Είναι τόσο εύκολο να πιαστείς από ένα γεγονός και να το φουσκώσεις όσο δεν παίρνει, για να μπορείς να κρύψεις μετά από πίσω του την υποκρισία όλου του κόσμου. Πολύ εύκολο! Αυτό κάνει ο παγκόσμιος αθλητισμός σήμερα. Ξεχνάει τη ντόπα και την εμπορευματοποίηση, που έχουν κάνει τον αθλητισμό ανθρώπινο τσίρκο και επικεντρώνεται σε ένα μικρό γεγονός. Η Παπαχρήστου είπα ένα (μέτριο) αστείο. Και (σχετικά) ρατσιστικό. Περισσότερο κακόγουστο παρά ρατσιστικό, θα έλεγα εγώ. Τόσο ρατσιστικό όσο είναι τα ανέκδοτα με τους Πόντιους. Μάλιστα ανακάλεσε, το παραδέχθηκε, το πήρε πίσω, ζήτησε συγνώμη, είπε ότι έκανε λάθος. Τι είδους προοδευτική αντιμετώπιση είναι αυτή που δε σηκώνει συγνώμες;
Αλλά σε κάθε συζήτηση και κάθε άρθρο που διαβάζεις σήμερα η κουβέντα φτάνει να καταλήξει μέχρι και στη Χρυσή Αυγή. Τόσο πολύ μεγάλη έχει γίνει πια η ευθιξία μας για το ρατσισμό; Τόσο πολύ φοβηθήκαμε που καήκαμε με τον καφέ και φυσάμε και το γιαούρτι; Αυτές οι υπερβολές γελοιοποιούν ακόμη και το αντιρατσιστικό συναίσθημα των ανθρώπων που ανέχονται τον “ξένο”, θέλουν να τον ενσωματώσουν στην κοινωνία τους και εκτιμούν την πολυπολιτισμικότητα. Σταματήστε τη γελοιότητα, συνέλθετε, υπάρχουν πραγματικά προβλήματα, ασχοληθείτε με αυτά.
εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις | rss 2.0 | trackback
