Ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος αθωώθηκε από τις κατηγορίες για υποκίνηση βίας και μίσους, που τον βάραιναν βάση του λεγόμενου αντιρατσιστικού νόμου. Καλώς και αθωώθηκε. Ο αντιρατσιστικός νόμος είναι ένας νόμος, που, αν και αρχικά μοιάζει να εκφράζει κάτι δίκαιο, δηλαδή την εναντίωση στη βία και το μίσος, τελικά είναι ένας νόμος ηθικολογικός, που ποτέ δεν έχει αξιοποιηθεί για κάτι που έστω και να πλησιάζει τον σκοπό του. Τα πταίσματα που περιγράφει οφείλουμε ως ώριμη και φιλελεύθερη κοινωνία (που θα θέλαμε να είμαστε) να τα αντιμετωπίζουμε στο δημόσιο στίβο και όχι στα δικαστήρια.
Άρα, τόσο ο Αμβρόσιος, όσο και όλοι όσοι βρίσκονται κατηγορούμενοι με βάση αυτό το νόμο, καλό θα είναι να αθωωθούν και επιπλέον να μην ξανακατηγορηθεί κανείς πολίτης εξαιτίας του. Ας καταργηθεί ο ίδιος ο νόμος μια και καλή να τελειώνουμε. Θα πολεμούμε ανελέητα το μίσος και την ανοησία αλλά ειρηνικά και από άλλα μέτωπα.
Φυσικά, προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι όλα όσα ευθαρσώς έγραψε ο Αμβρόσιος ενάντια ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό και φυλετικό προσανατολισμό α) πράγματι τα έγραψε, β) απευθύνονταν σε αυτούς που απευθύνονταν και γ) είναι απολύτως απαράδεκτα λόγια μίσους, ρατσισμού και σκοταδισμού.
Πέραν από τα παραπάνω βρίσκω τρία θεμελιώδη προβλήματα:
Πρόβλημα 1: Ένας ιερέας, και μάλιστα μητροπολίτης, μιας θρησκείας που διδάσκει την αγάπη εκφέρει δημόσια τέτοιο λόγο και μάλιστα η Εκκλησία την οποία εκπροσωπεί δεν κουνάει ούτε δαχτυλάκι για να τον συνετίσει. Είσαι δεν είσαι χριστιανός, η αγάπη και η αλληλεγγύη που η θρησκεία αυτή διδάσκει, καλό θα ήταν να σε διαπερνούν.
Πρόβλημα 2: Η ελληνική κοινή γνώμη, από τη μια δείχνει κατά πλειοψηφία να εναντιώνεται στη ρητορική του μίσους του Αμβροσίου, πράγμα θετικό, από την άλλη όμως δείχνει απογοητευμένη που ο ηθικολογικός αντιρατσιστικός νόμος τελικά δεν εφαρμόστηκε, πράγμα που δείχνει ότι δεν είναι τόσο ώριμη σε παρόμοια ζητήματα. Πιστεύει στο χέρι του μπαμπούλα που θα τιμωρήσει και θα υποχρεώσει τον πολίτη σε καλή διαγωγή.
Πρόβλημα 3: Αυτή η ρημάδα η δικαιοσύνη που (το ανέφερα και στην αρχή) καλώς αθώωσε μεν τον Αμβρόσιο, αλλά ενώ τα δεδομένα δείχνουν ότι η περίπτωσή του έκανε μπαμ από χιλιόμετρα ότι ταιριάζει στον αντιρατσιστικό νόμο. Οξύμωρο, το ξέρω. Είτε, λοιπόν, ο δικαστής έπραξε πολιτικά (τη χάρισε στον Αμβρόσιο; δεν πιστεύει στο αντιρατσιστικό νόμο;) είτε είναι απλά ανόητος, ε, τελικά δεν εφάρμοσε το νόμο.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, οι περιπτώσεις αυτές είναι ορόσημα για το δημόσιο διάλογο της χώρας και φέρνουν στο προσκήνιο ζητήματα, τα οποία έχουμε την ελπίδα να συζητηθούν και να αναλυθούν και, ίσως κάποτε, να βελτιωθούν.
εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, πολιτικά | rss 2.0 | trackback