Ανέκαθεν η τεχνολογία αιχμής χρησιμοποιούσε ευφάνταστους – καμιά φορά και "φανταστικούς" – όρους για να έλξει δυνατότερα το καταναλωτικό κοινό. Αυτό δεν είναι κάτι νέο. Έχετε κρυφακούσει τελευταία καμιά συζήτηση ανάμεσα σε φίλους λάτρεις των Η/Υ. Όλοι θέλουν είτε ένα dual-core είτε έναν core2-duo είτε έναν quad-core επεξεργαστή.
Ουφ, κατάφερα και τα είπε όλα χωρίς να μου δεθεί η γλώσσα! Αλλά ας μην καθυστερώ, δεν τα γράφω αυτά για να δοκιμάσω τη γλώσσα μου ούτε για να υποτιμήσω την καθ’ όλα επιθυμητή πρόοδο της τεχνολογίας. Αλλά ας ξεκαθαριστεί το εξής: Δεν είναι το πρόβλημα μας σήμερα οι επεξεργαστές. Και μιλάω για όλους εκείνους τους ανθρώπους που δε χρησιμοποιούν τον Η/Υ τους για να αναζητήσουν εξωγήινη ζωή ή για να αποκωδικοποιήσουν το DNA και ούτε για για να κάνουν render την επόμενη ταινία της Pixar. Δηλαδή για όλους εμάς, βρε αδερφέ, που κάνουμε τη δουλειά μας στο κομπιούτερ! Που στέλνουμε emails, βλέπουμε ταινίες, γράφουμε κείμενα, προγραμματίζουμε, οργανώνουμε τις φωτογραφίες μας και άλλα πολλά παρόμοια απλά καθημερινά και τετριμμένα πράγματα.
Σας παρακαλώ, κύριοι της αγοράς, μη μας πουλάτε άλλο αυτούς τους coredracuordret… επεξεργαστές! Δεν είναι αυτοί το πρόβλημά μας. Να σας πω ποιο είναι; Είναι οι σκληροί δίσκοι. Σε αυτούς οφείλεται το γεγονός ότι οι Η/Υ μας δεν "τρέχουν" τόσο γρήογορα όσο θα θέλαμε. Και, φυσικά, εν είμαι ο μόνος που το πιστεύει αυτό.
Τη μισή μέρα ο υπολογιστής μου κάνει paging. Μια διαδικασία όπου, όταν η "πρόχειρη" μνήμη του εξαντλείται, χρησιμοποιεί το σκληρό δίσκο για τις τρέχουσες διεργασίες (δεν είναι ορισμός αυτό, ΟΚ, είναι για να καταλάβεις τι διαβάζεις). Αυτή η δουλειά είναι πολύ αργή και, ενώ καθυστερεί αφάνταστα τον Η/Υ είναι ουσιαστικά νεκρός χρόνος, όπου κάποια προγράμματα που χρειάζονται δεδομένα τα περιμένουν από το σκληρό δίσκο. Μαζί με το paging και η οποιαδήποτε άλλη διεργασία ανάκτησης δεδομένων από το δίσκο είναι συνήθως πολύ πιο αργή από την ίδια την επεξεργασία των δεδομένων που ανακτήθηκαν. Ώστε συνολικά ο Η/Υ να ασχολείται πιο πολύ με το τι θα πάρει και θα δώσει στο σκληρό δίσκο και λιγότερο με το τι θα το κάνει!
Και όσο και αν αυξάνει η χωρητικότητά τους (που αυξάνει με θεαματικό ρυθμό) και όσο και αν έχει αυξηθεί και λιγάκι η ταχύτητα περιστροφής τους (γύρω στις 10.000/sec) αν δεν αυξηθεί η ταχύτητα διαμεταγωγής των δεδομένων από και προς την κύρια μνήμη, εγώ δε θα ησυχάσω. Εν τω μεταξύ μάλλον θα αγοράζω cordruoquadract… επεξεργαστές.
ΥΓ: Για να διασκεδάσεις διάβασε για το κλικ του θανάτου!
εκτύπωση Κατηγορίες: δε βαριέσαι, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback
