Ο Μίλτος Πασχαλίδης είναι από τους Έλληνες τραγουδοποιούς που σίγουρα έχεις ακούσει κάποια στιγμή στο ραδιόφωνο. Είτε σε τραγούδια δικά του, όπως οι "Κακές συνήθειες" και οι "Βυθισμένες άγκυρες" (τα hits), είτε σε τραγούδια που έχει γράψει για άλλους, όπως η "Απουσία" (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας) και το "Στα είπα όλα" (Σωκράτης Μάλαμας). Πρόκειται για έναν μουσικό που συμπάθησα από την αρχή, από τον πρώτο του κιόλας δίσκο. Και τον συμπάθησα πολύ, για την αγάπη του στις ανθρώπινες αδυναμίες, για τη μελωδικότητα της μουσικής του, για την ειλικρίνειά του.
Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στην Κρήτη, όπου πήγε ως φοιτητής του μαθηματικού, και έχοντας φιλία και συμμετοχή στους "Χαΐνηδες", επηρεάστηκε έντονα από το παραδοσιακό, κρητικό μουσικό στοιχείο, κάτι που φαίνεται τακτικά στις δημιουργίες του, στα live του και στα μουσικά όργανα που επιλέγει. Ο τελευταίος του δίσκος "Ξένιος, Η Κρήτη εντός μου" είναι ακόμη μια απόδειξη. Είναι μια απόδειξη ότι ο Μίλτος δηλώνει παρών και μάλιστα – τολμώ να διακρίνω – με ένα νέο πάθος, που φοβόμουν ότι τελευταία είχε αρχίσει να φθίνει. Τούτο φάνηκε και από τη ζωντανή εμφάνισή του που παρακολούθησα το Σάββατο (20-02-2010) στο Σταυρό του Νότου.
Με τον Πασχαλίδη δε μπορώ να είμαι αντικειμενικός παρατηρητής, γιατί τον λάτρεψα το μπαγάσα απότομα και περίεργα, καθώς τα τραγούδια και οι στίχοι του περιέγραφαν πράγματα που αισθανόμουν την εποχή που τα αισθανόμουν και τον έχω συνδέσει και με χαρακτηριστικές εποχές και αναμνήσεις (που θα σας κουράσω αν αρχίσω να περιγράφω). Αντίστροφα, όπως εξομολογείται και ο ίδιος, όταν βγάζει ένα καινούριο δίσκο ή τραγουδά μπροστά σε κοινό νιώθει σα να ανοίγει το προσωπικό του ημερολόγιο στον κοινό, κι αυτό το εκτιμώ.
Άκου το "Παραμύθι με λυπημένο τέλος":
Δες τη δισκογραφία του, αν θες να τον γνωρίσεις άκου μια ωραία playlist από το youtube κι αν θες να αγοράσεις κάποιο δίσκο του ξεκίνα οπωσδήποτε από τους δυο πρώτους, το "Παραμύθι με Λυπημένο Τέλος" και τις "Κακές Συνήθειες".
εκτύπωση Κατηγορίες: είδα, μουσική | rss 2.0 | trackback
