Αγαπητέ (συν)Έλληνα,
Την έχεις ακούσει τρισδιάστατα τον τελευταίο καιρό, το ξέρω! Όλες αυτές οι εξελίξεις με το κόστος δανεισμού της χώρας, την κερδοσκοπία των διεθνών αγορών και τη καταφυγή, τελικά, στη διαδικασία/στήριξη/επιτήρηση του ΔΝΤ σε έχουν βρει απροετοίμαστο και σε φοβίζουν. Νιώθεις εγκλωβισμένος, ντροπιασμένος και απομονωμένος. Η χώρα σου γίνεται παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγήν και αποτελεί πραγματικά το μαύρο πρόβατο των συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει. Είναι αλήθεια και πολύ εύλογα τα έχεις βάψει μαύρα. Κανείς δεν προσπαθεί ούτε καν να σου χρυσώσει το χάπι, πλέον. Στα ίσια σου λένε πια ότι θα σου κόψουν μισθούς, επιδόματα, θα σε απολύσουν, θα σε περικόψουν, θα πέσεις σε ύφεση, θα χρωστάς, θα ζοριστείς όλο και περισσότερο.
Αλλά, αγαπητέ (συν)Έλληνα, αν νιώθεις έκπληξη από όλα αυτά αδικείς τον εαυτό σου. Τι ακριβώς ήταν που δεν ήξερες; Τι ήταν αυτό που σου ήρθε από το πουθενά; Πόσα χρόνια τώρα βρίζεις ένα κράτος που χαρακτηριστικά λες ότι "δεν υπάρχει"; Πόσο καιρό τώρα στηλιτεύεις τη γραφειοκρατία; Πόσες δεκαετίες είναι που έχεις σιχαθεί τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις; Πέρασε έστω και μια μέρα τα τελευταία 30 χρόνια που να αναγνώρισες ότι αυτή η χώρα "τα πάει καλά"; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοίταξες το μέλλον με αισιοδοξία;
Καθ' όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης παραπονιέσαι, (συν)Έλληνα, για ένα σάπιο κράτος, για ένα κράτος εχθρό σου, για μια πολιτεία απούσα από τα προβλήματά σου, για πολιτικούς διαπλεκόμενους, για σπατάλες, για σκάνδαλα, για κακή διαχείριση. Τόσο εύκολα ξεχνάς ότι εσύ ο ίδιος μέρα με τη μέρα ήξερες ότι ο "το καράβι βυθίζεται"; Ήξερες πολύ καλά τόσα χρόνια και ποια ήταν τα κακώς κείμενα και ότι ο κόμπος έφτανε σιγά σιγά στο χτένι. Και να που έφτασε τελικά. Αν διερωτόσουν "πού θα πάει αυτή η κατάσταση", τότε να η απάντηση. Εδώ πάει αυτή η κατάσταση!
Μη μου πεις τώρα για καπιταλισμούς και σοσιαλισμούς και δομές κοινωνικές και διεθνείς σχέσεις. Το θέμα είναι ότι καταδέχτηκες ένα κράτος ανίκανο με πολιτικούς που με κάθε ευκαιρία έβριζες. Ήξερες! Και από την άλλη πλευρά ψήφιζες. Ψήφιζες τόσα χρόνια υπέρ αυτού του κράτους και αυτών των πολιτικών. Άρπαζες με άγρια χαρά την κάθε διευκόλυνση που σου έκαναν και βολευόσουν με τα ψίχουλα που σου αναλογούσαν. Όλα αυτά με πόρους που δε διέθετες. Αλλά και αυτό ήξερες! Ήξερες για τα μεγάλα πάρτυ των επιδοτήσεων των περασμένων δεκαετιών που δημιούργησαν κρατικοδίαιετες εταιρείες. Ήξερες για τον τεράστιο, δυσκίνητο, σπάταλο και υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα. Το ήξερες και το σημείωνες κάθε μέρα στις συζητήσεις σου, στα καφενεία, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στους εργασιακούς σου χώρους, παντού.
Γι' αυτό είσαι συνένοχος και καλά να πάθεις. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, γενιά της μεταπολίτευσης, δε σε κορόιδεψε και δε σε παραπλάνησε κανείς. Από τη μια εξέφραζες φρίκη και αηδία για το κράτος που δημιουργήθηκε και από την άλλη τα έκανες πλακάκια μαζί του σε κάθε ευκαιρία για να ικανοποιήσεις την προσωπική σου ευμάρεια, άλλοτε λιγότερο, με επιδοματάκια και παροχούλες, άλλοτε περισσότερο, χτίζοντας αυθαίρετα και διορίζοντας τέκνα από το παράθυρο, κι άλλοτε ακόμη περισσότερο στήνοντας offshore και χρηματίζοντας κρατικούς λειτουργούς. Γι' αυτό δε σε αντέχω (συν)Έλληνα. Δεν είσαι θύμα παρά της μικρόνοιας και της αχορταγιάς σου.
Μέχρι πέρυσι το ποσοστό του πληθυσμού στην Ελλάδα που βρισκόταν κάτω από το όριο της φτώχειας ήταν γύρω στο 20%. Ίσως υπάρχει, δηλαδή, ένα ποσοστό ανθρώπων που έπασχε όλα αυτά τα χρόνια. Το υπόλοιπο 80%, όμως, είναι σύσσωμο ένα 80% που έφαγε καλά. Όχι όλοι το ίδιο καλά. Ο καθένας μέχρι εκεί που μπορούσε να αντέξει η μασέλα και τα νύχια του. Όλο, όμως, το 100%, είναι ένα 100% απογοητευμένο από την πορεία της χώρας δεκαετίες τώρα. Όλο! Το φώναζε ότι είναι απογοητευμένο και ήξερε ότι το δημόσιο χρήμα υφίστατο γιγαντιαία σπατάλη. "Δεν υπάρχει κράτος" φώναζε όσα χρόνια μπορώ να θυμηθώ. Ποτέ όμως δε βρήκε το θάρρος να ζητήσει κάτι διαφορετικό και να επιδιώξει μια εναλλακτική πρόταση. Ήξερε και ψήφιζε αυτό που ήξερε.
Καλά να πάθεις, λοιπόν, (συν)Έλληνα; Σου αξίζει ΔΝΤ που θα πάει σύννεφο. Σου αξίζει διεθνής χωροφύλακας. Παιδονόμος!
Σε ασπάζομαι αδελφικά,
Τάκης
