Ιταλός καθηγητής σε σχολεία του ιταλικού νότου (Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα) σταχυολογεί μαθητικά μαργαριτάρια (εκθέσεις, ατάκες κλπ) και τις εκδίδει σε βιβλίο. Ελληνικός θίασος διαβάζει το βιβλίο και το μετατρέπει σε θεατρική παράσταση στο Δώμα του Θεάτρου Νέου Κόσμου με τίτλο "Εγώ ελπίζω να τη βολέψω". Καθημερινά, θεατρόφιλοι Αθηναίου κατακλύζουν το θεατράκι αυτό για να δουν την παράσταση. "Χτες βράδυ, το κατακλύσαμε κι εμείς", (όπως, πιθανώς, θα έλεγε και κάποιος από τους χαρακτήρες)…
Ένα στοιχειώδες σκηνικό σε απόσταση αναπνοής από τους θεατές, που οι 5 ηθοποιοί-μαθητές καταφέρνουν να το μετατρέψουν από σχολική τάξη μέχρι τη σπηλιά του κύκλωπα Πολύφημου και βιβλικό τοπίο με το Μωυσή (και όχι το Νώε). Ευρηματικές μικρές σκηνοθετικές πινελιές που δίνουν συνεχή ρυθμό (Β. Μαυρογεωργίου). Ορεξάτοι νέοι ηθοποιοί (που – το ξαναλέω – έκαναν οι ίδιοι τη μετατροπή του βιβλίου σε θεατρικό). Καταιγισμός από ατάκες μικρών παιδιών, με όλη την αθωότητα που τα διακρίνει αλλά και όλη την καυστικότητα με την οποία παρατηρούν και κρίνουν τον κόσμο των μεγάλων. Το αποτέλεσμα είναι μια φρεσκότατη παράσταση, πολύ κεφάτη που βγάζει άφθονο και αβίαστο γέλιο. Γέλιο και αλήθειες. Απλά!
εκτύπωση Κατηγορίες: είδα, θέατρο | rss 2.0 | trackback
