Κάνσελ στην κωμωδία

26 Ιανουαρίου, 2025

Λες και το ήξερα και έγραφα για τις ποσοστώσεις πριν λίγες μέρες και ήρθε και το κάνσελ των 17 ανδρών κωμικών της παράστασης -που δε θα γίνει- Πες το ψέμματα. Με ενδιαφέρει μια συγκεκριμένη πτυχή αυτού: η συλλήβδην ομαδοποίηση ατόμων με βάση ένα χαρακτηριστικό τους, πχ το φύλο, αν είναι άνδρες ή γυναίκες. Αυτή η ομαδοποίηση, η αυτόματη, σχεδόν αυτονόητη που γίνεται εύκολα και ως ένστικτο βασίζεται σε ένα ηθικά θετικό ελατήριο αλλά εκφράζεται με αφέλεια που γίνεται επικίνδυνη.

Τι μας λέει αυτή η λογική; Οι 17 αυτοί άνδρες επιλέχθηκαν επειδή είναι άνδρες, οι γυναίκες αποκλείστηκαν επειδή είναι γυναίκες. Και η κριτική αυτή συμπεριλαμβάνει τόσο την περίπτωση η διάκριση να έγινε επί τούτω όσο και υποσυνείδητα. Δεν έχω αντίρρηση σε αυτό το τελευταίο, ότι δηλαδή είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Έχω σοβαρή αντίρρηση όμως στο να θεωρούμε δεδομένο ότι συνέβη.

Αυτοί οι άνδρες λοιπόν θεωρούνται όλοι μαζί συλλήβδην προνομιούχοι. Και με το προνομιούχοι υπονοείται κάποιο προνόμιο που τους δόθηκε χωρίς να παλέψουν για αυτό. Δεν ενδιαφέρει το αν κάποιος από αυτούς είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα να ξεπεράσει στη ζωή του, αν ήταν φτωχός, αν μεγάλωσε σε κάποια απομονωμένη επαρχία. Αρκεί που ήταν άντρας και αυτό είναι αρκετό για να κρίνουμε ότι τα βρήκε εύκολα στη ζωή του.

Αντίστροφα, θεωρείται αυτονόητο και προσπερνιέται αβασάνιστα το ότι οι γυναίκες συνάδελφοί τους είναι ντε φάκτο αδικημένες από τη ζωή, μη προνομιούχες και άρα πρέπει αυτό να ισορροπηθεί. Δεν ενδιαφέρει αν κάποια γεννήθηκε σε ευκατάστατη οικογένεια, αν είχε ευκαιρίες και γνωριμίες στη ζωή της. Αρκεί το ότι είναι γυναίκα για να θεωρηθεί καταπιεσμένη μειονότητα.

Γενικά λοιπόν εύκολα πέφτουμε σε ένα τσουβάλιασμα των ανθρώπων που αγνοεί την ατομικότητά τους. Κι ίσως μας φανεί πταίσμα αν το δούμε ως μεμονωμένη περίπτωση αλλά ας προσπαθήσουμε να το φανταστούμε σε έκταση. Ας φανταστούμε αυτή τη φιλοσοφία να εφαρμόζεται υποχρεωτικά και παντού. Γιατί, αν είναι κάτι καλό, έτσι δε θα πρέπει να γίνει;

Να ξεκαθαρίσω ότι εξακολουθώ να θεωρώ τις προσπάθειες για συμπερίληψη σε επίπεδο κουλτούρας εξαιρετικά χρήσιμες σε εταιρείες και οργανισμούς. Όπως και τις προσπάθειες ενδυνάμωσης μη προνομιούχων ομάδων. Αυτό που φοβάμαι είναι η θεσμική και υποχρεωτική εφαρμογή της για τους λόγους που εξήγησα.

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, ηθική, πολιτικά | rss 2.0 | trackback

Καθόλου σχόλια μέχρι τώρα!

Ό,τι προαιρείσθε:

Επιτρεπτά (X)HTML tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> . Εάν προσθέσετε εξωτερικά links στο σχόλιό σας τότε αυτό δε θα εμφανιστεί στη λίστα με τα υπόλοιπα σχόλια έως ότου εγκριθεί από τον υποφαινόμενο, οπότε το νου σου!