Ένα δημοψήφισμα είναι μια εξαιρετική δημοκρατική στιγμή. Και θα ήταν δηλαδή μια τέτοια, αν τα ερωτήματα μπορούσαν να τεθούν διλημματικά και να απαντηθούν με ένα απλό “ναι ή όχι”. Έχουμε, στ’ αλήθεια φτάσει σε αυτό το σημείο; Να τίθενται ερωτήματα του τύπου “θέλετε ή όχι βασιλιά”; Η αποτυχία του πολιτικού συστήματός μας συμπυκνώνεται σε αυτό εδώ το δημοψήφισμα. Στο αδιέξοδο ή στην υποκρισία του αδιεξόδου. Η ανάγκη να τεθεί ένα ερώτημα τόσο απλοϊκά και τόσο διλημματικά συμπυκνώνει όλη την κρίση που διανύουμε ως χώρα.
Αυτή είναι η ντροπή μας. Το γεγονός ότι πρέπει να απαντήσουμε με ένα ναι ή με ένα όχι σε ένα ζήτημα που καθόλου δεν απαντιέται έτσι. Απόδειξη το γεγονός ότι και δυο πλευρές ισχυρίζονται ότι έχουν εξίσου ευρωπαϊκή κατεύθυνση και αντιμάχονται για το τι σημαίνει αυτό το “ναι” ή αυτό το “όχι”. Και δε μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο ίδιο το ερώτημα, κάτι απολύτως απαράδεκτο για ένα δημοψήφισμα. Θεωρώ ότι αυτό το ερώτημα που τέθηκε με τον τρόπο που τέθηκε ήταν πράξη ατιμίας. Αλλά δεν ήταν και η πρώτη πράξη ατιμίας που βιώσαμε τα τελευταία 40 χρόνια.
Δυστυχώς και ατυχώς όμως πρέπει να πάρουμε κάποια θέση. Πιστεύω ότι η θέση μας είναι στην Ευρώπη, και, παρ’ όλη την αηδία που αισθάνομαι για τον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ υποστηρίζουν αυτή τη θέση, θα ψηφίσω -και σου προτείνω να ψηφίσεις κι εσύ- “ΝΑΙ”. Πες το ναι γιατί η Ελλάδα θέλουμε να είναι Ευρώπη. Αλλά πραγματικά Ευρώπη. Πες το ναι όχι για να δεχτείς με σκυφτό το κεφάλι τα πάντα στο διηνεκές. Πες το ναι για να κάνεις ένα οριστικό, αποφασιστικό και -ας μη γελιόμαστε- επώδυνο βήμα. Μετά θα έρθουν τα δύσκολα. Φρόντισε να διατηρήσεις μια κάποια μνήμη.
