Μάλλον απογοητεύτηκα. Τεχνικά μια άψογη ταινία με ατμόσφαιρα, φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια.., απ’ όλα. Αλλά!
Η ιστορία του Sweeney Todd ειπωμένη πολύ βιαστικά (γιατί υπέστη τα όσα υπέστη;), η ιστορία εκδίκησης πολύ σύντομη (θα περίμενα κάτι περισσότερο α λα Κόμη Μοντεχρήστο), το πολύ αίμα αδιάφορο (λίγο ενοχλεί, λίγο δε λέει και κάτι το ξεχωριστό), η μουσική πολύ ομοιόμορφη (Danny Elfman που είσαι!), η ιστορία αγάπης ανεξήγητη και ανολοκλήρωτη (τι απέγιναν οι δύο νεανίες;). Όπως και να ‘χει, όμως, ο Burton δημιουργεί για άλλη μια φορά έναν φοβερό, αλλόκοτο κόσμο με αντανακλάσεις του πραγματικού, είναι αδύνατον να μην το προσέξεις.
*****
εκτύπωση Κατηγορίες: είδα, σινεμά | rss 2.0 | trackback