Δε μπορείς να πιστέψεις σε τίποτα. Απλά σε τίποτα. Από τη μια μεριά, η προοδευτική ορμή του κόσμου ολόκληρου εκφράζεται αυτή τη στιγμή από ένα ΣΥΡΙΖΑ σε μια Ελλάδα. Όχι επειδή το επέλεξε μαζικά ο κόσμος αυτό αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ένα απρόσμενο 17% στις ελληνικές εκλογές που σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα τρέχοντα έκανε όλη την υφήλιο να μιλά και να φοβάται για το ελληνικό πρόβλημα! Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό το 17% έκανε επίσης την παγκόσμια συζήτηση να παρεκκλίνει έστω και λίγο από την τυφλή οικονομική προσαρμογή των μνημονίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά, δείχνει αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μύρισε εξουσία κι αυτό δε μπορεί να το διαχειριστεί. Μιλάει ακόμα για καταγγελία, ακύρωση (ή ό,τι άλλο το βαφτίσουν) του μνημονίου.
Από την άλλη μεριά, όλες οι ψύχραιμες φωνές προδιαγράφουν την οικονομική καταστροφή της χώρας, αν η οδός που θα ακολουθήσουμε είναι η οδός του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, φαντάζομαι, όλες οι ψύχραιμες φωνές το 1942 θα στοιχημάτιζαν ότι ο Χίτλερ θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη οριστικά. Αυτό έδειχναν τότε οι συσχετισμοί. Μα δεν έγινε έτσι. Δεν είναι ίδιο το παράδειγμα, βέβαια, αλλά διακρίνω ένα σημαντικό ζήτημα. Υπάρχει κάτι σε αυτόν τον κόσμο που να μπορεί να αλλάξει και να μπορούμε να το επιδιώξουμε; Αυτό το διεστραμμένο παγκόσμιο χρηματοπιστωστικό σύστημα που βάζει τράπεζες πάνω από χώρες δε γίνεται καλύτερο; Αυτό είναι; Αυτό θέλουμε; Είναι δυνατόν να γίνουν όλες οι χώρες Γερμανίες (αν θεωρήσουμε ότι αυτή η χώρα συμπεριφέρεται ιδανικά μέσα ε αυτό το σύστημα);
Λυπάμαι που ως νέος πολίτης έχω από τη μια μεριά τις υπερβολές και την ανευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη την παντελή έλλειψη ελπίδας και προοπτικής από τους εκφραστές των ψύχραιμων και ρεαλιστικών ιδεών (ψύχραιμων αλλά μήπως και συμβιβασμένων;). Το καταλαβαίνεις πόσο δραματικό είναι αυτό; Είσαι (πιθανότατα όπως κι εγώ) 30 χρονών και δεν έχεις κάτι να ονειρευτείς. Δεν είναι πολυτέλεια! Στερείσαι το πολυτιμότερο αγαθό κι αν δεν το κατάλαβες στερείσαι ακόμη περισσότερα. Το καλύτερο που έχεις να ονειρευτείς είναι είτε η έξοδος της χώρας από την Ευρώπη για να κάνει μια καθαρή αρχή ή η διαιώνιση των ίδιων προβλημάτων. Σίγουρα, φαίνεται πως τίποτε δε μπορεί να γίνει χωρίς κόστος σε αυτό το σημείο.
εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, πολιτικά | rss 2.0 | trackback
