Πήγαμε και ένα θέατρο, έτσι για να νιώσουμε μιαν κάποια ψυχική ανάταση διαφορετική. Δε θα αναφέρω καν τον καινούριο – χάλια – James Bond που κάθησα και είδα επί δύο ώρες. Εντάξει το ανέφερα! Η "Ιοκάστη" είναι μια κωμωδία Έλληνα συγγραφέα (Άκης Δήμου) βασισμένη σε κλασσικές φαρσικές καταστάσεις να διαδραματίζονται με κεντρικό πρόσωπο την ομώνυμη ηρωίδα (Σοφία Φιλιππίδου), μια θα-ήθελε-να-είναι-μεγαλοαστή κυρία και την – άνω κάτω – οικογένειά της, που πρωτο-ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε στην Αθήνα για να ανεβεί υπό τη σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή!
Η Σοφία Φιλιππίδου είναι ένα ζωντανό καρτούν πάνω στη σκηνή, απολαυστική και πηγαία. Όλη η ιστορία είναι στηριγμένη πάνω στο χαρακτήρα που υποδύεται και τις πλακατζίδικες ατάκες που πετάει κατά ριπάς. Πέρα από αυτό δεν κατάφερα να ευχαριστηθώ και πολλά πράγματα. Πολλά, επίμονα επαναλαμβανόμενα αστεία, συχνά επιπέδου καθημερινού sitcom με ελάχιστες εναλλαγές ρυθμού δεν άφησαν την κωμωδία να "απογειωθεί". Πρέπει να παραδεχθώ ότι μου καλοφάνηκε ο Πυγμαλιών Δαδακαρίδης στο ρόλο του Εσθονού (ή Λετονού;) μπάτλερ-καταλύτη (!).
Κι ένα κοινό! Τι φταίνε οι ηθοποιοί, αλήθεια, γι’ αυτό; Που χαχανίζει βάρβαρα σε κάθε ευκαιρία σα να το έχει τόσο απίστευτη ανάγκη. Μπορώ να το καταλάβω αυτό, αλλά δε με βοηθάει… Να πας; Άμα σου αρέσει πολύ η Φιλιππίδου…
εκτύπωση Κατηγορίες: είδα, θέατρο | rss 2.0 | trackback