Είμαστε απλώς το άθροισμα των συστατικών μας; Δηλαδή είμαστε 2 χέρια, 2 πόδια, ένα κεφάλι, κοκ και αυτή η λίστα είναι ικανή να μας περιγράψει πλήρως; Ενστικτωδώς νομίζω όλοι θα πούμε όχι. Αυτοί που αντιμετωπίζουν το θέμα κάπως πιο μεταφυσικά ή θρησκευτικά θα το αναγάγουν σε αξίες αυθύπαρκτες ή θεόσταλτες, σε κάτι ανώτερο από εμάς που όμως μας επικαθορίζει. Αλλά και οι πλέον ρασιοναλιστές, οι άθεοι, θα συμφωνήσουν πιστεύω όμως για διαφορετικούς λόγους. Αυτή την αξία που έχουμε πάνω από τα καθαρά υλικά συστατικά μας την έχουμε γιατί εμείς τη δίνουμε σε εμάς, έχουμε ηθική που την αναλύουμε και τη φιλοσοφούμε και την εξελίσσουμε.
Με το παραπάνω δεν ισχυρίζομαι ότι έχουμε μη υλικά συστατικά, όμως η αξία αυτή που προσδίνουμε πχ στην ανθρώπινη ζωή είναι κάτι που δεν υπάρχει στην ύλη, είναι μια ιδέα που η ανθρώπινη ύλη μπορεί να συλλάβει και να διατυπώσει. Μη με ρωτήσετε αν αυτή η ιδέα προϋπήρχε και την ανακαλύψαμε. Δεν έχω καμία ένδειξη που να δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση.
Και τι σημασία έχουν τα παραπάνω τα αυτονόητα, όπως τα παρουσιάζω εγώ τουλάχιστον; Έχουν. Γιατί οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι αθροίσματα ανθρώπων που συνυπάρχουν. Και φοβάμαι ότι ζούμε σε εποχές έντονης πόλωσης, όπου το άθροισμα των κοινωνιών μας μειώνεται, καθώς χωριζόμαστε σε στρατόπεδα με, κατά τα φαινόμενα, ολοένα και λιγότερα κοινά στοιχεία, ολοένα και λιγότερους κοινούς στόχους, στρατόπεδα ολοένα και πιο στεγανά, χωρίς μεγάλες επικαλύψεις. Τα παραδοσιακά ενωτικά στοιχεία μας ήταν η οικογένεια, το έθνος, η θρησκεία.
Τα αποδομήσαμε ωσάν να μην ήταν οχήματα νεωτερικότητας και προόδου. Η οικογένεια ασκεί καταπίεση. Η θρησκεία είναι η κακιά εκκλησία, η συντήσηση και οι σταυροφορίες. Το έθνος είναι ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός. Χρειαζόμαστε μια πιο ήπια και ενωτική προσέγγιση που να συνενώνει όσο το δυνατόν περισσότερες δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας μας.
εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, ηθική | rss 2.0 | trackback