Και περπατώ μέρα μεσημέρι κάπου στη Δάφνη. Και γελάω από μέσα μου γιατί είμαι σε ένα συνοικιακό στενάκι που έχει ολόδικό του ποδηλατόδρομο! Αμέ, η Δάφνη είναι γνωστή πια ως το Άμστερνταμ του νότου. Ενώ παρακάτω ο κεντρικός δρόμος δεν έχει ούτε καν πεζοδρόμιο. (Κατάλαβες γιατί την παρομοίασα έτσι σατανικά με το Άμστερνταμ, ε; Από τη μια ποδηλατόδρομος από την άλλη μπουρδέλο! Καλό, ε!). Εν πάση περιπτώσει, είναι ένα φαιδρό αλλά άκρως ελληνικό φαινόμενο. Α, ρε δήμαρχε, κάτι πήγες να κάνεις αλλά σου βγήκε τραγέλαφος. Και να σου λίγο πιο κάτω ο κλασσικός Ελληνάρας που βρήκε και πάρκαρε το όχημα ακριβώς πάνω στον ποδηλατόδρομο. Εμ, βέβαια, δεν έλεγε πουθενά ότι απαγορεύεται το πάρκινγκ!
Μικρή φωτό, συμπαθάτε με, αλλά αυτό μπορώ να κάνω…
εκτύπωση Κατηγορίες: δε βαριέσαι | rss 2.0 | trackback
