Τάκης Μπουγιούρης

Αν υπάρχει κάτι που ονομάζεται "αίτημα των καιρών", τότε αυτό οφείλει να προκύπτει ως μια συνειδητή ανάγκη της κοινωνίας. Κάτι τέτοιο είναι μάλλον θολό και επιρρεπές σε ερμηνείες, διότι δεν είναι εύκολο – αν είναι καν δυνατόν – να εντοπιστεί ένα ενιαίο και συμπαγές κοινό αίσθημα που να ανταποκρίνεται ρεαλιστικά στην εκάστοτε τρέχουσα πραγματικότητα. Δηλαδή, το κοινό αίσθημα δε σημαίνει ότι είναι και ικανό να λύσει τα προβλήματα. Όμως υπάρχει! Και κοινό αίσθημα και "αιτήματα των καιρών"! Η δυσκολία έγκειται στο να τα διακρίνεις αυτά σωστά και να τα αξιοποιήσεις. Η κοινωνία, πιθανότατα αδυνατεί να τα συμπυκνώσει εύστοχα σε πραγματικές απαιτήσεις και συνήθως τα υποβαθμίζει σε συνθήματα και αφορισμούς ("να πληρώσουν αυτοί που προκάλεσαν την κρίση", "να πάνε μέσα αυτοί που τα έφαγαν", κλπ). Όσο, όμως, παιδικά ή γηπεδικά κι αν ακουστούν τέτοια συνθήματα δεν παύουν να αντικατοπτρίζουν ένα μέρος της αλήθειας. Και δεν είναι τόσο απλό να λέμε τη μια στιγμή ότι όλοι συμφωνούμε γενικόλογα σε αυτά τα αιτήματα και την άλλη να τα προσπερνούμε επειδή μείζον είναι μόνο το να έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις στις 19 Μαΐου (ημερομηνία επόμενου δανεισμού της χώρας).

Φυσικά και πρέπει να έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις στις 19 Μαΐου. Στον κόσμο που ζούμε με την οικονομία που έχει στηθεί αυτό είναι αναπόφευκτο. Κάθε χώρα είναι υποχρεωμένη κάθε τόσο να δανείζεται για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Απλά, συνήθως, το κάνει με τρόπο κάπως βιώσιμο, αντίθετα με την Ελλάδα τόσα χρόνια. Από τη μια μεριά έχεις τους υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς να διατυμπανίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να υπάρξει υγιής ανάπτυξη και να αραδιάζουν κάθε τόσο τους τρόπους με τους οποίους αυτό θα γίνει πραγματικότητα ή το πώς πέτυχε σε άλλες χώρες. Το κατά πόσο πέτυχε ας το απαντήσουν τα χρέη της κάθε χώρας στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Έτσι, έρχονται από την άλλη πλευρά οι "προοδευτικοί" αριστεροί (συγνώμη που τους τσουβαλιάζω έτσι όλους με μια έκφραση) να απαιτήσουν εργασία σταθερή και μόνιμη για όλους, ελάχιστους μισθούς και συντάξεις άνω των 1000 ευρώ κοκ. Αλλά δεν έχουν τη λύση για τα τρέχοντα προβλήματα (αυτά της 19ης Μαΐου).

Έχω σιχαθεί και τις ιδεολογίες και τα συστήματα. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να αναζητήσουμε ποιος φταίει που όλα τους απέτυχαν. Έφταιγαν τα συστήματα εγγενώς ή έφταιγαν οι άνθρωποι που τα εφάρμοσαν (λίγο απ' όλα μάλλον αλλά είμαι σίγουρος ότι το δεύτερο είναι πριν απ' όλα αληθές); Υπάρχει μια κυβέρνηση τώρα. Οποιαδήποτε κυβέρνηση! Που, ναι,  έχει μερίδιο στο πρόβλημα και με τις πρόσφατες κινήσεις της και με το – μακρύ και βαθύ – παρελθόν της. Ο λαός δεν ξεχνά ούτε τι σημαίνει δεξιά ούτε ποιος ήταν "ο καταλληλότερος του κεντρώου χώρου" ούτε τι σημαίνει "πασοκικός σοσιαλισμός". Αλλά τώρα είμαστε εδώ. Και ο ελληνικός λαός, με εξαίρεση ορισμένες σημαντικές εξάρσεις, όπως αυτή της περασμένης εβδομάδας αλλά και άλλες που θα ακολουθήσουν, είμαι βέβαιος, είναι διατεθειμένος να υποστεί τα νέα μέτρα. Το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Όσο βαριά και αν είναι αυτά τον έχουν εκπαιδεύσει να τα δεχτεί και να συμμετέχει στις θυσίες για "μια νέα δυνατή Ελλάδα" κλπ κλπ κλπ…

Ποιο είναι το αίτημα των καιρών, λοιπόν; Έχεις μια χώρα οικονομικά διαλυμένη. Ένα λαό διατεθειμένο να πληρώσει τη νύφη για άλλη μια φορά. Ένα πολιτικό σκηνικό κατά γενική ομολογία σάπιο. Η μόνη σου λύση είναι να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση πολίτη και πολιτείας. Ο μόνος τρόπος να αποβεί βιώσιμο το σημερινό μοντέλο ΔΝΤ-ΕΕ είναι η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με την αντιπολίτευση να αποκτήσει και πάλι την εμπιστοσύνη του κόσμου. Να δείξει ότι υπάρχει πρόθεση για αλλαγή και ότι το ίδιο το πολιτικό σκηνικό επιθυμεί την κάθαρσή του. Αν αυτή η εμπιστοσύνη δεν επιτευχθεί, τότε από τη μια τα νέα μέτρα θα βρουν πολύ δύσκολα εφαρμογή, με ολοένα και κλιμακούμενες αντιδράσεις, και μέχρι τις επόμενες εκλογές η πολιτική μας ζωή θα έχει ανατραπεί ποιος ξέρει με τι τρόπο και τι συσχετισμούς! Υπάρχει, επομένως, ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Μια νέα μεταπολίτευση, όπως πολλοί την ονομάζουν.

Τρεις είναι οι άξονες που μπορώ να διακρίνω ότι μπορούν να κάνουν τη σημερινή κατάσταση να μην αποβεί μοιραία για τη χώρα. Γιατί το μοιραίο μπορεί να μη συμβεί τώρα που βρήκαμε δανεικά από ΔΝΤ και ΕΕ αλλά λίγο αργότερα, σε μερικά χρόνια που θα ξαναβγούμε στη ζητιανιά δανεικών και, μάλιστα, με μια οικονομία πλήρως αποδυναμωμένη. Πρώτον ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο εμπιστοσύνης. Δεύτερον ανάπτυξη. Τρίτον κράτος. Το πρώτο το ανέφερα ήδη και παραπάνω. Πρόκειται για μια σειρά κινήσεων που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου στην πολιτική και αφορούν θέματα όπως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, το πόθεν έσχες, η επιτάχυνση υποθέσεων διαφθοράς στη δικαιοσύνη κλπ. Το δεύτερο αφορά την οικονομία και την ανάπτυξή της. Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν για την οικονομία. Αρχίζουμε και γράφουμε αρνητικά νούμερα στην ανάπτυξη (ύφεση) και πρέπει πάση θυσία η οικονομία να κινηθεί. Ένα άμεσο παράδειγμα είναι το ΕΣΠΑ που ακόμη και σήμερα βρίσκεται σε λήθαργο. Το τρίτο είναι η δημιουργία ενός λειτουργικού κράτους. Διάλεξα προσεκτικά τη λέξη. Δεν έχω αυταπάτες για ιδανικές πολιτείες. Το αίτημα είναι για ένα κράτος που δεν κάνει τη ζωή του πολίτη δυσκολότερη από όσο είναι. Δε ζητά ο πολίτης τίποτε παραπάνω από ένα κράτος που οι υπηρεσίες του λειτουργούν με ταχύτητα και οι άνθρωποί του κρίνονται για το αποτέλεσμα της δουλειάς τους όπως όλοι οι εργαζόμενοι.

Ίσως να τα απλουστεύω τα πράγματα έτσι όπως τα θέτω, όμως κι αυτό είναι αναγκαίο. Κάθε φορά που η κατάσταση γίνεται περισσότερο περίπλοκη από όσο μπορούμε να διαχειριστούμε – και από ότι φαίνεται δε μπορούμε – οφείλουμε να επιστρέφουμε λίγο στην αρχή των προβλημάτων και στην αρχή της λύσης. Στο σημείο, δηλαδή, από το οποίο μια λύση μπορεί να φανεί ορατή χωρίς να χρειάζεται να καταλύσει την πραγματικότητα. Αλλά για όλα αυτά χρειάζεται ψύχραιμη σκέψη. Τουλάχιστο, από εδώ και μπρος όλοι είμαστε σε μια κάποια εγρήγορση, την οποία είχαμε ξεχάσει από τη μεταπολίτευση κι έπειτα. Βίαια ο κόσμος αναγκάστηκε να πολιτικοποιηθεί εκ νέου. Αν διατηρήσει και την ψυχραιμία του αυτό θα είναι ένα κέρδος.

Γίνεσαι κυβέρνηση για 20+ χρόνια. Αλλαγή!

Ταΐζεις δικό σου κόσμο για 20+ χρόνια, διορίζεις, τρως και πίνεις.

Φτιάχνεις ένα διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο, πελατειακό, δυσλειτουργικό και σπάταλο, υδροκέφαλο κράτος, που τους πιο πολλούς κάπως τους ταΐζει κι έτσι δε μιλάνε.

Βγαίνεις και από πάνω. Κάθαρση!

Κρύβεις κάτω από το χαλάκι χρέη και σπατάλες, μετακυλώντας τα στο μέλλον και δανείζεσαι, δανείζεσαι, δανείζεσαι.

Εντωμεταξύ κάνεις Ολυμπιάδες και μπαίνεις στο ευρώ.

Όλα καλά. Ανάπτυξη. Γαμώ!

Κουράζεσαι και κουράζεις και αναλαμβάνει άλλη κυβέρνηση για λίγο. Του καταλληλότερου!

Για 5 χρόνια κάνει τα ίδια. Τρώει, πίνει, διογκώνει προβλήματα.

Και κρύβει χρέη κάτω από το χαλάκι κατά τη συνήθη και πάγια τακτική.

Αφού κάψει τη χώρα δύο συνεχόμενα καλοκαίρια την πιάνει και η παγκόσμια οικονομική κρίση.

Δεν αντέχει πολύ και αναλαμβάνεις πάλι εσύ. Νέα αλλαγή!

Ξαφνικά, θυμάσαι να σηκώσεις το χαλάκι και όλος ο οχετός που κρύβατε τόσα χρόνια αποκαλύπτεται. Δυσωδία!

Το έλλειμμά σου εξαπλασιάζεται εκείνη τη χρονιά και η παγκόσμια αγορά φρικάρει.

Είναι και η κρίση…

Κατηγορείς αποκλειστικά την προηγούμενη κυβέρνηση για το "χαλάκι" και τα περιεχόμενά του. Καλή φάση!

Παρέλαβες χάος!

Η οικονομία σου τα σκάει και φωνάζεις το ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ, σα χειρούργος χωρίς αναισθητικό, πετσοκόβει τους καρκίνους για να ξεπληρώσεις τα χρέη.

Λίγα χρόνια μετά η οικονομία ανακάμπτει.

Είσαι ο σωτήρας της πατρίδας, ο ανανεωτής, ο εκσυγχρονιστής!

Οδηγείς τη χώρα στον 21ο αιώνα.

Ούτε που φανταζόμουν ότι τόσο σύντομα από την προηγούμενη φορά θα έγραφα ξανά για την εταιρική υπευθυνότητα του ΟΤΕ. Διάβασε εδώ για να μάθεις τι είναι εταιρική υπευθυνότητα (τυποποιημένα και καταγεγραμμένα όχι γενικά κι αόριστα) και για το γεγονός ότι ΟΤΕ βραβεύεται για το ότι την επιδεικνύει σε υψηλά επίπεδα. Μάλιστα! Σήμερα, 30 Απριλίου 2010, η ΕΕΤΤ επέβαλλε διοικητικό πρόστιμο στον ΟΤΕ σχετικά με τη μη εφαρμογή των μέτρων για τα άτομα με αναπηρίες. Το ποσό είναι ασήμαντο (105.000€ – τιμές προ πτώχευσης, βέβαια). Από την εν λόγω ανακοίνωση της ΕΕΤΤ διαβάζουμε:

Κατόπιν ακρόασης για τη διερεύνηση του θέματος και με στόχο τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες, η ΕΕΤΤ αποφάσισε την επιβολή στον ΟΤΕ διοικητικού προστίμου ύψους 105.000 ευρώ,  για παράβαση διατάξεων της προαναφερθείσας ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση για την Καθολική Υπηρεσία 44867/1637/2008).

Πρόκειται για μία Απόφαση μείζονος κοινωνικής σημασίας, δεδομένου ότι αφορά στην προάσπιση μίας ειδικής ομάδας πολιτών με βαθμό αναπηρίας από 67% και άνω.

Υπενθυμίζεται ότι για το ίδιο θέμα,  η ΕΕΤΤ είχε εκδώσει, τον Ιούλιο του 2009, Απόφαση με την οποία είχε επιβάλει σύσταση προς τον ΟΤΕ να εφαρμόζει τις διατάξεις της σχετικής ΚΥΑ σε κάθε δικαιούχο-άτομο με αναπηρία που διαθέτει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά πιστοποίησης της αναπηρίας του.

Η "Καθολική Υπηρεσία" έχει καθοριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση":

Η έννοια της καθολικής υπηρεσίας αναπτύχθηκε από τα όργανα της Κοινότητας. Ορίζει ένα σύνολο απαιτήσεων κοινής ωφελείας, στις οποίες θα έπρεπε να υπόκεινται, σε ολόκληρη την Κοινότητα οι τηλεπικοινωνιακές ή οι ταχυδρομικές για παράδειγμα δραστηριότητες. Οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την έννοια αυτή έχουν ως στόχο να εξασφαλίσουν παντού την πρόσβαση όλων σε ορισμένες ουσιώδεις παροχές υπηρεσιών, ποιοτικών και σε προσιτή τιμή.

Η Καθολική Υπηρεσία, λοιπόν, έχει προσδιοριστεί ώστε όλοι να έχουμε πρόσβαση στις συγκεκριμένες τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες με προσιτό τρόπο, υποχρεώνοντας τις εταιρείες να συμμορφώνονται με αυτό. Ιδιαίτερα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες:

Ειδικές ρυθμίσεις για τελικούς χρήστες που είναι άτομα με ειδικές ή ειδικές κοινωνικές ανάγκες (δες Νόμος 3431 του 2006, άρθρο 51 παράγραφος 1).

Και σε τι συνίστανται οι ειδικές ρυθμίσεις για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για παράδειγμα (μόνο στο adsl.gr έχω βρει online αναφορές τους μέχρι τώρα):

• Έκπτωση 18 ευρώ επί της συνολικής μηνιαίας χρέωσης για χρήση υπηρεσιών πρόσβασης στο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο του παρόχου Καθολικής Υπηρεσίας, προκειμένου να είναι δυνατή η πρόσβαση (στενής ή ευρείας ζώνης) στο Διαδίκτυο. Η έκπτωση αφορά τις παρακάτω κατηγορίες Ατόμων με Αναπηρία: Άτομα με βαριά νοητική υστέρηση, αυτισμό και ψυχώσεις ή πάσχοντα από εγκεφαλική παράλυση, με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω κλπ κλπ κλπ.
• Λαμβάνεται μέριμνα για Άτομα με προβλήματα ακοής και ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω, τα οποία δικαιούνται έκπτωσης 50% στην αποστολή και λήψη γραπτών μηνυμάτων μέσω κινητής τηλεφωνίας (SMS), η δαπάνη των οποίων βαρύνει τον εκάστοτε πάροχο της Καθολικής Υπηρεσίας του τόπου της διαμονής τους.
• Για την εξυπηρέτηση ατόμων κωφών και ατόμων με σοβαρά προβλήματα άρθρωσης και ακοής, η δυνατότητα πρόσβασης στις υπηρεσίες εκτάκτου ανάγκης παρέχεται ατελώς και μέσω της υπηρεσίας γραπτών μηνυμάτων (SMS) κινητής ή σταθερής τηλεφωνίας.

Και άλλα πολλά. Πράγματα απολύτως λογικά, έχω την εντύπωση.

Αυτός ο ΟΤΕ λοιπόν, που βραβεύεται για την αυτή την εταιρική υπευθυνότητα, ήδη δύο χρόνια τώρα, η οποία έχει ως συνιστώσα της τη συμμόρφωση μιας εταιρείας με το νόμο και την ηθική, αποτυγχάνει να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις που θέτει η πολιτεία σχετικά με την αντιμετώπιση των ατόμων με ειδικές ανάγκες! Η πρόταση που μόλις διάβασες περιέχει ένα τόνο αντιφάσεων. Και αυτό δεν είναι αποδεκτό. Είναι εξοργιστικό και είναι αποτέλεσμα λειτουργίας μιας εταιρείας με μοναδικό σκοπό την κερδοφορία και όχι την κοινωνική προσφορά. Και, κρίνοντας από τα πρόστιμα που κάθε τρεις και λίγο καταβάλει ο ΟΤΕ, μάλλον οδηγούμαστε στην καχυποψία ότι είναι στρατηγική κατεύθυνση της εταιρείας να μη συμμορφώνεται με τους νόμους του κράτους αλλά να πληρώνει τα ποσά των ποινών, κάτι που, προφανώς, της κοστίζει λιγότερο!

Στη συνέχεια ο ΟΤΕ μέσω του site του απαντά στη συγκεκριμένη απόφαση με ανακοίνωσή σε έντονο ενοχλημένο ύφος. Ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία της απάντησης αυτής (και η δική μου ανάγνωση αυτών):

• Το πρόστιμο αυτό επιχειρεί να σπιλώσει την εικόνα και το κύρος του ΟΤΕ σε έναν τομέα όπου αποδεδειγμένα έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει, πολλά χρόνια προτού ιδρυθεί ακόμα η ΕΕΤΤ.
  (Δηλαδή η ΕΕΤΤ επιχειρεί να σπιλώσει το κύρος του ΟΤΕ. Η ΕΕΤΤ! Τόσα πρόστιμα για αυτό το λόγο; Και τι πάει να πει "προτού ιδρυθεί ακόμα η ΕΕΤΤ". Δηλαδή οι φοροφυγάδες να πούνε "εμείς ήμασταν εδώ πολύ πριν ιδρυθεί το ΣΔΟΕ".)
• …ο ΟΤΕ παρέχει στο πλαίσιο της ΚΥ συγκεκριμένες υπηρεσίες προς ΑΜΕΑ, ύψους αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς καμία απολύτως συνεισφορά από οποιονδήποτε, ούτε από το Κράτος ούτε από άλλους παρόχους.
  (Δηλαδή τι θα ήθελε ο ΟΤΕ; Επιδότηση για να εφαρμόσει το νόμο; Ή να τον λυπηθούμε για τα "δεκάδες εκατομμύρια ευρώ" που σπαταλάει;)
• Ο ΟΤΕ επεσήμανε τα ζητήματα αυτά ήδη από τον Οκτώβριο του 2008. Σε συνάντηση με τους αρμόδιους φορείς το Μάρτιο του 2009 επιβεβαιώθηκε η βασιμότητα των προβληματισμών του ΟΤΕ και η ανάγκη αναθεώρησης της προαναφερόμενης ΚΥΑ και ζητήθηκε η υποβολή προτάσεων από τον ΟΤΕ για την τροποποίηση της, όπως και συνέβη τον Απρίλιο του 2009.
  (Δηλαδή επεσήμανε τα πιθανά προβλήματα αλλά μέχρι να του επιβληθεί το πρόστιμο θεώρησε ότι δε χρειάζεται να συμμορφωθεί. Σα να λέμε ότι κάνω την παρανομία, με πάνε σε δικαστήριο για αυτό που έκανα κι εγώ, επειδή θεωρώ ότι είμαι αθώος, συνεχίζω την παρανομία κι ελπίζω να δικαιωθώ. Καλή φάση!)
• Ο ΟΤΕ θεωρεί ότι το πρόστιμο αυτό είναι άδικο καθώς: επεβλήθη μονομερώς από την ΕΕΤΤ, μέσω διαδικασίας στην οποία δεν συμμετείχαν οι φορείς εκείνοι που συνέταξαν την ΚΥΑ και ενώ, την ίδια ώρα, εξετάζουν τρόπους να αντιμετωπισθούν τα ζητήματα που βάσιμα έθεσε ο ΟΤΕ, ήδη προ 20 μηνών.
  (Εμ, τι δεν ξέρατε, ότι μια ανεξάρτητη αρχή έχει αυτή την εξουσία; Τώρα σας πείραξε που η ΕΕΤΤ έχει αυτή την εξουσία. Ποια εξουσία, δηλαδή, αυτό το λόγο ύπαρξης έχει ως ανεξάρτητη αρχή.)
• Ο ΟΤΕ επιφυλάσσεται παντός νομίμου δικαιώματός του.
  (Θα σας δείξω εγώ θα δείτε τι θα πάθετε…)
  

Προσθήκη 05/10/2010:

Καμπάνα 2 εκ. ευρώ σε Cosmote και Vodafone και 1εκ. ευρώ σε WIND από την ΕΕΤΤ για την πολύ "υπεύθυνη" στάση τους να αυξήσουν τον ελάχιστο χρόνο χρέωσης βιντεοκλήσεων χωρίς να ενημερώσουν επαρκώς τους καταναλωτές-πελάτες τους.

Το"κακό" είναι… το "κακό που μας βρήκε". Το ΔΝΤ, τα μέτρα του και το απαράδεκτο κράτος που στήσαμε τόσα χρόνια μέχρι να φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο. Και ποιος φταίει για αυτό; Με το στόμα ανοιχτό παρακολούθησα χτες το βράδυ (03/05/2010) στην εκπομπή του Mega "Ανατροπή" τον παρουσιαστή της κ. Πρετεντέρη να επιδίδεται σε καμπάνια απόλυτης ενοχοποίησης της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ για το "κακό". Την ώρα που την προηγούμενη εβδομάδα στην ίδια εκπομπή παρουσιαζόταν δημοσκόπηση που παρουσίαζε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων κατηγορεί και τα δύο κόμματα για τη σημερινή κατάσταση. Την ίδια ώρα, στον τηλεοπτικό ΣΚΑΙ, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος ανέφερε στον κ. Παπαχελά ότι τον περασμένο Αύγουστο (του 2009), λίγο πριν τις εκλογές του Οκτώβρη, είχε αναλύσει το ζήτημα των μεγεθών του ελλείμματος και του χρέους, τόσο στον κ. Καραμανλή όσο και στον κ. Παπανδρέου. Ο κ. Πρετεντέρης παρουσίασε πίνακες που έδειχναν την πορεία του χρέους την 5ετία 2004-2009 και την πορεία των προσλήψεων στο δημόσιο. Είναι βέβαιο ότι το μερίδιο των κυβερνήσεων Καραμανλή στο "κακό" είναι τεράστιο. Φαίνεται και από τους πίνακες του κ. Πρετεντέρη αυτό! Μέσα σε 5 χρόνια κατάφεραν να ανταγωνίζονται σε καταστροφικότητα 20 χρόνια ΠΑΣΟΚ! Αλλά το να αγνοείς την ιστορία πριν το 2004 είναι προκλητικό. Θυμίζει τις πρόσφατες προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ για εξεταστικές επιτροπές σχετικά την οικονομία αλλά μόνο για τα έτη από το 2004 και έπειτα. Προκαλεί το κοινό αίσθημα που ξεκάθαρα δηλώνει "φταίνε και οι δύο".

Φυσικά, δε φταίνε μόνο αυτοί οι δύο, τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν, δηλαδή, αλλά και ένα σωρό άλλοι παράγοντες. Μιλώντας, όμως, για τις πρόσφατες κυβερνήσεις έχεις διαπράξει ένα τεράστιο λάθος, αν ξεχωρίσεις τη μία από την άλλη και καταλογίσεις ευθύνες μονόπλευρα. Έχεις στερήσει το δικαίωμα στο δύστυχο αυτό κράτος να ξεσκαρτάρει επιτέλους το πολιτικό σκηνικό που έχει λιμνάσει. Του κάνεις κακό! Δεν είναι αυτό υγιής στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής ωσότου να ξεπεραστεί η κρίση. Δεν είναι δυνατόν ως δημοσιογράφος να αγνοείς το γεγονός ότι μόλις χτες ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα κι αντί να τα συζητάς και να αναζητάς τι μέλλει γεννέσθαι και το πώς, να προσπαθείς να στηρίξεις τόσο άκομψα την κυβέρνηση κατηγορώντας αποκλειστικά και μόνο την προηγούμενη. Ταυτόχρονα, να ασχολείσαι με το πόσο βλαβερό είναι οι πολίτες να κινητοποιούνται σε αγώνες για τα δικαιώματά τους σε περίοδο κρίσης. Οι εξουσίες είναι τέσσερις και όλες πάσχουν σε αυτή τη χώρα!

Δε θα κάτσω να σου πω τα μέτρα, φυσικά! Θα τα άκουσες χτες το πρωί ο ίδιος, άλλωστε, αν και υπάρχουν άλλοι για αυτή τη δουλειά. Φαντάζομαι τον Ελληνισμό κολλημένο στους δέκτες των τηλεοράσεων και των ραδιοφώνων του την Κυριακή το πρωί (02/05/2010), να περιμένει με αγωνία να παρακολουθήσει τις πολυαναμενόμενες ανακοινώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου. Κάτι σαν από σκηνή αμερικάνικης ταινίας το φέρνω στο μυαλό μου, όπου όλο το έθνος παγώνει τις δραστηριότητές για μισή ώρα για να ενημερωθεί για το μέλλον της χώρας. Τα αυτοκίνητα σταματημένα στους δρόμους, με τους οδηγούς να κοιτάζονται μεταξύ τους με απόγνωση και συμπόνοια, καθώς δυναμώνουν την ένταση του ραδιοφώνου τους. Τον κόσμο στις καφετέριες και τα εστιατόρια να πέφτει σε σιωπή και να μένει με το ποτήρι ή το πηρούνι μετέωρο στα χέρια, καθώς ο μαγαζάτορας αλλάζει κανάλι για μάθουν όλοι τα νέα. Τον κόσμο που σουλατσάρει στην κυριακάτικη βόλτα του να κολλάει το πρόσωπό του στις βιτρίνες των καταστημάτων ηλεκτρικών ειδών με τις ανοιχτές τηλεοράσεις για να λαθρακούσει κάτι από τα μέτρα. Τον παππού και τη γιαγιά στο διαμέρισμα να σπεύδουν στον καναπέ τους κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, θυμούμενοι εποχές που θα ήθελαν να είχαν ξεχάσει για πάντα. Ύστερα, η κάμερα στρέφεται στον κ. Παπακωνσταντίνου, στο Υπουργείο Οικονομικών.

Το ελληνικό σύμπαν, δηλαδή, για μισή ώρα παγωμένο, σα να έχει σταματήσει ο χρόνος. Για μισή ώρα όλοι σε μια αμήχανη συμμετοχή. Για μισή, έστω, ώρα όλοι οι Έλληνες σκυθρωποί και σκεφτικοί να περιμένουν να ακούσουν τα νέα μέτρα, να αναλογίζονται τι τους μέλλει, να υπολογίζουν τι τους μένει. Για αυτή τη μισή ώρα ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει καταφέρει αυτό που στρατιές πολιτικών δεν έχουν καταφέρει δεκαετίες τώρα. Να ενώσει τους Έλληνες κάτω από το κοινό πρόβλημα. Εθνική ομόνοια για 30 κρίσιμα λεπτά, σε μια μέρα που ήδη χαράχτηκε στην ιστορία μας με παχιά γράμματα.

Θα γίνουν περικοπές, θα μειωθούν μισθοί, συντάξεις και άλλα πολλά. Ωραία. Όλοι θα κληθούμε να θυσιάσουμε κάτι για να βγει η χώρα από το τέλμα. Σωστά. Μετά από την περίοδο αυτή, όμως, θα βρεθούμε σε μια εποχή όπου η οικονομία θα έχει πέσει σε ύφεση (την υπολογίζουν και 4%), το πορτοφόλι του πολίτη θα είναι άδειο, τα παλιά χρέη θα έχουν αποπληρωθεί και τα νέα χρέη θα έχουν πλησιάσει το 140% του ΑΕΠ (γύρω στο 2014 το προσδιόρισε χρονικά αυτό ο κ. Παπακωνσταντίνου) από 115% που είναι σήμερα. Ήταν αναγκαστικό να καταλήξουμε εδώ, έτσι όπως πηγαίναμε ως κράτος. Δεν υπάρχει αμφιβολία! Το καταφέραμε αυτό με μεθοδική δουλειά 30 χρόνια τώρα. Τα δύσκολα δεν είναι τώρα, δεν είναι φέτος. Δεν τολμώ να φανταστώ σε τι κατάσταση θα βρισκόμαστε σε 3 χρόνια. Μέσα στο ευρώ; Έξω από το ευρώ; Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Έξω; Θα έχει μείνει κάτι να ελπίζουμε; Δεν ξέρω…

Τώρα φτάσαμε εδώ. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Το ΔΝΤ ήρθε όχι για να αναδιοργανώσει την ελληνική οικονομία αλλά για να εξασφαλίσει ότι θα ξεπληρώσουμε τα χρέη μας. Η δουλειά του δεν είναι να μας φτιάξει κράτος αλλά να μας εξαναγκάσει να κόψουμε από όπου μπορούμε για να μπορέσουν οι δανειοδότες μας να κοιμούνται ήσυχοι ότι θα πάρουν πίσω τα χρωστούμενα με τους τόκους τους. Επομένως, ναι, ας ξεπληρώσουμε τα χρέη μας – δε θα μπορούσα να ισχυριστώ κάτι άλλο. Αλλά αυτό είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα γίνει τελικά. Αυτό θα το κάνει το ΔΝΤ θέλουμε δε θέλουμε. Το μέγα ζήτημα είναι αν θα μείνει καθόλου κράτος μετά. Αν θα έχει δημιουργηθεί η υποδομή για μια σύγχρονη χώρα ή η ιστορία θα μας επιστρέψει εκεί όπου ξεκινήσαμε το 1981; Φοβούμαι πως το δεύτερο είναι η περισσότερο πιθανή εκδοχή. Όσο τη διαχείριση της χώρας έχουν στα χέρια τους οι ίδιες μέτριες προσωπικότητες που την είχαν χρόνια τώρα – εναλλάξ – και δεν έχουν κάνει ακόμη ούτε καν την αυτοκριτική τους, η ελπίδα για αλλαγή χάνεται. Ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου καταχράστηκε με τον πιο βίαιο και αχόρταγο τρόπο τη λέξη "αλλαγή" στη συνθηματολογία του πριν από τις τελευταίες εκλογές (Οκτώβρης 2009). Ποια άλλη αλλαγή μας μένει να ελπίζουμε;

Το ΔΝΤ θα μας σφίξει το ζωνάρι μέχρι εκεί που δεν πάει. Θα  περικόψει, θα απολύσει, θα μειώσει και θα το κάνει με την αυθεντία που έχει και με την εξουσία που διαθέτει. Άλλωστε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκλήθη εδώ πέρα, δεν ήρθε από μόνο του. Το ΔΝΤ πουθενά δεν απέτυχε στον κόσμο. Όπου κι αν πήγε οι οικονομίες έλυσαν με τις παρεμβάσεις του το πρόβλημα των χρεών τους. Αλλά έπεσαν και σε βαθιές και καταστροφικές υφέσεις. Το πρώτο θα γίνει και στην Ελλάδα σίγουρα. Θα μας εξαναγκάσουν να ξεπληρώσουμε – αυτή είναι η δουλειά τους. Το τι θα ακολουθήσει είναι δικό μας θέμα! Μια κάποια ύφεση θα ακολουθήσει. Την έχουμε κάτσει τη βάρκα, που λένε, για την ώρα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όμως ο χρόνος κυλάει θέλουμε δε θέλουμε και, όσες θυσίες κι αν κάνουμε την επόμενη 3ετία-5ετία και όσο κι αν ματώσουμε, η περίοδος αυτή θα παρέλθει και θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τον κακό μας εαυτό και πάλι. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το ίδιο κράτος, με τις ίδιες πολιτικές. Και τότε θα έχουμε και βεβαρημένο ποινικό μητρώο διεθνώς.

Δύο πράγματα μπορώ να ελπίζω από την πραγματικά ζοφερή αυτή περίοδο που περνάμε αυτές τις μέρες και τις μέρες που θα ακολουθήσουν. Το πρώτο είναι μια αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.  Ένα ξεσκαρτάρισμα σε πολλά επίπεδα (πολιτική, οικονομία, κοινωνία). Δεν είναι δυνατόν να αλλάξει κάτι με τις ίδιες νοοτροπίες, τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια κόμματα. Δεν είναι δυνατόν οι ηθικοί αυτουργοί της χρεωκοπίας της χώρας, οι διαχειριστές των κυβερνήσεων που οδήγησαν εδώ να είναι οι ίδιοι που καταγγέλλουν τη σήψη του πολιτικού συστήματος και να ευαγγελίζονται τη "νέα αλλαγή". Αυτή η "νέα μεταπολίτευση" που ακούμε έντονα τελευταία πρέπει να γίνει. Τα κόμματα όπως τα ξέρουμε πρέπει να αρχίσουμε να τα νοούμε ως 'παλαιά κόμματα" και στη θέση τους να ξεπηδήσουν άλλα. Για παράδειγμα, σκεφθείτε πόσο πιο λογική θα ακούγεται η λύση των κυβερνήσεων συνεργασίας, που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι αυτονόητη, μετά την περίοδο που διανύουμε. Τότε που, ελπίζω, τα δύο μεγάλα κόμματα θα αναζητούν ψηφοφόρους με το τουφέκι, μιας και, ελπίζω και πάλι, ο λαός θα τους έχει καταλογίσει τις ευθύνες που τους αναλογούν.

Το δεύτερο πράγμα στο οποίο θα ήθελα να ελπίζω είναι οι υποδομές για ένα σύγχρονο κράτος. Για λόγους που έχει καταστεί πλέον τετριμμένο να αναφέρουμε, το ελληνικό κράτος όχι απλά δε λειτουργεί στην υπηρεσία του πολίτη αλλά του παρουσιάζει και προσκόμματα στην καθημερινότητά του. Όλες οι χώρες της Ευρώπης έχουν προβλήματα και, συχνά, μεγάλα. Αλλά έχουν ένα κράτος που λειτουργεί. Μια δημόσια διοίκηση που κάνει τη δουλειά της προς όφελος της κοινωνίας και της ζωής του πολίτη. Δεν ελπίζω σε μετατόπιση του πολιτικού μας σκηνικού προς αριστερότερες ιδεολογίες και δεν ξέρω αν θα το ευχόμουν κιόλας. Αλλά ελπίζω, αρχικά, σε ένα κράτος δυτικό και ευρωπαϊκό (όχι αμερικανικό), με όλα τα χίλια μύρια στραβά που έχουν τα δυτικά και ευρωπαϊκά κράτη αλλά που να λειτουργεί! Ας δανείζεται κι ας χρωστάει αλλά να λειτουργεί. Κι αυτό, όχι γιατί δεν έχω όνειρα και οράματα, αλλά γιατί θέλω να έχω ρεαλιστικές ελπίδες.

Αυτά είναι τα όνειρα που πιστεύω ότι μπορεί να έχει μια γενιά που ακολουθεί αυτή της μεταπολίτευσης. Η γενιά της μεταπολίτευσης έκανε ό,τι έκανε και της έχουμε πολλά μαζεμένα, αλλά σε προσωπικό επίπεδο είναι οι γονείς μας και τους αγαπάμε. Τώρα που οι ιδεολογίες έχουν όλες απομυθοποιηθεί και τα οικονομικά συστήματα έχουν όλα δείξει ότι μπορούν και καταρρέουν, τα όνειρά μας δεν πρέπει παρά να είναι ψύχραιμα και συγκρατημένα. Θέλω να φύγουν οι παλιοί, να πάνε στο καλό, μας έδειξαν τι μπορούν να κάνουν και θέλω να φτιάξουμε μια χώρα με ένα λειτουργικό κράτος. Δεν ελπίζω σε τίποτε άλλο…

Αγαπητέ (συν)Έλληνα,

Την έχεις ακούσει τρισδιάστατα τον τελευταίο καιρό, το ξέρω! Όλες αυτές οι εξελίξεις με το κόστος δανεισμού της χώρας, την κερδοσκοπία των διεθνών αγορών και τη καταφυγή, τελικά, στη διαδικασία/στήριξη/επιτήρηση του ΔΝΤ σε έχουν βρει απροετοίμαστο και σε φοβίζουν. Νιώθεις εγκλωβισμένος, ντροπιασμένος και απομονωμένος. Η χώρα σου γίνεται παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγήν και αποτελεί πραγματικά το μαύρο πρόβατο των συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει. Είναι αλήθεια και πολύ εύλογα τα έχεις βάψει μαύρα. Κανείς δεν προσπαθεί ούτε καν να σου χρυσώσει το χάπι, πλέον. Στα ίσια σου λένε πια ότι θα σου κόψουν μισθούς, επιδόματα, θα σε απολύσουν, θα σε περικόψουν, θα πέσεις σε ύφεση, θα χρωστάς, θα ζοριστείς όλο και περισσότερο.

Αλλά, αγαπητέ (συν)Έλληνα, αν νιώθεις έκπληξη από όλα αυτά αδικείς τον εαυτό σου. Τι ακριβώς ήταν που δεν ήξερες; Τι ήταν αυτό που σου ήρθε από το πουθενά; Πόσα χρόνια τώρα βρίζεις ένα κράτος που χαρακτηριστικά λες ότι "δεν υπάρχει"; Πόσο καιρό τώρα στηλιτεύεις τη γραφειοκρατία; Πόσες δεκαετίες είναι που έχεις σιχαθεί τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις; Πέρασε έστω και μια μέρα τα τελευταία 30 χρόνια που να αναγνώρισες ότι αυτή η χώρα "τα πάει καλά"; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοίταξες το μέλλον με αισιοδοξία;

Καθ' όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης παραπονιέσαι, (συν)Έλληνα, για ένα σάπιο κράτος, για ένα κράτος εχθρό σου, για μια πολιτεία απούσα από τα προβλήματά σου, για πολιτικούς διαπλεκόμενους, για σπατάλες, για σκάνδαλα, για κακή διαχείριση. Τόσο εύκολα ξεχνάς ότι εσύ ο ίδιος μέρα με τη μέρα ήξερες ότι ο "το καράβι βυθίζεται"; Ήξερες πολύ καλά τόσα χρόνια και ποια ήταν τα κακώς κείμενα και ότι ο κόμπος έφτανε σιγά σιγά στο χτένι. Και να που έφτασε τελικά. Αν διερωτόσουν "πού θα πάει αυτή η κατάσταση", τότε να η απάντηση. Εδώ πάει αυτή η κατάσταση!

Μη μου πεις τώρα για καπιταλισμούς και σοσιαλισμούς και δομές κοινωνικές και διεθνείς σχέσεις. Το θέμα είναι ότι καταδέχτηκες ένα κράτος ανίκανο με πολιτικούς που με κάθε ευκαιρία έβριζες. Ήξερες! Και από την άλλη πλευρά ψήφιζες. Ψήφιζες τόσα χρόνια υπέρ αυτού του κράτους και αυτών των πολιτικών. Άρπαζες με άγρια χαρά την κάθε διευκόλυνση που σου έκαναν και βολευόσουν με τα ψίχουλα που σου αναλογούσαν. Όλα αυτά με πόρους που δε διέθετες. Αλλά και αυτό ήξερες! Ήξερες για τα μεγάλα πάρτυ των επιδοτήσεων των περασμένων δεκαετιών που δημιούργησαν κρατικοδίαιετες εταιρείες. Ήξερες για τον τεράστιο, δυσκίνητο, σπάταλο και υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα. Το ήξερες και το σημείωνες κάθε μέρα στις συζητήσεις σου, στα καφενεία, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στους εργασιακούς σου χώρους, παντού.

Γι' αυτό είσαι συνένοχος και καλά να πάθεις. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, γενιά της μεταπολίτευσης, δε σε κορόιδεψε και δε σε παραπλάνησε κανείς. Από τη μια εξέφραζες φρίκη και αηδία για το κράτος που δημιουργήθηκε και από την άλλη τα έκανες πλακάκια μαζί του σε κάθε ευκαιρία για να ικανοποιήσεις την προσωπική σου ευμάρεια, άλλοτε λιγότερο, με επιδοματάκια και παροχούλες, άλλοτε περισσότερο, χτίζοντας αυθαίρετα και διορίζοντας τέκνα από το παράθυρο, κι άλλοτε ακόμη περισσότερο στήνοντας offshore και χρηματίζοντας κρατικούς λειτουργούς. Γι' αυτό δε σε αντέχω (συν)Έλληνα. Δεν είσαι θύμα παρά της μικρόνοιας και της αχορταγιάς σου.

Μέχρι πέρυσι το ποσοστό του πληθυσμού στην Ελλάδα που βρισκόταν κάτω από το όριο της φτώχειας ήταν γύρω στο 20%. Ίσως υπάρχει, δηλαδή, ένα ποσοστό ανθρώπων που έπασχε όλα αυτά τα χρόνια. Το υπόλοιπο 80%, όμως, είναι σύσσωμο ένα 80% που έφαγε καλά. Όχι όλοι το ίδιο καλά. Ο καθένας μέχρι εκεί που μπορούσε να αντέξει η μασέλα και τα νύχια του. Όλο, όμως, το 100%, είναι ένα 100% απογοητευμένο από την πορεία της χώρας δεκαετίες τώρα. Όλο! Το φώναζε ότι είναι απογοητευμένο και ήξερε ότι το δημόσιο χρήμα υφίστατο γιγαντιαία σπατάλη. "Δεν υπάρχει κράτος" φώναζε όσα χρόνια μπορώ να θυμηθώ. Ποτέ όμως δε βρήκε το θάρρος να ζητήσει κάτι διαφορετικό και να επιδιώξει μια εναλλακτική πρόταση. Ήξερε και ψήφιζε αυτό που ήξερε.

Καλά να πάθεις, λοιπόν, (συν)Έλληνα; Σου αξίζει ΔΝΤ που θα πάει σύννεφο. Σου αξίζει διεθνής χωροφύλακας. Παιδονόμος!

Σε ασπάζομαι αδελφικά,
Τάκης

Συχνά η τεχνολογία μου τη δίνει. Τς-τς, άνθρωπος της τεχνολογίας και να λέω τέτοια πράματα. Ας πούμε ότι είμαι τεχνο-σκεπτικιστής ή ότι μου τη δίνει το marketing πάνω από την τεχνολογία και όχι η ίδια, ακριβώς ή ότι είμαι απλά γκρινιάρης (αλλά δεν είμαι). Μία από τις τελευταίες μόδες είναι τα τύπου i-pad γκατζετάκια, τα επονομαζόμενα "tablets", με τα οποία οι κατασκευαστές τους ελπίζουν να αναζωογονήσουν την αγορά τους και τα έντυπα ΜΜΕ να ανακτήσουν λίγη από την παλιά αίγλη εκδίδοντας το περιεχόμενό τους ειδικά για αυτά. Τα βρίσκω ολίγον γελοία (δεν είμαι ο μόνος) και θα σου δώσω μερικούς λόγους για να με πιστέψεις:

1. Είναι μικρά. Μι-κρά! Γιατί να θες να διαβάσεις περιοδικό ή εφημερίδα σε αυτό το μέγεθος τη στιγμή που υπάρχει η κανονική εφημερίδα και το κανονικό περιοδικό σε κανονικό μέγεθος ή μπορείς να το διαβάσεις στο internet? Να βρεις πότε φεύγει το επόμενο πλοίο σε στιγμή απόγνωσης, ναι! Να βρεις το κοντινότερο φαρμακείο on-the-road, ναι. (Πόσα χρόνια ακούω ότι θα μπορώ να το κάνω κάποτε από το κινητό μου και τελικά τους πρόλαβαν τα GPS.) Αλλά να διαβάσεις κείμενα, όχι.

2. Είναι δύσχρηστα. Προσπαθούν να σε κάνουν να νομίσεις ότι γυρνάς σελίδες περιοδικού. Ναι αλλά στο περιοδικό γυρνάς όσες σελίδες θες όποτε θες, γρήγορα και άμεσα (αυτό θα πει "browsing"). Στο tablet για να μη σε μπερδέψουν με το μέγεθος της τεχνολογικής υπεροχής του προσπαθούν να μιμηθούν τα παραδοσιακά περιοδικά. Άκομψα. Στα περιοδικά έχεις ξεφύλλισμα, ναι, η σελίδα γυρνάει χωρίς να σε τυφλώνει με εφφέ σε κάααθε γύρισμα. Στα ηλεκτρονικά μέσα έχεις indexes και search και αποθήκευση κλπ κλπ κλπ!

3. Πολύς χρόνος ανάπτυξης για το τίποτα. Μιλάω για αυτούς που θα αποφασίσουν να εκδώσουν περιεχόμενο μέσω αυτών. Νέα τεχνολογία, άλλοι τρόποι, άλλοι περιορισμοί. Θα πληρώνουν άδικα τα χιλιάρικα για να τους αναπτύξουν εξειδικευμένες εφαρμογές για tablets τη στιγμή που το μέσο είναι εκεί χρόνια τώρα με γνωστές και καλά διατυπωμένες τεχνολογίες και δυνατότητες και το λένε internet. In-ter-net!

4. Δηλαδή, να αγοράσω ένα tablet (τιμή εκκίνησης i-pad στις ΗΠΑ 500$) για να διαβάζω περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία; Γιατί έχω ήδη ένα PC για τη δουλειά μου, ένα laptop για όταν είμαι εκτός γραφείου, ένα media-center στην τηλεόρασή μου για ψυχαγωγία, ένα κινητό για επικοινωνία, ένα PS3 για παιχνίδι… Για καθήστε, χρειάζομαι ακόμη ένα γκάτζετ; Πότε ήταν που μου λέγατε για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ότι τα κάνουν όλα αυτά μαζί σε ένα μηχάνημα και συμφέρουν;

5. Κοιτάξτε το αποτέλεσμα του περιεχομένου των tablets μέχρι τώρα! Προσπαθήστε να βρείτε κάτι το νέο, κάτι το διαφορετικό. Το περιεχόμενο είναι ίδιο με αυτό του internet. Η εμφάνισή του είναι ίδια. Δηλαδή, έφτιαξαν ένα website σε ένα μικρό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Καμία πρωτοτυπία πέραν του γεγονότος ότι συσκευάζεται σε ένα καινούριο μηχανάκι. Δεν έχουν εφεύρει ούτε κάτι τεχνολογικά καινοτόμο ούτε κάτι δημοσιογραφικά καινοφανές. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.

6. Την εφημερίδα και τα περιοδικά μπορείς να τα διπλώσεις στο μέγεθος του i-pad και να είναι ακόμη αναγνώσιμα και να τα περιστρέψεις και να τα αναποδογυρίσεις όπως θες. Τα tablets δε μπορείς να τα τεντώσεις στο μέγεθος μιας εφημερίδας ή ενός περιοδικού (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, Cosmopolitan, Manina κλπ). Είναι όπως είναι και πρέπει να δώσεις μάχη με το περιεχόμενο για να το δεις.

7. Όταν τελειώσεις με την εφημερίδα ή το περιοδικό μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για πάτο στις σκουπιδοσακούλες για να τραβάνε τα ζουμιά ενώ τα tablets όχι.

Να μην ξεχάσω να υπενθυμίσω στους εκδότες των εντύπων, γιατί αυτοί έχουν να χάσουν από τούτη την ιστορία και όχι οι κατασκευαστές των tablets, ότι, ενώ έχουν το μέσο για να κοντράρουν την τηλεόραση, που παραδοσιακά τους συρρίκνωσε, και ονομάζεται (πάμε πάλι) internet, αντί να το εκμεταλλεύονται, επιδίδονται σε κινήσεις εντυπωσιασμού. Και, βέβαια, ξεχνούν για άλλη μια φορά ότι σημασία έχει η δημοσιογραφία ή ίδια και το περιεχόμενο και όχι το φέρον μέσο. Ένα λαχταριστό άρθρο θα το διαβάσω ο κόσμος να χαλάσει σε tablet, σε χαρτί, σε πλαστικό, οπουδήποτε…

Με μεγάλη υπερηφάνεια, ως Έλλην και άνθρωπος της επιστήμης και της τεχνολογίας, διαβάζω σήμερα το ραπόρτο της EETT για την πορεία της ευρυζωνικότητας στην Ελλάδα (Δ' τετράμηνο 2009). Μην πας να το διαβάσεις θα σου πω το ζουμί:

• Έχουμε σχεδόν 2 εκατομμύρια ευρυζωνικές συνδέσεις συνολικά.
• Δηλαδή κοντά στο 20% του πληθυσμού (σε διείσδυση).
• Είμαστε 5οι από το τέλος στη σχετική κατάταξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (των 27, όχι των 12 ή των 15).

Λιγότερη ευρυζωνικότητα έχουν μόνο η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Πολωνία και η Βουλγαρία! Περισσότερη έχουν, όχι μόνο η Σουηδία και το Λουξεμβούργο αλλά και η Εσθονία, η Κύπρος και η Λιθουανία. Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται η εξέλιξη της ευρυζωνικότας στην Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια και ακολουθεί το συγκριτικό διάγραμμα για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Καμαρώστε:

Και γεννώνται εύλογα τα ερωτήματα! Γιατί η ευρυζωνικότητα στην Ελλάδα δεν ακολούθησε τη διείσδυση που ακολούθησε η κινητή τηλεφωνία; Γιατί στο χωριό μου έσκασε μύτη ADSL βρόχος για πρώτη φορά πέρυσι το καλοκαίρι (2009); Μήπως επειδή ήταν τόσο φτηνή και προσιτή (η ευρυζωνικότητα); Μήπως γιατί ο ΟΤΕ ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις του απέναντι στους άλλους εναλλακτικούς παρόχους; Μήπως γιατί έχει επιδείξει υψηλή εταιρική υπευθυνότητα; Μήπως γιατί έχει "σήμα – σήμα καμπάνα";

Θα ξεκινήσω ομολογώντας πόσο θαυμάζω την τεχνολογική ανωτερότητα της Google και πόσο εκτιμώ το ότι έχει βοηθήσει να πάει το internet μπροστά, σεβόμενη – και συχνά προωθώντας – τα ανοικτά πρότυπα και την ανοικτή φιλοσοφία του μέσου αυτού. Όταν μια εταιρεία-γίγαντας προωθεί σωστά την τεχνολογία, τότε η τεχνολογία και, κατ' επέκταση, η κοινωνία μπορεί να ωφεληθεί. Και, ναι, η Google αυτό το κάνει γιατί έτσι κι αλλιώς ωφελείται και η ίδια. Τι δε μασάω λοιπόν;

Δε μασάω το "do no evil" δόγμα τους. Είναι μια τεράστια εταιρεία με σκοπό την κερδοφορία και όλα τα άλλα τα ακούω λιγάκι βερεσέ. Όταν η κοινότητα ωφελείται από τις ενέργειες της εταιρείας, τότε έχει καλώς. Αλλά αυτό έχει γίνει επειδή και η ίδια η εταιρεία έχει όφελος και όχι επειδή ο στόχος εξαρχής ήταν το όφελος της κοινότητας. Αν κάτι αποβαίνει εις βάρος της εταιρείας, τότε αυτή θα βάλει τα συμφέροντά της πάνω από οτιδήποτε άλλο! Κι αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. Κακό είναι να μην το παραδέχεται ή να το προσπερνά εντέχνως.

Οι υπηρεσίες της Google είναι εξαιρετικές. Τελεία. Δε μιλώ μόνο για την αναζήτηση, αλλά για εφαρμογές όπως το gmail, τα google-docs, οι χάρτες κλπ. Είναι αρτιότατες τεχνολογικά υπηρεσίες, πολλές φορές πρωτοποριακές και, δίχως αμφιβολία, χρησιμότατες. Αλλά το δόγμα, δυστυχώς, δεν αποδεικνύεται "do no evil". Η Google είναι ο Big Brother του internet και θα σας εξηγήσω το πώς.

Οι περισσότεροι χρήστες του internet δεν το γνωρίζουν γιατί είναι κάπως τεχνικό το ζήτημα αλλά καλό θα ήταν να μην το αγνοούν στο όνομα μιας δωρεάν υπηρεσίας. Απλά ειπωμένο: κάθε τι που κάνεις στο internet το Google το καταγράφει, το αποθηκεύει και το χρησιμοποιεί. Όταν το συντριπτικό ποσοστό των χρηστών του internet χρησιμοποιούν το Google ως μηχανή αναζήτησης και, ταυτόχρονα, το συντριπτικό ποσοστό των ιστοσελίδων χρησιμοποιούν το Google για τα στατιστικά τους τότε το Google ξέρει τι κάνουν στο internet οι χρήστες αυτοί! Στην τελευταία πρόταση προσθέστε και το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους χρήστες, την ώρα που αναζητούν κάτι στο internet έχουν κάνει login και σε κάποια από τις υπηρεσίες της Google (gmail κλπ). Σας ακούγεται παράλογο ή υπερβολικό; Δεν είναι καθόλου υπερβολικό και είναι τεχνικά εφικτότατο!

Σκεφτείτε το εξής σενάριο: ένα site χρησιμοποιεί google-analytics για τα στατιστικά του, ένας χρήστης έχει κάνει login στο gmail του, ο χρήστης αναζητεί κάτι στο google και καταλήγει από εκεί να σερφάρει στο προαναφερθέν site. Μπαμ (ή Γκντάου)! Το Google τα έχει συνδυάσει όλα αυτά μεταξύ τους, τα έχει συνδυάσει με ό,τι άλλο αυτός έχει επισκεφτεί εκείνη ή οποιαδήποτε άλλη μέρα και έχει καταγραφεί, τα έχει συνδυάσει με ό,τι στοιχεία βρίσκει στο google account του (emails, φίλους, email φίλων, αρχεία κλπ). Κι όλα αυτά για να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες. Σε ποιον, στο χρήστη; Όχι, βέβαια! Στους διαφημιζόμενούς του φυσικά, που πληρώνουν καλά για να τους βρίσκουν οι χρήστες στις αναζητήσεις. Φυσικά, όλα αυτά με την υπόσχεση ότι τα στοιχεία του χρήστη που το google γνωρίζει δε θα αποκαλυφθούν ποτέ σε τρίτους!

Δεν θα παύσω να αισθάνομαι περίεργα αν μια εταιρεία ξέρει όλο το ιστορικό μου στο internet, διαβάζει όλα μου τα emails, τα συνδυάζει με όποιο τρόπο μπορεί και μου πασάρει "καλύτερες" διαφημίσεις, πάντα με την υπόσχεση της μυστικότητας. Τι θα ήθελα; Μια περισσότερο ειλικρινή αντιμετώπιση. Πες μου πόσο κοστίζει η υπηρεσία να την πληρώσω και να την πάρω και να σου πω και μπράβο. Αλλά μη χρησιμοποιείς αυτά που σου εμπιστεύομαι προς όφελος άλλων. Και να μην είμαι αναγκασμένος να χρησιμοποιώ τη δωρεάν υπηρεσία σου, επειδή είσαι το de facto standard σήμερα και όλοι σε αποδέχονται, με το κόστος να κοιτάζω τις διαφημίσεις σου!

Για να ξεκινήσετε να ανησυχείτε δοκιμάστε να αναζητήσετε κάτι στο google έχοντας κάνει login στο gmail σας (για παράδειγμα) και μετά έχοντας κάνει logout. Αν ψάξετε και για κάτι που σας ενδιαφέρει τακτικά, θα εκπλαγείτε, καθώς θα δείτε άλλα αποτελέσματα. Μια κακή υπηρεσία για όσους χρησιμοποιούν το google search ως συχνό εργαλείο, αλλά που, τουλάχιστο, απενεργοποιείται.