση ότι θα απορήσει με τα βραβεία αυτά. Θέλω να πω, ας είναι αυτός που είναι ο ΟΤΕ, τον ξέρουμε και – θέλοντας και μη – τον εμπιστευόμαστε. Αλλά τα βραβεία αυτά συνιστούν ειρωνεία και προκαλούν το κοινό αίσθημα. Διαφορετικά ας μας εξηγήσει κάποιος τι πάει να πει τελικά εταιρική ευθύνη και πώς την αντιλαμβάνεται η αγορά.

εκτύπωση Κατηγορίες: γενικά, δε βαριέσαι, διαδίκτυο | rss 2.0 | trackback | 1 σχόλιο
6 Αυγούστου, 2009

Το μαγαζί κλείνει για διακοπές. Οι περισσότεροι έχουν ήδη φύγει. Απολαμβάνουν παραλίες και ηρεμία. Κάποιοι θα μείνουν πίσω να απολαύσουν μια πόλη με τον ιδανικό για τους χώρους της πληθυσμό. Θα τα πούμε με τη νέα σαιζόν σε λίγες εβδομάδες. Κάτι μου λέει πως είναι η χρονιά όπου κάποια πράγματα πρέπει επιτέλους να γίνουν!

Για την ώρα πάω για κάμπινγκ. Καλές διακοπές!

εκτύπωση Κατηγορίες: γενικά, προσωπικά | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
23 Ιουλίου, 2009

Μέχρι πριν λίγα χρόνια κατοικούσα πολύ κοντά στο Μετρό του Αγ. Δημητρίου, λίγο πριν και για λίγο αφότου ήρθε το Μετρό εκεί. Την περίοδο εκείνη διάφορες αλλαγές συνέβησαν στην περιοχή με ρυθμό και τρόπο που δεν πρόλαβε κανείς περαστικός να αντιληφθεί. Οι κάτοικοι εκεί, όμως γνωρίζουν. Δε μιλώ για την ατελείωτη σκόνη που έπνιγε για μήνες την περιοχή. Όλοι κάναμε θυσίες για το Μετρό. Ερχόταν και η Ολυμπιάδα, ώρα της καλή, καλά να ‘ναι εκεί που είναι… πού είναι, αλήθεια;

Τελοσπάντων, από τη μια η κυκλοφορία αυξήθηκε, μιας και πολύς κόσμος συνέρρεε στην περιοχή για να πάρει το Μετρό, γραμμές λεωφορείων άλλαξαν ή/και προστέθηκαν για να εξυπηρετήσουν το κοινό κλπ κλπ. Καλά αυτά! Ταυτόχρονα, κανένα πάρκινγκ δεν κατασκευάστηκε για να διευκολύνει την κατάσταση, λωρίδες της Λ. Βουλιαγμένης και από τα δυο ρεύματα δόθηκαν στα ταξί για να παραλαμβάνουν τον κόσμο που μετεπιβιβαζόταν από το τρένο, επιπλέον λωρίδες για τα λεωφορεία δεν δόθηκαν παρόλη την αυτονόητη ανάγκη κλπ κλπ. Αυτά, πάλι, όχι και τόσο καλά, αρκεί να προσπαθήσεις να περάσεις από εκεί με το αυτοκίνητο ακόμη και σήμερα.

Υπήρξε και μία άλλη εξέλιξη, για την οποία θέλω να σου γράψω σήμερα, τελικά! Πολλές οδοί μονοδρομήθηκαν ξαφνικά και πολλές άλλες "παλάβωσαν" αλλάζοντας εδώ κι εκεί κατεύθυνση. Δηλαδή, άλλες που ήταν διπλής κατεύθυνσης έγινας μονής και μερικές από αυτές επιτρέπουν σε ένα μέρος τους την κίνηση προς μια κατεύθυνση και σε άλλο μέρος τους προς άλλη κατεύθυνση.

Ο λόγος πρέπει να σχετίζεται με την έλευση του Μετρό αλλά και με την ολοένα αυξανόμενη κίνηση στη Λ. Βουλιαγμένης ειδικά σε εκείνο το σημείο, όπου οι τρεις λωρίδες γίνονται για λίγο δύο. Καταλαβαίνω, επίσης, ότι για κυκλοφοριακούς αλλά και λόγους ασφαλείας πιθανόν η τροχαία προτιμά να διοχετεύει την κίνηση στις μεγάλες λεωφόρους από ότι στα τριγύρω στενάκια. Ας δούμε, όμως τι σκαρφίστηκαν στο χάρτη:


Προβολή Τροχαία παράνοια 1 σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Παρατηρήστε την περιοχή που είναι πλαισιωμένη από τη γαλάζια γραμμή. Πρόκειται για μια απαγορευμένη ζώνη! Για ένα οδικό τρίγωνο των Βερμούδων όπου δεν υπάρχει καμία διέξοδος. Αν προσπαθήσεις να μπεις σε αυτό, είτε θα ξαναγυρίσεις πίσω στη Λ. Βουλιαγμένης, είτε θα βγεις πολύ ψηλά προς την Ηλιούπολη. Με δυο λόγια όταν έχει κίνηση η Λ. Βουλιαγμένης δεν υπάρχει κανένα στενό από το οποίο να μπορείς να "κόψει" κανείς και να κινηθεί παράλληλα προς αυτήν.

Ας παρατηρήσουμε ορισμένα ακόμη αξιοπρόσεκτα σημεία:

  • Δείτε τα κόκκινα σημάδια! Σε κάθε ένα από αυτά βρίσκεται μια αναποφάσιστη οδός που αλλάζει κατεύθυνση! Η Σαράντα Εκκλησιών, η Φαίδωνος, η Ναυάρχου Βότση, η Πλούτωνος, η Παύλου Μελά! Το μισό τους μήκος επιτρέπει τη μία κατεύθυνση και το άλλο μισό την άλλη.
  • Δείτε το σημάδι με το δεντράκι. Εκεί δε βρίσκεται κάποιο αλσάκι αλλά μια ωραιότατη μπάρα που απαγορεύει την είσοδο στο στενό από τη Λ. Βουλιαγμένης. Έτσι απλά!

Είμαι πολύ καχύποπτος όταν βλέπω τέτοια φαινόμενα. που μόνο εύλογα δε φαντάζουν. Γιατί να χρειάζεται ειδικά αυτή η περιοχή τούτες τις ρυθμίσεις; Τι το ιδιαίτερο έχει; Ένα ολόκληρο κυκλοφοριακό κατασκεύασμα μόνο και μόνο για να μην ενοχλούνται οι γαλαζοαίματοι κάτοικοι της ζώνης αυτής από την κυκλοφορία. Και αν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι κατά τα άλλα οι μετακινήσεις τους έχουν διευκολυνθεί. Αλλά όχι, αρκεί οι ξένουν να μην παιρνούν από εκεί, να πάνε αλλού, αρκεί όχι εδώ!

Θα ακολουθήσουν και άλλες τροχαίες παράνοιες στο μέλλον. Stay tuned!

εκτύπωση Κατηγορίες: γενικά, δε βαριέσαι | rss 2.0 | trackback | 3 σχόλια
8 Ιανουαρίου, 2009

Καλώς το 2009. Ξουτ το 2008! Κακό 2008 φύγε πίσω μακριά. Καλά που θα ‘ταν, όμως να μας έφερνες το 2007 ή ακόμη καλύτερα το 2006. Κάτσε να το σκεφτώ καλά-καλά, μην τυχόν κι έχουμε καμιά τέτοια τύχη του χρόνου. Να μας έφερνες κάτι σαν το 2003 ή το 2004 μάλλον, που είχε και Ολυμπιάδα. Αλλά τι να την κάνεις την Ολυμπιάδα, εμείς να ‘μαστε καλά. Και το 1997 καλό ήταν, αλλά μην πας πάρα πίσω, τότε ήταν πολύ πιο βαρετά, σχολεία, πανελλήνιες κλπ. Καλύτερα από το 1997 κι έπειτα να διαλέξεις για να είμαστε και σίγουροι. Το 1998 ξέρω γω, ή το 2001!

Α! από τότε έχουν αλλάξει πολλά κι αν είναι να γυρίσεις τόσο πίσω θα πρέπει να προσέξεις να τα κάνεις όλα ξανά σωστά. Μήπως τώρα σωστά τα καμες, δηλαδή; Όχι, αλλά έτσι όπως τα έφερες έκανες αυτά που έκανες και γνώρισες αυτούς που γνώρισες. Θα ρίσκαρες να μην είχες γνωρίσει κάποιον/α αγαπημένο/η φίλο/η μόνο και μόνο για να έχεις άλλη μια ευκαιρία 10 χρόνια πίσω; Μωρέ για μερικούς/ές θα το ρίσκαρες ίσως, αλλά και πάλι όχι! Θα ‘θελες να είχες γνωρίσει και άλλους ανθρώπους, ναι, και να είχες ταξιδέψει και σε πιο πολλά μέρη, ναι, και να είχες μάθει πιο πολλά πράματα, ναι… Αλλά θα ρίσκαρες να μην είχες κάνει κάτι από αυτά που έκανες;

Αν ναι, τότε, φίλε μου, χρειάζεσαι επειγόντως ψυχανάλυση. Δε στο λέω από αγένεια μα από ενδιαφέρον. Όσο σκ*τά κι αν τα έχεις κάνει, σίγουρα θα υπάρχει κάτι στη ζωή σου που και με το νέο έτος θα σε χαροποιεί. Και πάντα υπάρχουν και χειρότερα:

εκτύπωση Κατηγορίες: γενικά, δε βαριέσαι, προσωπικά | rss 2.0 | trackback | 2 σχόλια
10 Δεκεμβρίου, 2008

(χωρίς λόγια)
εκτύπωση Κατηγορίες: γενικά, πολιτικά | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια