Τάκης Μπουγιούρης

Φίλε Τάκη, λές για τους ΝΥ Times, δες όμως και την διαφήμιση του OTE στην γειτονικη χώρα Η εταιρεία είναι η COSMOFON, θυγατρική της COSMOTΕ, που είναι θυγατρική του ΟΤΕ, δηλαδη διαχειρίσιμη από το Ελληνικό δημόσιο!

http://www.youtube.com/watch?v=kwAcwGk32vA
http://www.youtube.com/watch?v=QiCRa9Pu8qw

Που θέλω να καταλήξω λοιπόν. Γιατί να καταλάβουν οι ξένοι τον λόγο για τον οποίο διαμαρτυρόμαστε όταν δεν τον καταλαβαίνουμε (η ορθότερα σεβόμαστε) εμείς οι ίδιοι;

Ελληνική εξωτερική πολιτική ….

(Όπως κατάλαβες κόλλησα στην δεύτερη παράγραφό σου!)

Φίλε Παναγή, φοβάμαι ότι δεν έχουμε πλέον αρκετούς λόγους για να διαμαρτυρόμαστε πια. Δες το άρθρο της Καθημερινής για να δεις τι εννοώ! Ένας από τους καλούς τρόπους να δραστηριοποιηθούμε, όμως, είναι πράγματι μέσω ελληνικών επενδύσεων στα Βαλκάνια αλλά και στην Τουρκία – κάτι που γίνεται όλο και πιο γρήγορα.

Πάντως οι διαφημίσεις είχαν πλάκα.

Βρήκα αυτό το ενδιαφέρον άρ8ρο στην ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας “Τα Νέα” της Παρασκευής 2/11/2007. Το παραθέτω χωρίς σημαντικές αλλαγές ως προς το περιεχόμενο:

[ ΑΙΧΜΕΣ ]
Η απλή λύση για το όνομα
Του Αλέξη Καλοκαιρινού
Οι ασχολούμενοι με τη φιλοσοφία της γλώσσας κάνουν μια βασική διάκριση ανάμεσα σε μνεία και χρήση. Τις λέξεις, τις φράσεις και τις προτάσεις που χρησιμοποιούμε στον λόγο μας μπορούμε να τις μνημονεύσουμε βάζοντάς τις μέσα σε εισαγωγικά.
Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν χρειάστηκαν τη φιλοσοφία της γλώσσας […]. Υποτιτλίζοντας ξενόγλωσσες ειδήσεις με σχετική αναφορά, τα δελτία αποδίδουν την ονομασία του (σ.σ. ακατανόμαστου κρατους) ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (εντός εισαγωγικών).[…] Πρόκειται για μνεία (από την ελληνική πλευρά) της χρήσης που κάνει η πλευρά των Σκοπίων. Είναι αλήθεια ότι η λύση αυτή («Δημοκρατία της Μακεδονίας», εντός εισαγωγικών) προσφέρεται κυρίως για τον γραπτό λόγο. Στην προφορική εκφορά, οι ομιλητές θα δηλώνουν τα εισαγωγικά με τη γνωστή χειρονομία[…] Πρόκειται για κατ΄ εξοχήν σύνθετη ονομασία, αφού συνδυάζει ήχο και εικόνα. Το μόνο πρόβλημα που απομένει είναι οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις. […] ο αόρατος ομιλητής θα χρειαστεί να καταφύγει στην περίφραση «η (αυτο)αποκαλούμενη Δημοκρατία της Μακεδονίας». Όμως, το περιθωριακό αυτό πρόβλημα θα εκλείψει σύντομα με την αναμενόμενη γρήγορη διάδοση των εικονοτηλεφώνων.Η μνεία δεν δεσμεύει τον ομιλητή στην αλήθεια του περιεχομένου. Ο καθένας εννοεί ό,τι θέλει. Εμείς, λέγοντας και γράφοντας «Μακεδονία», θα εννοούμε τη δήθεν Μακεδονία των Σκοπίων. Η γνήσια Μακεδονία θα παραμένει ελληνική.

Και για να υπάρχει και αντίλογος (να μην τα θέλουμε όλα δικά μας…),
αυτό είναι από την ηλεκτρονική διεύθυνση της ίδιας εφημερίδας που κυκλοφόρησε Παρασκευή 26/10/2007.

Της Χριστίνας Κουλούρη
«Έπρεπε να δεχθούμε ότι υπάρχει και άλλη Μακεδονία»
[…]όταν ήμουν στο Παρίσι, στην Βibliotheque Νatiοnale και έψαχνα από περιέργεια τις διάφορες γλώσσες, είχα βρει τα «μακεδονικά». Εκεί, πρώτη φορά ανακάλυψα ότι υπήρχε αυτή η γλώσσα. Αυτό που ονομάζουμε εμείς σλαβομακεδονικό ιδίωμα. […]
Η Μακεδονία[…].Ξεκίνησε ως γεωγραφικός όρος. Και κάποια στιγμή με τους Βαλκανικούς Πολέμους, αυτή η γεωγραφική περιοχή χωρίστηκε στα τρία. Η ελληνική Μακεδονία, η βουλγαρική και η γιουγκοσλαβική. Σε όλα αυτά τα μέρη υπήρχαν πληθυσμοί, οι οποίοι ανέπτυξαν συνείδηση σλαβομακεδονική και ιδιαιτέρως αυτοί που μέχρι το 1989, στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας αυτοπροσδιορίζονταν ως πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.[…]καταλαβαίνω τους κατοίκους της ελληνικής Μακεδονίας ότι δεν μπορούν να εκχωρήσουν την αποκλειστικότητα του ονόματος. Από την άλλη όμως, είναι δύσκολο να διεκδικήσουν την αποκλειστικότητα. Έπρεπε να κατοχυρώσουμε ότι υπάρχει μια ελληνική Μακεδονία και μπορεί να υπάρχει και μια άλλη, Νέα Μακεδονία, Άνω Μακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία. Τώρα, παντού στο εξωτερικό χρησιμοποιούν πλέον τον όρο Μακεδονία.

Ιστορικά μιλώντας (λέμε τώρα), ο όρος “Μακεδονία” ή αλλιώς “Μακεδονικό βασίλειο” όπως αυτός συνδέεται με την εν λόγω γεωγραφική περιοχή, είναι ελληνικής κυριότητας. Δες και εδώ για ολίγα σχετικά. Αναμφισβήτητα τα όσα λέγονται στο άρθρο της Καθημερινής υποδεικνύουν ορισμένες καθαρά “Ελληνικές” αξίες και έθιμα όπως αυτό του “Ωχαδερφισμόυ”, “Δεβαριεσαιτωρισμού” και άλλων παραγώγων τους (όπως η “καλή” πολιτική τύπου “Παίζω και Μαθαίνω”) που έθεσαν τις βάσεις στις οποίες στηρίζεται όλο αυτό το παιχνίδι του ονόματος. Εν ολίγοις, εφ’ όσον δεν θίγεται το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας στα ομώνυμα εδάφη, μου φαίνεται εξαιρετικά απίθανο να κερδιθεί η “μάχη” του ονόματος γιατί απλά οι φίλοι γείτονες το ήθελαν περισσότερο και για περισσότερο.

Σχετικά με τη διαφήμιση των επενδύσεων, δεν είναι κάτι πρωτότυπο καθώς όλα τα νεοιδρυθέντα κράτη κάνουν τέτοιες απόπειρες ώστε να στηρίξουν την οικονομία τους (βλ. Τσεχία, με εξεραιτικά αποτελέσματα). Φυσικά διασκεδαστικές και πάντα ενδιαφέρουσες (EU & NATO candidate, ;όπως λέμε Υποψήφιος Δήμαρχος ή Πρώτη Επιλαχούσα).

Ναι, αυτο νομίζω είναι και το πιο σημαντικό συμπέρασμα του άρθρου της Καθημερινής. Ότι οι Σκοπιανοί έχουν δείξει τις προθέσεις τους – δεν τις κρίνω ώς καλές ή κακές, δίκαιες ή αλυτρωτικές – από εποχής Τίτο! Ο ελληνικός στρουθοκαμηλισμός αγνόησε το προφανές.

Θα συμφωνήσω ότι τώρα είναι πολύ αργά για “δάκρυα” και πως το μόνο που μας νοιάζει και μας αφορά είναι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Τα “ονομαστικά” είναι μια άλλη παλιά συζήτηση από την οποία απουσιάζαμε όταν διεξαγόταν.

ΥΓ: Οι συγκεκριμένες διαφημίσεις με κεντρίζουν ακριβώς επειδή είναι το λιγότερο “γλαφυρές” για να μην πω γραφικές…

Από τα λίγα πράγματα που έχω διαβάσει αυτές τις μέρες, δυστυχώς ΔΕΝ απουσιάζαμε,απλά “χάσκαμε ως χάνοι” (Τάκη, μη γελας, σε βλέπω!)!Γι’ αυτό το λόγο,άλλωστε, είναι υπόλογοι οι πολιτικοί μας και η πολιτική τους(να με συμπαθάτε, αλλά μου είναι δύσκολο να ταυτίζομαι με οποιαδήποτε πολιτική θίγει τα όποια συμφέροντα, είτε δικά μου είτε συμπολιτών μου). Αυτά ως προς το όνομα και τη γενικότερη κατάσταση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 50χρόνια,περίπου.
Υπάρχει, όμως, μια “μικρή” λεπτομέρεια…Μιλάμε όλοι για τη Μακεδονία που έφτασε στο απώγειό της με τον Μ. Αλέξανδρο, γύρω στον 4ο αι. μ.Χ. και, για τη Μακεδονία που θέλουν να μας “αρπάξουν” οι γείτονες από “εποχή Τίτο” και μετά. Αν θέλετε, ακόμη πιό πίσω, από τον Παύλο Μελά και μετά.
Στα 2.300 χρόνια, περίπου, που μεσολάβησαν, όμως, τι έγινε;
Πολύ μου αρέσει που έιναι και ήταν οοοόλα δικά μας, αλλά ήταν όντως έτσι; Και η Μ. Ασία, όπου έγινε η Α’ ελληνική αποικιοκρατία, κάποιων ήταν(δική μας, πάντως,όχι!). Και δε λέω ότι τα βιβλία της ιστορίας μας είναι για κάψιμο(μαζί με, ελπίζω μεγάλο, μέρος της αλήθειας,εξυπηρετώνται και συγκεκριμένοι πολιτικοί σκοποί), αλλά είναι όλοι τόσο-μα τόσο κακοί που τα γράφουν αλλιώς;
Εύχομαι να μην έχω θίξει κάποιον “blog-αναγνώστη” ή μη(κάποιων οι παππούδες π.χ. πέθαναν ως Μακεδονομάχοι).

Είμαι σίγουρη πως η αλήθεια είναι “με το μέρος μας”.Θα ήθελα, απλά, να ξέρω σε τί ποσοστό!