Το έχεις παρατηρήσει; Εδώ και μια δεκαετία (βάλε-βγάλε κάτι ίσως) τα θερινά σινεμά έχουν ξαναζωντανέψει και έχουν γίνει ένα από τα must του αθηναϊκού καλοκαιριού. Χρόνο με το χρόνο ξεπηδούν όλο και περισσότερα από γειτονιά σε γειτονιά και δίνουν πλέον μόνιμο "παρών". Άλλοτε νέα και σύγχρονα (πχ. Αρκαδία, Βύρωνας), άλλοτε παλιά και ανακαινισμένα (και καμιά φορά θρυλικά, πχ. Βοξ, Εξάρχεια). Άλλοτε συνοικιακά (πχ. Μελίνα Μερκούρη, Ηλιούπολη) και άλλοτε παρακλάδια των μεγάλων multiplex (πχ. Ster, Ίλιον). Αυτή τη στιγμή μετρούμε γύρω στα 80 (ναι!), θερινά σινεμά μέσα στην Αθήνα. Ψάξε λίγο και θα βρεις ένα πολύ κοντά σου.
Κάποτε (στο διάλειμμα του "Καλοκαίρι με τη Μόνικα", του Μπέργκμαν, στη Δεξαμενή στο Κολωνάκι) συζητούσαμε με φίλους όταν θα μας έρχονταν επισκέπτες από το εξωτερικό πού θα τους "περπατούσαμε" στην Αθήνα. Όλοι συμφώνησαν για τους κλασσικούς προορισμούς: Πλάκα, Θησείο, μουσεία, Ακρόπολη κλπ. Κάποιος πρόσθεσε σε αυτούς τους προορισμούς και μια βραδιά σε ένα θερινό. Και πράγματι, αν το καλοσκεφτείς, τα θερινά τα σινεμά αποτελούν ένα μοναδικό χαρακτηριστικό της καλοκαιρινής Αθήνας που δεν το συναντάς σε άλλη πόλη του κόσμου! Αποδεικνύουν κι αυτά την εξωστρέφεια του Έλληνα, που συνδύασε, σε αυτή την περίπτωση άψογα, την ανάγκη για λίγη βραδινή δροσιά με την αγάπη του για την έβδομη τέχνη.
Και δηλώνω φαν και τακτικός πελάτης! Αν το συνδυάσεις κιόλας με το γεγονός ότι πολλές παλιές κλασσικές ταινίες που βγαίνουν σε επανέκδοση παίζονται κυρίως – αν όχι αποκλειστικά – σε θερινά θα καταλάβεις το γιατί. Δεν έχεις άλλη ευκαιρία να δεις τέτοιες ταινίες σε μεγάλη οθόνη. Για παράδειγμα, χτες απολαύσαμε το "Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων", του Χίτσκοκ, από την οποία είναι παρμένα και τα δύο ενσταντανέ στα δεξιά. Δες πώς μας φάνηκε μια από τις πιο ερωτικές σκηνές στην ιστορία του σινεμά (κάνε υπομονή, αξίζει να περιμένεις να δεις αυτό το σπίρτο να "σβήνει"):
εκτύπωση Κατηγορίες: δε βαριέσαι, ήμουν εκεί, προσωπικά, σινεμά | rss 2.0 | trackback