31 Δεκεμβρίου, 2022

Η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας δέχεται ως μέλη της μόνο ανθρώπους που φοιτούν ή έχουν αποφοιτήσει από κάποιο τμήμα πληροφορικής της χώρας μας ή είναι αναγνωρισμένο ως ισότιμο στη χώρα μας. Αυτή η νοοτροπία αντανακλά μια μικροσυνδικαλιστική και κρατικίστικη κουλτούρα για την έννοια του “Πληροφορικού”, τη στιγμή όπου η αγορά είναι γεμάτη με ανθρώπους, που δεν καλύπτουν αυτό το κριτήριο, ενώ εργάζονται τόσο σε παραγωγικές όσο και σε διευθυντικές θέσεις, που πολύ εύκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι συνεισφέρουν στις (αντιγράφω από το όραμα της ένωσης στην ιστοσελίδα της) “προϋποθέσεις για την προαγωγή της Πληροφορικής” στη χώρα μας.

Γιατί αυτοί να μένουν έξω; Όπως είπα, μόνο συνδικαλιστικούς λόγους μπορώ να φανταστώ και δε βρίσκω τίποτα στην ένωση που να την κάνει καταστατικά ένα συνδικαλιστικό όργανο. Κι αν κατά βάθος είναι κάτι τέτοιο, τότε πολύ-πολύ κρίμα και μακριά από μένα. Εκτός κι αν οι λόγοι είναι λόγοι καθαρότητας της επιστήμης μας που μόνο οι απόφοιτοι πληρούν οπότε και πάλι μακριά από μένα, σε θρησκευτικά τάγματα δε συμμετέχω.

Τίποτα στην έννοια του πληροφορικού δεν πρέπει να τον περιορίζει σε κάποιον που απλώς κάποτε απόκτησε ένα πτυχίο. Και το λέω εγώ που έχω δύο. Ο χρόνος στην πληροφορική μετράει με τέτοια ταχύτητα, που ένα πτυχίο 10 χρόνια πριν μπορεί να μην αξίζει τίποτα σήμερα, αν ο άνθρωπος που το έχει δεν έχει κάνει κάποια σχετική διαδρομή στο χώρο. Για να μη σχολιάσω το γεγονός πάμπολλοι σχετικοί πτυχιούχοι μας πέρασαν και δεν ακούμπησαν και εργάζονται και στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα μια χαρά. Η πραγματικότητα είναι αυτή: είσαι αυτό που κάνεις.

Συνάδελφοι, ξεκολλήστε από το 1990. Και στο κάτω-κάτω τι φοβάστε; Μήπως σας πληρώσει συνδρομή μέλους κάποιος που δεν πληροί τις απόλυτες προϋποθέσεις του “καθαρόαιμου” πληροφορικού; Ή μήπως την πληρώσει κάποιος εγκάθετος που παρεισφρήσει στις τάξεις μας για να μας υπονομεύσει. Οι καιροί έχουν αλλάξει, ας αλλάξουμε κι εμείς.

ΥΓ: Και όλα αυτά με αγάπη και χωρίς να παραγνωρίζω ότι κάποιοι άνθρωποι αγαπούν το πεδίο και εργάζονται για αυτό και πέρα από τις κανονικές ώρες εργασίας του. Να, διαβάστε ας πούμε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Πληροφορικός που εκδίδουν (σε PDF αν έχεις το θεό σου και όχι σε κάποια ιστοσελίδα) που είναι πολύ καλό δείγμα τέτοιας δουλειάς.

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, πολιτικά, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | 1 σχόλιο
4 Μαΐου, 2021

Το WordPress είναι ένα λογισμικό (ένα σύστημα διαχείρισης περιεχομένου πάνω στο οποίο κατασκευάζουμε ιστοσελίδες και εφαρμογές διαδικτύου) που χρησιμοποιώ στη δουλειά μου εδώ και 15 χρόνια. Από το 2006 περίπου. Εδώ και κοντά 10 χρόνια όμως είναι κάτι παραπάνω.

Συμμετέχω στην ελληνική και παγκόσμια κοινότητα ανθρώπων που προσπαθούν να διαδώσουν το λογισμικό αυτό σε άλλους ανθρώπους με διάφορους τρόπους: μεταφράζοντάς το στη γλώσσα τους, γράφοντας κώδικα που το επεκτείνει, βοηθώντας άλλους να λύσουν τα προβλήματα που τους παρουσιάζονται και, φυσικά, διοργανώνοντας εκδηλώσεις με κεντρικό θέμα τις τεχνολογίες γύρω από αυτό.

(Όλα αυτά τηρώντας τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και συμπεριληπτικότητας αλλά και σεβασμού στις άδειες ανοικτού κώδικα που διέπουν το λογισμικό αυτό (open source).

Κάνοντας από σπόντα μια σύντομη αναδρομή στο 2019 συνειδητοποίησα ότι οργανωτικά μάλλον βρέθηκα σε ένα οργανωτικό κρεσέντο. Συμμετείχα οργανωτικά σε 2 ελληνικά WordCamps, στο WordCamp Europe εκείνης της χρονιάς, ενώ βοήθησα τους οργανωτές 3 άλλων ευρωπαϊκών WordCamps συμβουλευτικά (mentoring) στη δική τους διοργάνωση. Παράλληλα, βοήθησα στη διοργάνωση 6 τακτικών συναντήσεων (meetups).

(Το 2020, τι να πούμε για το 2020, ήταν η χρονιά που η ζωή όλου του πλανήτη μπήκε στο ψυγείο. Παρολαυτά η κοινότητα του WordPress βρήκε άλλους, διαδικτυακούς τρόπους να μείνει ενεργή.)

Θα μου πείτε όλα αυτά είναι πολλά για μια χρονιά και, στην τελική, μήπως δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι να βοηθήσουν; Ε, υπάρχουν! Για παράδειγμα, με μεγάλη χαρά είδα φέτος, στο WordCamp Greece 2021 Online, την οργανωτική ομάδα να διευρύνεται ακόμη περισσότερο, με νέα παιδιά, τα οποία μάλιστα έκαναν και την πιο πολλή δουλειά. Πάμε καλά!

Και συνεχίζουμε!

Ο υποφαινόμενος καμαρώνει στο WordCamp Athens 2019.

εκτύπωση Κατηγορίες: wordpress, wordpress greek community, προσωπικά, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
5 Ιανουαρίου, 2019

Τον Ιούνιο που μας πέρασε είχε κυκλοφορήσει ένα fake news που ισχυριζόταν ότι η ΠΓΔΜ είχε προμηθευτεί διαβατήρια στα οποία η χώρα αναφερόταν “Βόρεια Μακεδονία”. Το νέο ήταν πέρα για πέρα fake, όπως ξέρουμε πλέον σήμερα, αν και περιείχε εξόφθαλμα σφάλματα, όπως πχ την αναφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάνω στο επίμαχο διαβατήριο. Και ο τελευταίος συνωμοσιολάγνος δε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η ΠΓΔΜ αυτοανακηρύχθηκε μέλος της ΕΕ προκαταβολικά.

Τις τελευταίες ημέρες το νέο κυκλοφορεί ανασκευασμένο, με τη διαφορά ότι ο ισχυρισμός λέει πως η ΠΓΔΜ προμηθεύτηκε διαβατήρια που αναγράφουν “Δημοκρατία της Μακεδονίας”, κόντρα στη συμφωνία των Πρεσπών και το όνομα “Βόρεια Μακεδονία. Έτσι αποδεικνύεται τάχα η κακοπιστία των γειτόνων μας, ο αλυτρωτισμός τους κλπ κλπ κλπ.

Το πρώτο κακό του ανασκευασμένου νέου είναι ότι καταρχάς, ως τίτλος, αναφέρει κάτι που μοιάζει με γεγονός. Πχ στην Καθημερινή ο τίτλος είναι “Η ΠΓΔΜ προμηθεύτηκε 240.000 διαβατήρια που αναγράφουν Δημοκρατία της Μακεδονίας“. Προσοχή, ο τίτλος μιλάει για ένα γεγονός, όχι για κάτι αμφισβητήσιμο, όχι για κάποια φήμη. Όμως το πραγματικό νέο είναι ότι “το σκοπιανό κανάλι Alfa TV μετέδωσε χθες το βράδυ την είδηση ότι η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ προχώρησε στην αγορά 240.000 διαβατηρίων, στα οποία αναγράφεται στο εξώφυλλο η ονομασία “Δημοκρατία της Μακεδονίας” (αυτό το απόσπασμα υπάρχει ευτυχώς μέσα στο άρθρο, για όσους κάνουν τον κόπο να μη μείνουν στους τίτλους – λίγοι!). Το άρθρο έχει φωτογραφίες και βίντεο από το νέο διαβατήριο κι απ’ όλα. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά χύμα αναμετάδοση μιας μη εξακριβωμένης είδησης.

Αν ήθελε κανείς να την αναμεταδώσει, έστω για οποιοδήποτε σοβαρό λόγο, ας πούμε για να μη μείνει εκτός επικαιρότητας, θα μπορούσε να κάνει αυτό που έκανε το Liberal, το οποίο τη δημοσίευσε ως ερώτημα “Θα εκδίδει το υπουργείο Εσωτερικών διαβατήρια με το Δημοκρατία της Μακεδονίας;”. Αυτό τουλάχιστον είναι μια τίμια αναμετάδοση του θέματος. Ένας σοβαρός δημοσιογράφος θα όφειλε να μυριστεί το περίεργο της υπόθεσης και να γνωρίζει ότι το θέμα έχει εμφανιστεί ξανά στο πρόσφατο παρελθόν ως fake. Κι αν δεν το γνώριζε, ένα Google search και μόνο θα ήταν αρκετό! Η διασταύρωση της πληροφορίας είναι από τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις ενός δημοσιογράφου.

Το δεύτερο κακό του ανασκευασμένου νέου είναι ότι τελικά ήταν κι αυτό… fake. Σήμερα η Καθημερινή, χωρίς να διορθώνει το προηγούμενο άρθρο της, δημοσιεύει ένα νέο το οποίο διευκρινίζει πως τελικά δεν επρόκειτο για διαβατήρια αλλά “Έντυπα […] που αναγράφουν Δημοκρατία της Μακεδονίας“. Θετική η νέα δημοσίευση αλλά εντωμεταξύ παραμένει εκεί στη θέση της η παλιά, χωρίς καμία διόρθωση ή παραπομπή έστω σε διόρθωση.

Φυσικά δεν ήταν μόνο η Καθημερινή που αναμετέδωσε το σχετικό νέο. Ορίστε και Τα Νέα “ΠΓΔΜ : Προμήθεια 240.000 διαβατηρίων με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας” και το CNN Greece “πΓΔΜ: Αγορά 240.000 διαβατηρίων με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας“. Εντωμεταξύ δεκάδες ηλεκτρονικές φυλλάδες έκαναν το ίδιο πολύ πιο άγαρμπα. Αλλά αυτές μαθαίνουμε σιγά-σιγά να τις αναγνωρίζουμε και να τις φιλτράρουμε. Στέκομαι στην Καθημερινή γιατί, κατά τα άλλα, δεν πρόκειται για μια φυλλάδα αναμετάδοσης. Πρόκειται για έναν ολόκληρο δημοσιογραφικό οργανισμό με τηλεόραση και ραδιόφωνο, που προσωπικά επιλέγω συχνά, και από τον οποίο απαιτώ πολύ περισσότερα, ευαισθησία σε τέτοια θέματα και σοβαρότητα.

Το ζήτημα των fake news είναι πολύ σημαντικό στην εποχή μας όπου η επικοινωνία και η ενημέρωση γίνονται ολοένα και περισσότερο μέσω διαδικτύου ενώ ο κόσμος καταναλώνει πληροφορία γρήγορα, απρόσεκτα κι αχόρταγα. Οι μεγάλοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί οφείλουν να είναι πρωτεργάτες της μάχης ενάντια στα fake news και να παίρνουν τις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις στα σοβαρά, όπως -ελπίζω ότι κάνουν- και με τις έντυπες. Το περιεχόμενο μιας ιστοσελίδας μπορεί να διαδοθεί στο χρόνο και στο χώρο πολύ περισσότερο από το περιεχόμενο μιας εφημερίδας και έτσι να κάνει πολλαπλάσιο κακό.

εκτύπωση Κατηγορίες: fake news, διαδίκτυο, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
24 Μαρτίου, 2018

Θα μπορούσε η φιλοσοφία του ανοιχτού λογισμικού να κυβερνά καθολικά μια ελεύθερη αγορά; Μήπως αυτή η φιλοσοφία θα μπορούσε να βοηθήσει την αγορά να γίνει πραγματικά φιλελεύθερη; Τέτοια ερωτήματα, γεννιούνται στο μυαλό μου καθώς διαβάζω το άρθρο “Γιατί θα πρέπει να είναι Open Source η ανακάλυψη φαρμάκων” του Bharath Ramsundar, δημιουργού του deepchem.io, που ανήρτησε η ομάδα Ανοιχτών Προτύπων της ΕΕΛΛΑΚ. Το άρθρο αυτό, βέβαια, αναφέρεται ειδικά στο χώρο των φαρμακευτικών εταιρειών, στις οποίες οι πατέντες (τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας) διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο.

Με δυο λόγια, θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τη φιλοσοφία του ανοιχτού λογισμικού ως εξής: η γνώση και η τεχνολογία είναι εξ ορισμού ανοιχτές, δηλαδή δημόσιες και διαθέσιμες σε όλους, αλλά μπορεί να υπάρχει οικονομική αξιοποίησή τους μέσω εργαλείων και υπηρεσιών που χτίζονται πάνω σε αυτές. Σε περίπτωση που αυτό ακούγεται λιγάκι υπερβολικά σοσιαλιστικό, μπορείτε να σκεφτείτε ότι ένα τεράστιο ποσοστό των σημερινών υπηρεσιών του διαδικτύου βασίζονται σε παρόμοιες τεχνολογίες, τις οποίες αξιοποιούν ακόμη και οι πιο… στυγνοί καπιταλιστές.

Επίτηδες χρησιμοποίησα όρους όπως ελεύθερη αγορά, σοσιαλισμός και καπιταλισμός, όχι για να φορτίσω όμως το άρθρο αλλά για να το τοποθετήσω ιδεολογικά. Το ελεύθερο λογισμικό αποτελεί μια μοναδική περίπτωση στην ιστορία της τεχνολογίας και φυσικά της αγοράς, όπου ο διαμοιρασμός της γνώσης, σε αντίθεση με την διαφύλαξή της, τη συντεχνιακή αντιμετώπιση, τις πατέντες , γίνεται η βασική και θεμελιώδης αξία. Στον κόσμο του λογισμικού, έχει αποδειχθεί πλέον ότι αυτό λειτουργεί και μάλιστα αυξάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό τους ρυθμούς εξέλιξης και ανάπτυξής του.

Ίσως όμως αυτή η φιλοσοφία να αποτελεί και ένα σημείο τομής ανάμεσα σοσιαλιστικές και καπιταλιστικές ιδέες γενικότερα. Ίσως αυτή η φιλοσοφία αυτή είναι τελικά κάτι το πραγματικά φιλελεύθερο, κάτι που προσωπικά δε βλέπω να εξασφαλίζεται κατά τα άλλα ούτε από το σοσιαλισμό αλλά ούτε και από τον καπιταλισμό. (Βέβαια ο καπιταλισμός έχει αρκετά κοινά συμφέροντα με τον φιλελευθερισμό, με συνέπεια συχνά να ταυτίζεται με αυτόν, όμως νομίζω ότι αυτό γίνεται ευκαιριακά και οπορτουνιστικά.)

Από τη μια, λοιπόν έχουμε το ελεύθερο λογισμικό, που πιστεύει ότι η γνώση οφείλει να είναι ανοιχτή και κτήμα όλης της ανθρωπότητας, με σκοπό τη συνεχή διασπορά και τη μεγιστοποίησή της, ενώ από την άλλη το φιλελεύθερο κίνητρο για κέρδος, ανταγωνισμό και επιτυχία ως βασικό μοχλό της ανάπτυξης. Μπορούν αυτά τα δύο να συνυπάρχουν αρμονικά; Λέω ναι, αν η βάση, δηλαδή η γνώση, είναι ανοιχτή αλλά ταυτόχρονα ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να την αξιοποιήσει.

Update: Ο σωστός όρος για το λογισμικό που είναι και ανοιχτό και διαθέσιμο για επαναχρησιμοποίηση (αυτό εξαρτάται από την επί μέρους άδειά του, βέβαια) είναι “ελεύθερο λογισμικό” (free software). Διαβάστε για τις διαφορές ανάμεσα σε ανοικτό και ελεύθερο. Το απλώς ανοικτό δεν είναι απαραίτητα και επαναχρησιμοποιήσιμο. Στα αγγλικά γίνεται επιπλέον και η επισήμανση “free as in freedom, not as in beer” για να δείξει ότι δε μιλάμε απλώς για δωρεάν λογισμικό. Το “δωρεάν” είναι απλά μια παρενέργεια.

Αυτός φταίει για όλα – Σκίτσο του Ρίτσαρντ Στώλλμαν, από την ομιλία του στην Αθήνα στις 20/05/2015, όπου μας ενημέρωνε για τις πατέντες λογισμικού. Κάποτε -πολύ παλιά- είχα γράψει κι εγώ μια εργασία στο πανεπιστήμιο σχετικά με τις πατέντες/ευρεσιτεχνίες λογισμικού, η οποία είναι ακόμη λίγο-πολύ επίκαιρη. 

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, διαδίκτυο, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
3 Φεβρουαρίου, 2018

Το GDPR μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας από το Μάιο του 2018. Μέσα στη ζωή μας ήταν δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια, ως Ευρωπαϊκή νομοθεσία σε περίοδο προσαρμογής, αλλά τώρα η νομοθεσία αυστηροποιείται, συμπυκνώνεται και συνοδεύεται από αυστηρά πρόστιμα. Έχει, δε, άμεση ισχύ από τις 25/05/2018.

Θα αφορά κάθε -μα κάθε- εταιρεία ή επαγγελματία, που με οποιονδήποτε τρόπο διαχειρίζεται προσωπικά δεδομένα άλλων ατόμων. Προσωπικά δεδομένα είναι ονόματα, διευθύνσεις (φυσικές και ηλεκτρονικές), φωτογραφίες και γενικά οτιδήποτε μπορεί να αξιοποιηθεί για την ταυτοποίηση ενός προσώπου.

Σκοπός του GDPR (General Data Protection Regulation) είναι πάνω απ’ όλα η προστασία του ατόμου και των προσωπικών του δεδομένων, η ενεργή ευαισθητοποίηση της αγοράς γύρω από τα ζητήματα αυτά, η τακτοποίηση θεμάτων εξαγωγής προσωπικών δεδομένων εκτός ΕΕ αλλά και η εναρμόνιση όλων των χωρών της ΕΕ υπό αυτό το ενιαίο καθεστώς.

Για το GDPR θα μιλήσουμε πολύ τον επόμενο καιρό, όμως αυτή τη στιγμή θα ήθελα να σου διαλύσω μερικούς μύθους που ήδη έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν με τρόπο αρκετά προκλητικό και υπερβολικό. Μύθοι που αφορούν το τι είναι, τι δεν είναι, το τι πρέπει να κάνουμε για αυτό, το πόσο θα κοστίσει.

ΜΥΘΟΣ 1: Ο DATA PROTECTION OFFICER (DPO)

Κυκλοφορεί εσχάτως ο όρος “Data Protection Officer” για να προσδιορίσει τον άνθρωπο εκείνο μέσα σε μια εταιρεία, ο οποίος θα είναι γενικά υπεύθυνος για το πώς η εταιρεία εφαρμόζει σωστά τον κανονισμό. Στην πραγματικότητα είναι ένας ρόλος και όχι μια θέση. Παρουσιάζεται ως θέση από αυτούς που πωλούν χαρτιά, πιστοποιήσεις και σεμινάρια για να σε κάνουν… DPO. Γενικά η αγορά δεν έχει κάποια γενικά αποδεκτή περιγραφή για τον όρο αυτό και, αν τον αναζητήσετε στο διαδίκτυο, δε θα βρείτε τίποτα αντίστοιχο του CEO, του CTO, του CIO, κοκ.

ΜΥΘΟΣ 2: Ο DPO ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ

Όχι δεν είναι υποχρεωτικό και δεν είναι υποχρεωτικό αυτός να είναι οργανικό μέλος της εταιρείας. Όμως, ναι, η εταιρεία οφείλει να έχει δηλωμένη πολιτική επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων και ως προς αυτό ο νόμος είναι πράγματι αυστηρός.  Άλλο όμως το ένα και άλλο το άλλο. Εικάζω ότι μόνο οι πολύ μεγάλες εταιρείες και πολυεθνικές, ακριβώς λόγω του μεγέθους τους, θα θελήσουν να καλύψουν αυτό το ρόλο αυτό εσωτερικά. Οι υπόλοιπες είτε θα το κάνουν outsource είτε θα το καλύψουν με τα υπάρχοντα άτομά τους.

ΜΥΘΟΣ 3: Η ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ

Εδώ τραβάμε τα μαλλιά μας. Κυκλοφορούν ήδη πιστοποιήσεις για τον παραπάνω ρόλο. Περιττό είναι να πούμε ότι οι  πιστοποιήσεις αυτές έχουν τόση αξία όση το χαρτί πάνω στο οποίο τυπώνονται. Δεν υπάρχει κανενός είδους επίσημη αναγνώριση για αυτές τις πιστοποιήσεις, εγχώρια ή Ευρωπαϊκή. Πρόκειται για μια αγορά που στήνεται γύρω από ένα κατά τα άλλα υπαρκτό ζήτημα αλλά με σκοπό την κερδοσκοπία.

ΜΥΘΟΣ 4: ΤΟ “ΣΥΣΤΗΜΑ” ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΟΥ

Το σύστημα! Κυκλοφορούν άρθρα από μεγάλα ειδησεογραφικά website και αναφέρουν πράγματα όπως ότι “Έως τις 25 Μαΐου, θα πρέπει όλες οι εταιρείες που διαχειρίζονται προσωπικά δεδομένα, να εντάξουν ένα ηλεκτρονικό σύστημα προστασίας των δεδομένων, όπως ισχύει σε άλλες χώρες της ΕΕ. Το νέο σύστημα κοστίζει 5.000-6.000€”. Σας διαβεβαιώ ότι ένα τέτοιο καθολικό σύστημα διαχείρισης και προστασίας προσωπικών δεδομένων πολύ απλά δεν υπάρχει. Και δεν είναι σχήμα λόγου αυτό. Δεν υπάρχει!

Αν θες να πάρεις έγκυρη πληροφορία για το GDPR μπορείς να διαβάζεις το Lawspot αλλά και τον επίσημο σχετικό ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμη, καλό θα είναι να διαβάζεις τις υπερβολές με λίγη καχυποψία.

Τελικά το GDPR είναι κάτι σημαντικό και είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει μέσα στο 2018. Κι αυτό είναι καλό. Θα πρέπει όμως να μας απασχολήσει επιτέλους στα σοβαρά και με σοβαρό τρόπο, χωρίς υπερβολές και ακρότητες. Τον επόμενο καιρό θα έχουμε να πούμε πολλά σχετικά, γι’ αυτό μείνετε συντονισμένοι.

[photo credit]

εκτύπωση Κατηγορίες: GDPR, απόψεις, διαδίκτυο, πολιτικά, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | 2 σχόλια
27 Ιουλίου, 2016

WordCamp-Athens-2016

WordCamp Athens 2016 – Τεχνόπολη, 19-20 Νοεμβρίου 2016

Το WordCamp της Αθήνας για το 2016 είναι πλέον ένα προγραμματισμένο γεγονός. Και είναι ένα σημαντικό γεγονός, τόσο για την τεχνολογική σκηνή της Αθήνας, όσο και, γιατί να το κρύψουμε, άλλωστε, προς τι η τόση μετριοφροσύνη τελοσπάντων, ας το παραδεχθούμε, της Ελλάδας ολάκερης!

Ένα WordCamp εστιάζει σε οτιδήποτε έχει σχέση στο WordPress: την ίδια την πλατφόρμα του WordPress, το internet γενικότερα, το web design, το web development, τα social media, την επιχειρηματικότητα, το blogging, κλπ. Η διοργάνωση γίνεται από εθελοντές της ελληνικής κοινότητας του WordPress και υπό την αιγίδα του WordPress Foundation.

Αν μέχρι τώρα έχεις άγνωστες λέξεις, να στα ρίξω ξανά εν συντομία (βαθιά ανάσα): το WordPress είναι ένα από τα δημοφιλέστερα λογισμικά στο internet στις μέρες μας, ένα σύστημα διαχείρισης περιεχομένου που το χρησιμοποιούν επαγγελματίες και εταιρείες σε όλο τον κόσμο, μαζί κι εμείς στη Nevma, διαθέτει, δε, τεράστια, ενεργή κοινότητα, η οποία σε κάθε μεγάλη πόλη διοργανώνει τακτικά meetups και, αν αυτή η τοπική κοινότητα είναι συνεπής και γερή και δεμένη, παίρνει το δικαίωμα να οργανώσει ένα επίσημο, ετήσιο trademarked συνέδριο ονόματι WordCamp.

Ε, λοιπόν, η ελληνική κοινότητα του WordPress, της οποίας είμαι ενεργό μέλος θα κάνει φέτος, το 2016, το πρώτο της WordCamp στην Αθήνα και είναι πολύ χαρούμενη και υπερήφανη για αυτό. Όποιος θέλει να μαθαίνει τα νέα του WordCamp Athens 2016 δεν έχει παρά να παρακολουθεί τη σχετική ιστοσελίδα https://2016.athens.wordcamp.org/ και τα social media της. Ραντεβού, λοιπόν, στην Τεχνόπολη, στις 19 και 20 Νοεμβρίου 2016.

εκτύπωση Κατηγορίες: wordpress, wordpress greek community, διαδίκτυο, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
4 Ιουλίου, 2016

Δεν είναι δα και εύκολο.

Πρέπει, καταρχάς, να μην έχεις ιδέα για την αγορά και για τις τιμές της. Εντάξει, οι τιμές της αγοράς των ιστοσελίδων κυμαίνονται απίστευτα αλλά το ίδιο απίστευτα κυμαίνονται και οι προδιαγραφές τους. Αν πχ θες μια ιστοσελίδα να έχει custom design, μάλιστα με 3 σχεδιαστικές εκδοχές, και να είναι και πολυγλωσσική και να υποστηρίζει και full-text-search, ε, τότε κάπως οφείλεις να γνωρίζεις ότι ο προϋπολογισμός των 2000€ -μαζί με το ΦΠΑ, το 24%- είναι κομματάκι λιγοστός.

Ακόμη, χρήσιμο είναι να μην ξέρεις θα θα πει “full text search“. Αν πραγματικά ζητάς έργο με full-text-search στα επίπεδα των 2000€, τότε είτε έχεις κάνει λάθος, είτε δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Full-text-search δε σημαίνει γράφω στην αναζήτηση “διαγωνισμός” και μου έρχονται αποτελέσματα που περιέχουν κυριολεκτικά τη λέξη “διαγωνισμός”. Σημαίνει έναν έξυπνο αλγόριθμο που έχει αναλύσει ποιοτικά τα κείμενά σου και βγάζει σύνθετα συμπεράσματα για το τι ζητάς. (Να, όπως η Google. Εντάξει, όχι τόσο έξυπνα και όχι τόσο σύνθετα, όπως η Google, αλλά σε αυτή τη λογική.)

Τέλος. αγνοείς πλήρως την εποχή σου και δεν κάνεις καμία αναφορά σε κινητές συσκευές, αυτό το ρημάδι το responsive που έχει μάθει πλέον και η κουτσή-Μαρία. Μάλιστα, όχι μόνο δεν το θέτεις ως προδιαγραφή αλλά, αντιθέτως, θέτεις ως προδιαγραφή η νέα σου ιστοσελίδα να υποστηρίζει flash animations! ΟΚ, το έκανες το copy-paste από άλλο διαγωνισμό, αλλά χάθηκε ο κόσμος να είναι ένας διαγωνισμός αυτής της δεκαετίας;

Πώς να στο πω, αλλά για μια υποτυπωδώς σοβαρή εταιρεία, με πάνω από μισό άτομο προσωπικό, με γραφεία και καρέκλες, με φως/νερό/καφέ/τηλέφωνο, άντε και μια τουαλέτα, και χωρίς ούτε να συζητώ καν αν κάνει καλή δουλειά ή όχι, απλά υπάρχοντας εκεί έξω, το να μπει και μόνο στη διαδικασία να κάνει όλη τη χαρτούρα για να συμμετάσχει στο διαγωνισμό σου, με την ελπίδα να πληρωθεί αρκετούς μήνες μετά, είναι τόσο μα τόσο ασύμφορο που μάλλον θα είναι ήδη απελπισμένη ή θα αναζητά τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι και θα τη στείλει στη Βουλγαρία ή την Κύπρο.

Εύ γε ΚΕΜΕΑ, έκανες ένα γαμάτο διαγωνισμό για τη νέα σου ιστοσελίδα!

Δηλώνω υπεύθυνα ότι “δεν έχω καταδικασθεί µε αµετάκλητη απόφαση για κάποιο αδίκηµα από τα αδικήµατα της παρ. 1 του άρθρου 43 του ΠΔ 60/2007″ και ότι ” “δεν τελώ σε πτώχευση” ή “σε διαδικασία κήρυξης πτώχευσης” (ακόμη).

εκτύπωση Κατηγορίες: δε βαριέσαι, διαδίκτυο, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
5 Δεκεμβρίου, 2015

Πρόκειται για μείζον πολιτικό ζήτημα που δε μπορούμε να αφήσουμε στα χέρια της τεχνολογίας” δήλωσε σήμερα ο Βαγγέλης ο Μεϊμαράκης, αναφερόμενος στις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. Ουσιαστικά πράγματι πρόκειται για μείζον πολιτικό ζήτημα, μην κοιτάτε που έχει υποτιμηθεί σε στόχο για χίλιες μύριες ειρωνείες. Αλλά, κύριε Μεϊμαράκη, δε σας επιτρέπω.

Δε σας επιτρέπω να πιάνετε στο στόμα σας την τεχνολογία και να κρίνετε αν είναι ικανή να διαχειριστεί και να φέρει εις πέρας ένα τόσο “μείζον”, όπως λέτε, πολιτικό ζήτημα. Γιατί η τεχνολογία είναι ικανότατη, κύριε Μεϊμαράκη, εσείς δεν είστε ικανοί. Ούτε να την καταλάβετε ούτε να την αξιοποιήσετε. Αλίμονο αν τα μείζονα ζητήματα τα αφήναμε στην ανθρώπινη κρίση της στιγμής, στην κρίση και την ικανότητα ανθρώπων όπως εσείς και αυτοί που εκπροσωπείτε.

Αλίμονο αν σταματούσαμε να εμπιστευόμαστε την τεχνολογία και τις διαδικασίες της. Να σταματούσαμε να εμπιστευόμαστε τις ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές, την πλοήγηση μέσω GPS σε αεροπλάνα, πλοία και διαστημόπλοια, τις ηλεκτρονικές εκλογές, την τηλεϊατρική, την επιστήμη, βρε παιδί μου. Να βάζαμε ξεματιάστρες και χαρτορίχτρες να μας κάνουν αξιόπιστες εκλογές, να προσλαμβάναμε αστρολόγους να συλλέγουν αποδείξεις και πνευματιστές να εισπράττουν φόρους. Αλίμονο!

Αυτό που είπατε σήμερα, αγαπητέ μου κύριε Μεϊμαράκη, είναι το απαύγασμα, η πεμπτουσία, η αποκρυστάλλωση της τεχνοφοβίας σε δυο λέξεις. Μπορεί να σας ξεγλίστρησε η φράση αλλά περάσατε ένα πολύ λάθος μήνυμα και δικαιώσατε το -μέχρι τώρα απλά χιουμοριστικό- εξής τρολάρισμα:

meimarakhs-sygxwra-me-pou-den-katalabainw

Μακάρι να ‘ξερα ποιος το σκέφτηκε πρώτος να του δώκω τα credits του.

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, γενικά, δε βαριέσαι, διαδίκτυο, πολιτικά, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
23 Νοεμβρίου, 2015

Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών παρουσιάζεται αυτές τις μέρες η έκθεση Digital Revolution με γενικό θέμα την εξέλιξη των ψηφιακών τεχνολογιών. Να πάτε να τη δείτε, είναι ωραία. Με κέρδισε εύκολα το πρώτο τμήμα της, αυτό με τον τίτλο Digital Archaeology: Pong, Mario, Altair, Apple II, NEXT. Ιδού:

pong next8 next6 next4 next3 next2 next1 mario2 mario1 macintosh fairlight-CMI2 fairlight-CMI1 apple-II altair-8800

εκτύπωση Κατηγορίες: δε βαριέσαι, διαδίκτυο, ήμουν εκεί, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
28 Μαΐου, 2015

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι, αν η συμμετοχή των γυναικών στην τεχνολογία και στις επιχειρήσεις ήταν πιο έντονη, πιθανότατα η τεχνολογία και οι επιχειρήσεις να είχαν να κερδίσουν λίγο περισσότερη δημιουργικότητα ή λίγο περισσότερη οργανωτικότητα και αποτελεσματικότητα. Δε με ενδιαφέρει όμως αυτό! Όχι γιατί δεν χρειαζόμαστε δημιουργικότητα, οργανωτικότητα και αποτελεσματικότητα. Αλλά, αν μπει κανείς σε αυτή τη συζήτηση, είναι σαν να παραδέχεται ότι τα δύο φύλα έχουν εγγενείς διαφορές στις πνευματικές τους δυνατότητες και αυτές οι διαφορές θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψη στη συμπεριφορά μας απέναντί τους. Μπορεί και να έχουν διαφορές. Δεν ξέρω και δε με ενδιαφέρει. Τις ανισότητες πρέπει να εξαλείψουμε.

Θεωρώ απαράδεκτο οι γυναίκες, ή οποιαδήποτε άλλη πληθυσμιακή ομάδα έχει κάποιου είδους κοινό χαρακτηριστικό, να ομαδοποιείται κάτω από αυτό το χαρακτηριστικό και να υφίσταται διακρίσεις ή αποκλεισμούς εξαιτίας του. Φαινόμενα διακρίσεων υπήρχαν και υπάρχουν κι αν δεν τα βλέπεις αυτό συμβαίνει είτε γιατί τα πράγματα έχουν βελτιωθεί κάπως σε σχέση με το παρελθόν, είτε γιατί απλά δε συμβαίνουν δίπλα σου (αλλά συμβαίνουν παραδίπλα).

Κλεμμένο από το https://instagram.com/codeitlikeagirl/.

Κλεμμένο από το Instagram feed του Code it like a girl (https://instagram.com/codeitlikeagirl/).

Η αφορμή για αυτό εδώ το άρθρο στάθηκε το project Code it like a girl, μια προσπάθεια από νέες γυναίκες που έχουν καλή επαφή με τις τεχνολογίες της πληροφορικής και συγκεκριμένα την ανάπτυξη λογισμικού, με σκοπό να μεταδώσουν τις γνώσεις τους και σε άλλες γυναίκες, που δεν είχαν την ευκαιρία ή τη δυνατότητα να το κάνουν. Πολύ το συμπάθησα το project αυτό και θα το στηρίξω όσο μπορώ! Μπράβο και πάλι μπράβο στα κορίτσια.

Προέρχομαι από μια εντελώς ανδροκρατούμενη πανεπιστημιακή σχολή κι έχω συμμετάσχει σε καθαρά ανδροκρατούμενες επαγγελματικές δραστηριότητες μέσα σε μια πατριαρχική ελληνική κοινωνία. Όποιος έχει διαφορετική εντύπωση για το κοινωνικό πλαίσιο που περιγράφω πολύ θα ήθελα μου το υποστηρίξει με λογικά επιχειρήματα και υπαρκτά παραδείγματα. Ελπίζω βέβαια να μην ακούσω ότι πχ “ναι αλλά το παιδαγωγικό και η φιλοσοφική είναι γεμάτα γυναίκες”. Ναι, και οι κουζίνες. Το ίδιο και τα μπουρδέλα. Αυτό θα ήταν επιχείρημα υπέρ αυτού που ισχυρίζομαι και όχι εναντίον του.

Αλλά τι θέλω να πω:

1. Υποστηρίζοντας το Code it like a girl δέχθηκα την κριτική ότι υποστηρίζω ένα project εξίσου ρατσιστικό με αυτό στο οποίο εναντιώνεται, εφόσον απευθύνεται μόνο σε γυναίκες και άρα αποκλείει τους άντρες από τις δράσεις του. Αυτό πρέπει να είναι από τα πιο φαιδρά επιχειρήματα που έχω ακούσει. Είναι σαν να ισχυρίζεται κανείς ότι τα συσσίτια για τους φτωχούς συνιστούν ρατσισμό εναντίον των πλουσίων γιατί προσφέρονται αποκλειστικά και μόνο στους φτωχούς. Κάθε φορά που κάνουμε κάτι για να εξισορροπήσουμε μια αδικία δε μπορεί να κατηγορούμαστε ότι αδικούμε την απέναντι πλευρά, αυτήν που προκάλεσε εξαρχής την αδικία, την ανισορροπία! Κι αν δεν την προκάλεσε ευθέως και απλά την ανέχθηκε και τη διαιώνισε, δεν πειράζει, είναι το ίδιο κακό, ας μη γελιόμαστε.

2. Ακόμη, ακούστηκε το εξοργιστικό επιχείρημα ότι είναι επιλογή των γυναικών η απόστασή τους από την τεχνολογία. Ρατσισμός με μανδύα φιλελευθερισμού. Ας δοκιμάσουμε να το πούμε αυτό στις γυναίκες στα χωριά που υποχρεώθηκαν να παντρευτούν μόλις τελείωσαν το σχολείο ή σε εκείνες που δέχθηκαν το δίλημμα “πανεπιστήμιο ή γάμος”. Ας το πούμε αυτό στα κοριτσάκια που βομβαρδίζουμε καθημερινά είτε με το πρότυπο της μέλλουσας μαμάς/νοικοκυράς είτε με το πρότυπο του lifestyle πορνιδίου. Γνωρίζουν, άραγε, αυτές οι γυναίκες αν υπάρχει καν αυτό από το οποίο τις αποκλείουμε; Υπάρχει πιο αποτελεσματικός αποκλεισμός από αυτή την υποχρεωτική ανατροφή/προπαγάνδα;

3. Μου αντέτειναν ότι περιγράφω μεν γνωστά, υπαρκτά στερεότυπα αλλά τα οποία πλέον φθίνουν. Ακόμη, ότι αυτά είναι ανεξάρτητα από τις τυχόν διακρίσεις και τους αποκλεισμούς που υφίστανται οι γυναίκες στην τεχνολογία και τους επαγγελματικούς χώρους. Τα στερεότυπα αυτά, αν και σαφώς ασθενέστερα από ότι 50 χρόνια πριν, καθόλου δεν έχουν εκλείψει. Επιπλέον, δεν είναι ανεξάρτητα του φαινομένου. Κοινώς, τα στερεότυπα αυτά περιγράφουν μια πραγματικότητα η οποία πράγματι υποχρεώνει στις γυναίκες να μένουν πίσω στην τεχνολογία. Δεν είναι στερεότυπα-καρικατούρες. Είναι πραγματικότητα! Οι γυναίκες δεν απέχουν από την τεχνολογία από επιλογή αλλά από έμμεση επιβολή.

4. Η τεχνολογία είναι μία ανθρώπινη δραστηριότητα που, επειδή βασίζεται στο ανθρώπινο πνεύμα και πάθος, αποτελεί μια εξαιρετική διέξοδο για οποιονδήποτε άνθρωπο έχει υποστεί κάποιου είδους διακρίσεις. Ας μην πάμε καν στις γυναίκες. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, το nerd του σχολείου, που είναι απομονωμένο από τον περίγυρό του αλλά ενδεχομένως διαπρέπει όταν ανοίγει τον υπολογιστή του ή κερδίζει σκακιστικά πρωταθλήματα και μαθηματικές ολυμπιάδες ή ιδρύει μια μελλοντική Microsoft ή μια Apple. Γι’ αυτό το λόγο οι άνθρωποι που ασχολούνται με την τεχνολογία οφείλουν να δρουν υπέρ της συμπερίληψης κάθε κοινωνικής ομάδας. Γιατί είναι μιας πρώτης τάξεως πανέμορφη ευκαιρία για να ασχοληθεί ένας άνθρωπος με κάτι παραγωγικό και δημιουργικό και κανείς δεν πρέπει να αποκλείεται από αυτήν.

5. Κι αν τελικά οι γυναίκες έχουν πράγματι να προσφέρουν κάτι διαφορετικό, είτε στην τεχνολογία, είτε στον επαγγελματικό χώρο, δε βλέπω κανένα λόγο γιατί εμείς που συμμετέχουμε εκεί θα θέλαμε να το στερηθούμε αυτό. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει αυτό το κάτι διαφορετικό και τι είναι αυτό. Ας το μελετήσει η επιστήμη αν έχει πεδίο μελέτης. Αλλά εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να το χρησιμοποιούμε σεξιστικά και άρα ρατσιστικά.

Τελικά, νομίζω ότι είναι υποκριτικό και υπερβολικά απλουστευτικό να θεωρούμε πως είμαστε μια ώριμη κοινωνία, που δεν έχει πλέον ανάγκη από εξισορροπητικές δράσεις ενάντια στις διακρίσεις. Αντιθέτως, η ίδια τεχνολογία βρίσκεται σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο, όπου όλα τα εργαλεία για κάτι τέτοιο είναι ανοιχτά, προσβάσιμα και διαθέσιμα. Επομένως, οφείλουμε να στηρίζουμε αυτού του είδους τις προσπάθειες. Φυσικά όχι αποκλειστικά και μόνο αυτές. Ναι, υπάρχουν και άνθρωποι που πεινάνε. Αλλά όταν τις βλέπουμε μπροστά μας, ε, ας μην κλείνουμε τα μάτια.

Πού υπογράφω και πώς μπορώ να βοηθήσω;

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια