Υπάρχει ένα σπίτι, στη Ν. Ορλεάνη

22 Απριλίου, 2013

the-animals-the-house-of-the-rising-sunΕίναι αδύνατο να μη γνωρίζεις το τραγούδι αυτό: The House of the Rising Sun. Το έχεις μάθει τουλάχιστο από τη χαρακτηριστική εκτέλεση των Animals του 1964, που το έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο. Κατά πάσα πιθανότητα όμως  δεν ξέρεις για τι μιλάει αλλά αποδέχεσαι τους στίχους του ποιητική αδεία ή έστω ως κάπως ψυχεδελικούς. Θέλω να σου πω ότι είναι ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι για πολλούς διαφορετικούς λόγους.

Πρόκειται για ένα de facto σημαντικό τραγούδι – η φήμη και η διαχρονικότητά του είναι αδιαμφισβήτητες -, του οποίου η ιστορία χάνεται στους αιώνες. Πιστεύεται ότι ξεκινάει από τα παραδοσιακά τραγούδια που Ιρλανδοί άποικοι έφεραν στην Αμερική το 17ο-18ο αιώνα. Από εκεί έχει ενσωματωθεί στην αμερικάνικη παραδοσιακή μουσική (Americana) και έχει μπολιαστεί με στοιχεία της αφρικανικής μουσικής που κουβάλησαν μαζί τους οι νέγροι σκλάβοι. Σήμερα είναι ένα παγκόσμιο τραγούδι.

Μιλάει για ένα κορίτσι (ή ίσως για ένα αγόρι) του οποίου η ζωή έχει καταστραφεί από το δυνάστη σύζυγο (ή πατέρα), ο οποίος ήταν μέθυσος και τζογαδόρος. Το “σπίτι” εικάζεται ότι είναι είτε ένας οίκος ανοχής είτε πιθανώς μια φυλακή, όπου ένας “ανατέλλων ήλιος” ήταν ζωγραφισμένος σε κάποιο τοίχο, καταλήγοντας να συμβολίζει την καταπιεσμένη ζωή που αυτή (αυτός) βίωνε. Προειδοποιεί, δε, τα αδέρφια της (του) να μην κάνουν τα ίδια λάθη με αυτήν (αυτόν).

Αυτό το hit της δεκαετίας του ’60, λοιπόν, δεν είναι απλώς ένα χιλιοπαιγμένο τραγούδι, που οι ροκάδες λάτρεψαν σε βαθμό γραφικότητας. Είναι ένα δείγμα της παραδοσιακής μουσικής σχεδόν όλου του κόσμου με στοιχεία από πολλές γεωγραφικές περιοχές, που εκτείνονται σε πολύ διαφορετικές χρονικές περιόδους. Φυσικά, η παγκοσμιοποίηση και η πολιτισμική επιρροή των ΗΠΑ τον 20 αιώνα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του.

Δες πώς έφτασε στο σήμερα μέσα από όλες τις καταγεγραμμένες ηχογραφήσεις που έχουν γίνει (σου έχω ενσωματώσει αυτές που “πρέπει” να έχεις ακούσει):

1934 Tom Clarence Ashley & Gwen Foster (folk εκτέλεση)

1935 The Callahan Brothers – Rounder’s Luck (Rising Sun Blues)  (folk εκτέλεση)

1937 Georgia Turner (folk εκτέλεση)

1938 Roy Acuff (folk εκτέλεση)

1942 Libby Holman & Josh White (μια ασυνήθιστη “ελαφριά” προσέγγιση)

1944 Lead Belly (καθαρό blues)

1959 Frankie Laine  (jazz εκτέλεση)

1959 Andy Griffith (o Matlock! εντάξει, η εκτέλεση δε λέει κάτι αλλά είναι ο Matlock!)

1960 Doc Watson & Clarence Ashley (η folk επανέρχεται στο προσκήνιο)

1960 Miriam Makeba (Mama Africa) (απαλή soul εκτέλεση)

1961 Dave Van Ronk  (αρχίζει να αποκτά σύγχρονη φόρμα, από αυτόν το αντιγράφει ο Bob Dylan)

1961 Joan Baez (unplugged, στον πρώτο της δίσκο)

1962 Bob Dylan (επίσης unplugged – ακόμη – επίσης στον πρώτο του δίσκο, αλλά τώρα το τραγούδι έχει πάρει τη γνωστή του μορφή)

1962 Nina Simone (διαφορετική και ιδιαίτερη εκτέλεση)

1964 Animals (η πιο δημοφιλής μέχρι σήμερα – RnB – εκτέλεση)

1967 Everly Brothers (όμορφη, λυρική folk/rock εκτέλεση)

1967 Takeshi Terauchi (ορχηστρικό ροκ, θα ταίριαζε γάντι σε ταινία του Ταραντίνο)

1969 Frijid Pink (hard rock εκτέλεση)

1977 Santa Esmeralda (disco εκτέλεση, κουράγιο)

1982 Demis Roussos (εκτέλεση α λα Ντέμης Ρούσσος)

1992 Gregory Isaacs (εκτέλεση reggae)

1996 BTO (classic rock εκτέλεση)

2001 Sinead ‘O Connor (slow αισθαντική εκτέλεση)

2012 Sons of Anarchy  (rock μπαλάντα, προσαρμοσμένη στιχουργικά στη θεματολογία της σειράς)

YΓ1: Η εκτέλεση των Doors δεν υπάρχει. Αλήθεια. Δεν υπάρχει, είναι μύθος.

ΥΓ2: Θρυλείται ότι ίσως αυτή (1928) είναι η πρώτη ηχογραφημένη έκδοση αλλά δε μοιάζει και πολύ.

ΥΓ3. Bon Jovi. Ναι.

εκτύπωση Κατηγορίες: μουσική | rss 2.0 | trackback

Καθόλου σχόλια μέχρι τώρα!

Ό,τι προαιρείσθε:

Επιτρεπτά (X)HTML tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> . Εάν προσθέσετε εξωτερικά links στο σχόλιό σας τότε αυτό δε θα εμφανιστεί στη λίστα με τα υπόλοιπα σχόλια έως ότου εγκριθεί από τον υποφαινόμενο, οπότε το νου σου!