15 Οκτωβρίου, 2014

help-popcorntime

Popcorn Time is home movies the way it was meant to be. Just putting in a word to help. Maybe you can too!

That’s all folks…

εκτύπωση Κατηγορίες: δε βαριέσαι, διαδίκτυο, προσωπικά | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
6 Οκτωβρίου, 2014

Δεύτερη ημέρα του WordCamp, 3η ημέρα στη Σόφια. Αρχίζουμε και συνηθίζουμε την πόλη. Ξέρουμε πού θα βορύμε ταξί και πού όχι. Ξέρουμε που οι ταξιτζήδες σταματούν και πού διστάζουν να σταματήσουν. Ξέρουμε πού είναι διατεθειμένοι να κάνουν αναστροφή ή όπισθεν (hint: παντού!). Ξέρουμε ότι δεν μας έχουν αυτοί ανάγκη, εμείς τους έχουμε ανάγκη. Το ταξί στη Σόφια είναι οικονομικό. Η μέγιστη απόσταση μας κόστισε 8 λέβα. Δηλαδή 4 περίπου ευρώ. Διά τρία άτομα ίσον όσο ένα εισιτήριο του μετρό στην Αθήνα και λιγότερο. Τίποτα. Παίρνουμε ταξί για ψύλλου πήδημα.

Τα πάντα στη Σόφια είναι οικονομικά για τον Έλληνα του ευρώ (φιλοευρωπαϊκό υποννοούμενο, αν το πιάσατε). Οι τιμές είναι κοντά στη μισή αξία. Ίδιο νούμερο αλλά σε λέβα, που έχει τη μισή αξία του ευρώ (1 ευρώ ~= 2 lev). Αυτό σε κάνει να υποτιμάς τα πράγματα. Να νομίζεις ότι μπορείς να αγοράσεις τα πάντα. Δε μπορείς να αγοράσεις τα πάντα. Δε μπορείς να αγοράσεις την αξιοπρέπεια.

Το WordCamp σήμερα ολοκληρώνεται. Δύο μέρες παρουσιάσεων με διπλά sessions. Πολύ περιεχόμενο. Πολύς κόσμος να γνωρίσεις. Ανάμεσά τους και πολλοί Έλληνες. Ανάμεσα στους Έλληνες και 2 ελληνικές startups να φιγουράρουν στους σπόνσορες. Δε μπορώ να το κρύψω, μου αρέσει αυτό. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν το φετινό WordCamp δε γινόταν τόσο κοντά στην Ελλάδα, όμως αυτό μας έδωσε μια παραπάνω αφορμή για να μαζευτούμε. Πρόκειται για τη CSSIgniter και την Pressidium. Οι δεύτεροι κάνουν την πρώτοι τους εμφάνιση ever σε αυτό το event. Και τα πάνε πολύ καλά! (Μήπως ξέχασα να σας πω ότι εμείς φτιάξαμε την ιστοσελίδα τους;)

Το tweet του Matt λίγο πριν το πολυαναμενόμενο Q&A. Κάπου εκεί στη θάλασσα των ανθρώπων είμαστε κι εμείς: Ο Matt είναι κάτι σα ροκ σταρ ανάμεσά μας. Όλοι θέλουν να του μιλήσουν, να φωτογραφηθούν μαζί του. Να ακούσουν τι έχει να πει. Και γιατί όχι, μιας και μοιάζει για τόσο προσγειωμένο και ευγενή τύπο. “We love women”, φωνάζει κάποιος από το πλήθος, με αφορμή την ερώτηση μιας κοπέλας σχετικά με την παρουσία των γυναικών στην τεχνολογία. Χαμογελαστός ο Matt του υπενθυμίζει ότι ακόμη και με αυτό τον τρόπο συντηρεί το στερεότυπο της γυναίκας ως αντικείμενο και ότι αυτό δεν είναι και πολύ σωστό.

wordcamp-europe-2014-sofia-matt-small

Μιλάει για το 5% κι αυτό συζητιέται στο internet εκτενώς τις επόμενες ημέρες. Κάθε εταιρεία, ισχυρίζεται, θα μπορούσε εύκολα να αφιερώσει το 5% των ανθρώπινων πόρων της στη συνεισφορά προς την κοινότητα. Τότε τα πράγματα θα ήταν ακόμη καλύτερα (για την κοινότητα). Λίγο ρηξικέλευθο, λίγο ρομαντικό, λίγο τόσο απλό όμως, που είναι δύσκολο να το απορρίψεις. Τι είναι 5%; Τίποτα.

Στέκεται λίγο παραπάνω στη μετεξέλιξη του WordPress ως πλατφόρμα για εφαρμογές. Είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα. Να χρησιμοποιηθεί, δηλαδή, το WordPress ως βάση για web applications. Θα μπορούσε κανείς μέσω του API του πλέον να φτιάχνει ακόμη και δικά του καινούρια backends. Είναι αλήθεια, σας το λέω από πρώτο χέρι.

Το WordCamp Europe 2014 της Σόφιας ολοκληρώνεται με απόλυτη οργανωτική επιτυχία. Θα το ήθελα λίγο πιο “περιεκτικό”. Λίγο πιο τεχνικό. Λιγάκι πιο προκλητικό για έναν developer. Όμως καταλαβαίνω ότι αυτή είναι και μια επιτυχία του WordPress. Ξεπέρασε τα όρια των developers. Είναι σύστημα επιλογής για εταιρείες, για designers για απλούς χρήστες, bloggers, παραγωγούς περιεχομένου, οι οποίοι το επιλέγουν συνειδητά για την ευχρηστία και τη φιλικότητά του.

Το κλίμα ήταν φανταστικό. Τεχνολογία και νέοι χαμογελαστοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο να μαζεύονται και να είναι ήδη φίλοι εξαρχής. η τεχνολογία καταργεί τα σύνορα και τις διαφορές με αυτό τον τρόπο. Στα κομμάτια που δεν είχε πολύ κώδικα. Στα κομμάτια που μέσα στην ομορφιά πάντα θα διακρίνεις και τις υπόγειες κινήσεις, τους καχύποπτους ανταγωνιστές, τους haters. Φεύγεις με ένα αίσθημα ανάτασης ότι συμμετείχες σε κάτι ωραίο και χρήσιμο. Ξέφυγες για μια στιγμή από τα όρια της μίζερης χώρας σου και θα φέρεις μαζί πίσω λίγη αισιοδοξία.

(φωτογραφίες: Κώστας, Αριστείδης, Γιώργος)

εκτύπωση Κατηγορίες: wordpress, wordpress greek community, διαδίκτυο, ήμουν εκεί | rss 2.0 | trackback | 1 σχόλιο
28 Σεπτεμβρίου, 2014

national-palace-of-culture-sofia-02Σόφια, Βουλγαρία, μέρα 2η, 1η του WordCamp 2014. Το event ξεκίνησε και η πρώτη μέρα των παρουσιάσεων ολοκληρώθηκε. Το Εθνικό Κέντρο Πολιτισμού (δική μου μετάφραση του: Национален дворец на културата), όπου διοργανώνεται είναι ένα γιγανταίο και εντυπωσιακό κέντρο εκδηλώσεων που δημιουργήθηκε το 1981 από το κομμουνιστικό καθεστώς. Είναι τεράστιο, τε-ρά-στι-ο, ευρύχωρο, με πολλαπλές χρήσεις και διαφορετικούς χώρους. Δίπλα στην είσοδό του, στο καφέ Memento, δουλεύει Έλληνας barista και σερβίρει freddo esspresso. Η ελληνική κοινότητα τον ευγνωμονεί. Μερικοί χρωστούν την επιβίωση τους σε αυτόν.

Η οργάνωση είναι εξαιρετική. Τα πάντα λειτουργούν σωστά. Το crew είναι εξυπηρετικό κι ενημερωμένο. Όλα ξεκινούν και ολοκληρώνονται στην ώρα τους. Συγχαρητήρια στα παιδιά από τη Βουλγαρία για την άρτια διοργάνωση. Γύρω σου βλέπεις χαρούμενες φάτσες από nerds που αγαπούν την τεχνολογία και το WordPress. Ενίοτε τρώνε μπανάνες, πράσινα μήλα, πίνουν ξυνόγαλα, γρατζουνάνε κιθάρες

Λίγη extra χαρά ικανοποίηση από την πολύ καλή πορεία του περιπτέρου των (δικών μας) παιδιών του Pressidium, που σχεδόν “ξεπούλησαν” από την πρώτη μέρα. Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή, το private beta έγινε sold out από την πρώτη μέρα, τα μπλουζάκια ανάρπαστα (και ο ανταγωνιστής απέναντι… τριζόνια – δεν το μάθατε από εμένα). Μήπως σας είπα ήδη ότι εμείς κάναμε το site τους; Εμείς το κάναμε.

Μια μικρή απογοήτευση επεφύλασσαν οι παρουσιάσεις. Οι ομιλητές γενικά ήταν καλοί και πολύ διαθέσιμοι για κουβέντα και η θεματολογία είχε μεγάλη ποικιλία (programming, design, business, humanities). Αλλά οι παρουσιάσεις ήταν σχετικά χαμηλού επιπέδου και κάπως γενικόλογες. Θα περίμενα περισσότερη λεπτομέρεια, περισσότερη τεχνολογία, ίσως και λίγο περισσότερο development. Άλλωστε, το οικοσύστημα του WordPress γύρω από αυτή τη φιλοσοφία έχει οικοδομηθεί. Πιθανότατα αυτό έγινε από πρόθεση, με τη λογική να δοθεί περισσότερο έμφαση στην ποικιλία των θεμάτων.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε ήδη στη 2η μέρα των παρουσιάσεων. Σε λίγο βγαίνει στη σκηνή ο Matt για Q&A. Φυσικά, σας αφήνω.

Παραλειπόμενα ημέρας: κακό φαγητό στο irish pub JJ Murphy’s, όπου ντόπιοι, κανίβαλοι οπαδοί της Λίβερπουλ λύσσαξαν στους αλαλαγμούς και τις κραυγές, πάρτυ στο club Mixtape 5 στην υπόγεια (!) διάβαση έξω από το Κέντρο Πολιτισμού, όπου στην είσοδο μας έκαναν σωματικό έλεγχο (λαθρεμπόριο όπλων ίσως;), πολύ και φθηνό ταξί, καμία σχέση με τα φανταστικά καρντάσια που μας σεργιάνισαν χτες.

εκτύπωση Κατηγορίες: wordpress, wordpress greek community, διαδίκτυο, ήμουν εκεί | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
27 Σεπτεμβρίου, 2014

sofia-01Η Βουλγαρία δεν είναι καθόλου γνωστή σε εμάς τους Έλληνες. Κυρίως τη γνωρίζουμε μέσα από στερεότυπα κοινωνικά (οι Βούλγαροι φέρονται “έτσι”, οι Βουλγάρες μοιάζουν “αλλιώς”),  μα και πολιτικά (μια χώρα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, του ανατολικού μπλοκ, του πεσόντος κομμουνισμού), αλλά και μέσα από κακεντρεχείς ποδοσφαιρικούς χαρακτηρισμούς (Βούλγαροι, χανούμισες, βαζέλες, γαύροι, κλπ). Είναι πολύ κοντινοί μας γείτονες αλλά τους γνωρίζουμε ελάχιστα. Τελικά αποδεικνύεται ότι δεν είναι παρά σακριβώς αυτό: γείτονες, άνθρωποι που επιβιώνουν μέσα στην ιστορία τους.

Μπαίνοντας στη Βουλγαρία το φυσικό τοπίο είναι απόλυτα όμοιο με το ελληνικό. Έχει γίνει λίγο πιο μελαγχολικό, λίγο πιο βόρειο, πιο βροχερό, πιο συννεφιασμένο ήδη περνώντας έξω από τις Σέρρες και το Κιλκίς και συνεχίζοντας προς τα πάνω. Αλλά εδώ η μελαγχολία εμπεδώνεται λιγάκι. Χωριά με κάμποσα εγκαταλελειμένα σπίτια. Σπίτια με ποικίλους γήινους χρωματισμούς που δένουν τη μελαγχολία του νεφελώδους ουρανού με τη – νομίζεις μονίμως – βρεγμένη γη. Σχεδόν όλα με κεραμιδοσκεπές τριγωνικές, χωρίς ταράτσες, με λίγα μπαλκόνια. Λίγο γραφικά, λίγο παρατημένα. Λίγο σα να έμειναν πίσω στην εξέλιξη του χρόνου αλλά, ταυτόχρονα, εκτέθηκαν στην τεχνολογία, την πρόοδο, το δυτικό πολιτισμό. Βλέπεις ταυτόχρονα μια Bentley να προσπερνά ένα γαϊδούρι που σέρνει μια άμαξα.

Βρίσκομαι στο σπίτι ενός ευγενέστατου Βούλγαρου, του Lubo, τον οποίο βρήκα μέσω του εξαιρετικού AirBnB. Ό,τι είπε ήταν αλήθεια για το σπίτι του. Βρίσκεται στη γειτονιά Lozenets, στη Σόφια, ακριβώς απέναντι από την έκταση που ο κομμουνιστής δικτάτορας Zhivkov είχε την κατοικία του. Το αποτύπωμα του κομμουνισμού δεν είναι ορατό στο γυμνό μάτι αλλά έχει αφήσει τη γεύση του. Λες και αυτή η χώρα θα μπορούσε να είναι μια “κανονική” (συγνώμη για την έκφραση) ευρωπαϊκή χώρα που κάτι την καθυστέρησε, κάποιο αόρατο χέρι την κράτησε λίγο πίσω (κοίτα ποιος μιλάει, ο Έλλην). Όλο αυτό το αίσθημα ταιριάζει στη μελαγχολία του καιρού και του τοπίου της. Αλλά οι άνθρωποί της έχουν κι αυτοί δυο χέρια, δυο πόδια, δυο μάτια κοκ, όπως εμείς. Το επιβεβαιώνω.

Βγαίνοντας από τα σύνορα ήρθαμε γρήγορα αντιμέτωποι με το στερεότυπο. Ένας νεαρός Βούλγαρος φτωχοδιάβολος είχε κάνει εντελώς αυθαίρετα κατάληψη στις τουαλέτες ενός σταθμού αυτοκινήτων στην εθνική οδό και ζητούσε (λίγα) χρήματα για την “υπηρεσία” της χρήσης αυτής από τους περαστικούς. Έγιναν παράπονα. Ήταν γνωστή περίπτωση. Ήρθε η αστυνομία και τον έδιωξε. Λίγο πιο μετά, φτάνοντας στον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων, στη Σόφια, κάποιος μας άκουσε να μιλάμε ελληνικά, μας πλησίασε και μας παρακάλεσε αν μπορούμε να του αλλάξουμε μερικά lev με ευρώ γιατί ήθελε άμεσα να ταξιδέψει στην Ευρώπη και οι τράπεζες ήταν κλειστές. Τα πρώτα ταξί, δε,  αρνήθηκαν τη συνεννόηση στα αγγλικά, μιας και δε μπορούσαν προφανώς να τη φέρουν σε πέρας.

Μετά γνωρίσαμε το Stefan. Με το ελληνικό όνομα, όπως ο ίδιος επισήμανε! Βούλγαρος ταξιτζής, μεγαλόσωμος, γελαστός. Που έχει γιο που παίζει στην ομάδα της Λάρισας τερματοφύλακας. Που πήγε πρόπερσι το καλοκαίρι στη Χαλκιδική διακοπές (πού θα έβρισκε καλύτερα;). Που μιλούσε τρεις με τέσσερεις λέξεις αγγλικά ικανές όμως για να κάνει υποτυπώδεις συζητήσεις με εμάς, τους πελάτες του. Μας πήγε ακριβώς εκεί που θέλαμε με χαμόγελο και χωρίς κρυμμένα κόστη. Αστειευτήκαμε με τη χρήση των GPS στα ταξί. Μας είπε ότι του το είχε στήσει ένας χάκερ! Μας είπε για τον κομμουνισμό, για τη μεγάλη κλινική, για την κατοικία του παλιού δικτάτορα. “Yes money… all OK!”, κατέληξε σε περισσότερες από μία φράσεις του. Κοινώς, όπου υπάρχει χρήμα υπάρχει και τρόπος.

Το ίδιο βράδυ, πεινασμένοι, συναντήσαμε άλλο νεαρό ταξιτζή και του ζητήσαμε να μας πάει κάπου να φάμε. “Not McDonalds! Traditional Bulgarian.”, του ζητήσαμε. “Ah, not centre!”, μας είπε αμέσως. Πήρε ένα τηλέφωνο κι άρχισε να απομακρύνεται από το κέντρο. Αστειευτήκαμε πικρόχολα μεταξύ μας στα ελληνικά για το πού θα μας πήγαινε και αν τα νεφρά μας βρίσκονταν σε κίνδυνο. Καταλήξαμε σε μια συνοικιακή ταβέρνα (Гостилница Краси – μην προσπαθήσεις να το προφέρεις), λίγο πιο έξω από το Lozenets. Μπήκε μαζί μας στην ταβέρνα, μίλησε με τους σερβιτόρους και μας πήγε απευθείας σε ένα τραπέζι που έγραφε “Reserved” (μικρά ρίγη συγκίνησης). Φάγαμε του σκοτωμού μια επική ποικιλία με μεγειρεμένα κρέατα και ανακατεμένα λαχανικά και φασόλια, την οποία διαλέξαμε στα τυφλά από έναν κατάλογο μόνο στα βουλγαρικά, έπειτα από την προτροή μιας ευγενέστατης νεαρής σερβιτόρας. Τώρα προσπαθώ μάταια να την αφομοιώσω (την ποικιλία) συνοδεία μιας μπύρας Stolichno, που ο οικοδεσπότης Lubo μας άφησε στο ψυγείο του. Ύστερα, με μια αναπάντηση ο φίλος ταξιτζής ήρθε και μας πήρε για να μας επιστρέψει στο σπίτι. Δεν πήγαμε στο κέντρο απόψε.

Το πρωί ξεκινά το WordCamp 2014, της Σόφιας. Οι αδελφοί Βούλγαροι αξιώθηκαν να το διοργανώσουν, παρόλα τα στερεότυπα που τους προσάπτουμε. Θα είναι πολλά καλά παιδιά της κοινότητας εκεί. Θα είναι και δυο ελληνικές startups (περίσσεια περηφάνεια). Της μιας από αυτές σχεδιάσαμε και αναπτύξαμε την ιστοσελίδα. Το βράδυ θα έχει πάρτυ για τους συμμετέχοντες στο WordCamp. Η μέρα θα είναι γεμάτη WordPress και γνωριμίες και συναντήσεις με ορεξάτους ανθρωπους που αγαπούν τις ίδιες τεχνολογίες με εμάς. Στη Σόφια, την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, που είναι γεμάτη Βούλγαρους.

εκτύπωση Κατηγορίες: wordpress, wordpress greek community, διαδίκτυο, ήμουν εκεί | rss 2.0 | trackback | 1 σχόλιο
19 Μαΐου, 2014

Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή μια συζήτηση που ξεκίνησε το Σάββατο, 17/05/2014, στο The Cube, στο τέλος του 2ου upNorth conference. Αναφέρεται, δε, έντονα στην ελληνική πραγματικότητα. Τη συζήτηση προκάλεσε ο Γεράσιμος1. Υπάρχουν frontend developers στην Ελλάδα; Κρύβονται; Υπάρχει αγορά για frontend developers στην Ελλάδα; Οι σκέψεις αυτές είχαν αρχίσει να κλωθογυρίζουν στο μυαλό μου ήδη από την πρώτη παρουσίαση της ημέρας, αυτή της Ζαχαρένιας. Εκεί οι όροι designer και developer, μόνοι τους ή με το προσδιοριστικό “web” μπροστά, ακούστηκαν σε διάφορες στιγμές, είτε εναλλακτικά μεταξύ τους είτε χωρίς να ξεκαθαρίζεται πότε επιλέγεται ο ένας αντί για τον άλλον.

Εκεί εντοπίζω ένα πρόβλημα, μια σύγχυση – όχι στην ομιλήτρια, γιατί δεν ήταν αυτό το θέμα της, που το γνωρίζει και νεράκι, αλλά – στην αγορά γενικότερα. Τι είναι αλήθεια “frontend developer”; Μην είναι αυτός που εγκαθιστά themes σε ένα WordPress, Joomla, Drupal κλπ; Μην είναι αυτός που βάζει jQuery scripts απ’ εδώ και απ’ εκεί για να κουνιούνται εικονίτσες και να χορεύουνε κουμπάκια; Μην είναι αυτός που γράφει Javascript πάνω σε Backbone; Μην είναι αυτός που γράφει βιβλιοθήκες όπως η Backbone ή frameworks όπως το Angular2. Μην είναι αυτός που γράφει PHP, το οποίο παράγει HTML και “τακτοποιείται” με CSS;

Μην απαντήσεις βιαστικά, δεν είναι τόσο απλό. Γιατί μην είναι ήταν κι αυτός που έφτιαχνε κάποτες Flash εφαρμογίδια; Μην ήταν κι αυτός που έφτιαχνε παρουσιάσεις σε CD; Μην ήταν κι ο άλλος που έφτιαχνε user interfaces σαν αυτά του Word, του Excel ή του Outlook; Κι εκείνος που ‘φτιαξε το μενού της flat τηλεόρασής σου ή το καντράν του αυτοκινήτου σου; Εντάξει, ας μην επεκταθούμε τόσο, ας μείνουμε στο web! Αλλά, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, δεν την εφηύρε το web την έννοια. Βέβαια, την ανέδειξε.

Ας αποπειραθώ έναν ορισμό

Frontend developer στο πεδίο της ανάπτυξης ιστοσελίδων και εφαρμογών διαδικτύου, είναι εκείνη η ιδιαίτερη ειδικότητα της ανάπτυξης λογισμικού, που συγκεντρώνει τις κατάλληλες γνώσεις, ικανότητες, εργαλεία και ταλέντα, ώστε το πρόσωπο που την έχει να μπορεί να παράγει, είτε μόνο του είτε στα πλαίσια μιας ομάδας, αποτελεσματικές διεπαφές χρηστών σε περιβάλλοντα πλοηγών διαδικτύου.

Παρατηρήσεις πάνω στον ορισμό

Χρειάζονται ταυτόχρονα:

  1. Γνώσεις: πχ ένα πτυχίο, όχι υποχρεωτικά πανεπιστημίου, υπάρχουν και άλλα “σχολεία”, αλλά δίνω ακόμη μια προτεραιότητα σε αυτά του πανεπιστημίου.
  2. Ικανότητες: αποκτώνται σε όλη την πορεία ενός ανθρώπου, πχ στο πτυχίο έμαθε κάποιος programming σε μια βασική γλώσσα αλλά στην πρώτη του δουλειά έμαθε Javascript.
  3. Εργαλεία: υποκειμενική η αξία του καθενός, αλλά απαραίτητη η γνώση κάποιων από αυτά.
  4. Ταλέντα: κάποια πράγματα δεν αποκτώνται, καλλιεργούνται αλλά, πώς να το κάνουμε, δεν αποκτώνται ούτε με καλές προθέσεις ούτε και πολλή προσπάθεια.

Αναφέρω “αποτελεσματικές” διεπαφές επί τούτου γενικόλογα, μιας και η επιτυχία μιας διεπαφής πρέπει να κρίνεται από τους στόχους της.  Άλλοτε ο στόχος είναι η ταχύτητα, άλλοτε η ομορφιά, άλλοτε η ευχρηστία, ίσως και όλα αυτά μαζί. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είναι κάτι προσδιορισμένο και μετρήσιμο. Όλη η ουσία του ορισμού βρίσκεται εδώ.

Ο frontend developer μπορεί να παράγει κάτι είτε μόνος του είτε στα πλαίσια μιας ομάδας. Ετούτο αυτομάτως είναι ανοικτό σε διάφορα επιχειρήματα. Πράγματι, υπό συνθήκες, κανείς μπορεί να παράγει διεπαφές διαδικτύου μόνος του. Δε μπορεί όμως να είναι καλός σε όλα. Ή δύσκολα μπορεί αυτό που κάνει να κλιμακωθεί σε μεγάλα έργα. Μερικές φορές κάτι τέτοιο συμβαίνει. Πρόκειται για εξαιρέσεις.

Ο ορισμός δεν αφήνει ανοικτό το κατά πόσο ο frontend developer είναι developer. Είναι developer! Δεν είναι designer. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι κάποιος δε μπορεί να διαθέτει ικανότητες και από το πεδίο του design. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό επιπλέον ταλέντο. Στη ραχοκοκκαλιά του όμως θα πρέπει να είναι ένας developer και να διαθέτει τη νοοτροπία ενός developer. Δεν ξέρω πώς να στο δώσω τυποποιημένα αυτό. Πρέπει να γουστάρει να βουτάει μέσα σε κώδικα. Κάποιου είδους κώδικα. Να τον σκαλίζει. Να τον ανακαλύπτει. Να τρώει τα μούτρα του εκεί και να του αρέσει.

Αν βγάλεις από τον ορισμό το “στο πεδίο της ανάπτυξη ιστοσελίδων και εφαρμογών διαδικτύου” και το “σε περιβάλλοντα πλοηγών διαδικτύου“, τότε έχεις το γενικό ορισμό του frontend developer σε οποιοδήποτε πεδίο και μάλιστα ίσως όχι μόνο αυστηρά στην πληροφορική.

Οι δεξιότητες του frontend developer στην πράξη

Θα χαρώ να μου διορθώσετε τον ορισμό – λίγο δύσκολο, εντάξει, το ξέρω. Αλλά είναι καλό να έχουμε ορισμούς. Να ξέρουμε για τι μιλάμε κάθε φορά. Γενικά πάσχουμε σε αυτό και θα πρέπει να το περιορίζουμε. Οι ορισμοί είναι καλή βάση για μια γόνιμη συζήτηση. Αμέσως μετά πρέπει να γινόμαστε συγκεκριμένοι. Ας καταγράψω λοιπόν τις ελάχιστες απαιτήσεις που θεωρώ ότι ένας frontend developer πρέπει να καλύπτει:

  1. Πτυχίο: σχολής πληροφορικής της ημεδαπής ή του εξωτερικού.
  2. Ικανότητες: PHP, Javascript, HTML(5), CSS(2,3), MySQL.
  3. Εργαλεία: code editor (έναν και να τον ξέρει καλά), Photoshop.
  4. Ταλέντα: καλό γούστο, δημιουργικότητα.

Προσοχή-προσοχή: οι παραπάνω είναι οι ελάχιστες δεξιότητες ενός frontend developer στο web. Είναι δυνατόν κανείς να έχει μεγάλη εξειδίκευση σε κάποια μόνο από αυτές. Ίσως να έχει εμπειρία σε κάποιο συνδυασμό. Ίσως ξέρει Java αντί PHP. Ίσως ξέρει Python, Ruby, Groovy. Ίσως μαθαίνει Dart και Node.js. Fine! Αλλά αυτά είναι πάνω-κάτω το bare minimum, χωρίς το οποίο, πού πας ρε Καραμήτσο; Είτε δεν πας πουθενά είτε πας για κάτι πολύ συγκεκριμένο και καλή τύχη όπου κι αν πας.

Πλέον κανείς χρειάζεται και άλλα πράγματα. Χρειάζεται γνώση κάποιου CMS (συστήνεται WordPress), των web standards, του HTTP, του πώς λειτουργούν εσωτερικά οι μοντέρνοι browsers και τα developer tools τους, καλές πρακτικές για SEO, αίσθηση του τι εστί UX3. Πρέπει να γράφει καθαρό κώδικα, να παρακολουθεί τις εξελίξεις στις τεχνολογίες του, να διαβάζει, να μην ικανοποιείται εύκολα, να είναι self motivated, να αγαπάει αυτό που κάνει. Μήπως είπα πολλά; Όχι, λίγα είπα. Να έχει ανοιχτό μάτι στον κόσμο του marketing, στον κόσμο των mobile applications, στον κόσμο των social media. Για responsive development μίλησα; Σίγουρα όλο και κάτι άλλο θα ξεχνάω.

Κι αν όλοι διαθέτουν το bare minimum που ισχυρίζομαι ότι πρέπει, τότε ποιος θα ξεχωρίσει; Αυτός που διαθέτει δημιουργικότητα και εξελίσσει τον εαυτό του καλύτερα. Σας εγγυώμαι ότι στο τέλος της ημέρας μέσα από όλο το συρφετό των buzzwords που αράδιασα αυτά είναι τα δύο κυρίαρχα χαρακτηριστικά. Καταλάβατε σωστά, δεν πρόκειται για χαρακτηριστικά που απευθύνονται ειδικά ούτε στους frontend developers ούτε καν στους developers γενικότερα. Απευθύνονται σε κάθε πεδίο.

Μα όλα αυτά τα ήξερα

Αν είσαι ήδη web developer ή frontend developer πιθανότατα να αναφωνήσεις ότι όλα αυτά τα ήξερες. Δηλαδή, ήξερες ότι οι frontend developers ασχολούνται με PHP, HTML, CSS και Javascript. Εντάξει! Ξέρεις όμως από δομές δεδομένων; Έχεις ακούσει για αλγορίθμους; Τι πα να πει statically typed γλώσσα; Τι είναι object oriented γλώσσα; Τι είναι prototypal inheritance; Έκανες στο παρελθόν κάτι compile; Οτιδήποτε! Έχεις κάνει έστω και λίγο backend development; Ξέρεις πώς λειτουργεί ένα API; Ξεκοκκάλισες το documentation κανενός API; Λίγη SQL; Λίγη NoSQL; Ξέρεις από JSON/XML; Το πρωτόκολλο HTTP; Το TCP/IP; Το DOM των browsers; Το μηχανισμό των events τους; Τα developer tools τους; Ξέρεις πώς να κάνεις optimization όταν τα repaints πέφτουν βροχή; Άκουσες τίποτα για canvas, webgl, web components, svg; Έχεις γράψει κανένα plugin για jQuery; Ένα CSS reset; CSS3 ακροβατικά κάνεις; WordPress themes from scratch; WordPress plugins;

Νομίζεις ότι περιγράφω κάποιο τέρας-φρανκενστάιν που τα ξέρει όοολα αυτά ή κάποιο super web geek; Νομίζεις ότι περιγράφω τον εαυτό μου4; Ίσως γι’ αυτό έχουν δίκιο που παραπονιούνται ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των startups είναι το hiring. Δε χρειάζεται να είσαι ειδικός σε όλα αυτά. Καμιά φορά είναι αρκετά ικανό από μόνο του να είσαι πχ απλά ένας CSS expert. Αλλά πού είσαι expert; Ξέρεις ότι αυτές είναι οι τεχνολογίες σου για τις οποίες όλος ο κόσμος έξω μιλάει;

Πράγμα που με κάνει να καταλήξω στην:

Η αποψάρα μου για τον ελληνικό χώρο

Όχι δεν υπάρχουν πολλοί frontend developers στην Ελλάδα σήμερα. Αντιθέτως υπάρχουν πολλοί που νομίζουν ότι είναι, ακόμη περισσότεροι που τους πιστεύουν (ένεκα η σύγχυση, είπαμε) ενώ, ταυτόχρονα, δεν υπάρχει καλά-καλά ζήτηση για αυτούς στην αγορά – αν εξαιρέσει ίσως κανείς το μικρό(ακόμη)κοσμο των startups. Αυτό βγάζει και νόημα: δεν υπάρχει ζήτηση για frontend developers κι έτσι δεν υπάρχουν frontend developers. Δυστυχώς, είναι και φαύλος κύκλος.

Όμως δε θεωρώ ότι τα πράγματα είναι τόσο μαύρα και δίχως ελπίδα. Πιστεύω ότι είναι στο χέρι των νέων ανθρώπων, των νέων web developers να αλλάξουν οι ίδιοι και να βοηθήσουν να αλλάξουν προς το καλύτερο και οι ομάδες στις οποίες εργάζονται. Χρειάζεται προσπάθεια κι επιμονή και μπλα-μπλα-μπλα όλα αυτά τα κοινότοπα μα και αληθινά. Στην τελική, αυτό που λέω είναι να μην περιμένεις να σου ζητήσουν καλό frontend development. Κάνε το από νοοτροπία.

1. Φράφο, για το όμορφο event. Χρειαζόμαστε τέτοια!
2. Ναι, άλλο βιβλιοθήκη και άλλο framework.
3. UX !== UI.
4. Είμαι full stack developer, αμάν!

εκτύπωση Κατηγορίες: διαδίκτυο, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | 12 σχόλια
15 Μαΐου, 2014

i-see-java-everywhereΤην περασμένη Τετάρτη, 07/05/2014, έγινε στο Cotsen Hall το πρώτο, μετά κάμποσα χρόνια, Java Day (δε βάζω link γιατί δεν υπάρχει link να βάλω, υπάρχει μόνο το registration). Βρίσκω την προσπάθεια καίρια και προς τη σωστή κατεύθυνση. Η Java είναι από τις ευρύτερα χρησιμοποιούμενες γλώσσες προγραμματισμού στις μέρες μας. Πιστεύω ότι είναι και μια όμορφη γλώσσα, η χρυσή τομή ανάμεσά τους. Απλά μα τυποποιημένα πράγματα, όχι pointers, ναι types κλπ. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Άλλη λέμε, όχι τώρα! Μέσα στον κυκεώνα των καινοτομιών που μας βομβαρδίζουν ο κολοσσός Oracle, που διαχειρίζεται τη Java, όφειλε ένα Java Day στην Ελλάδα.

Να το ξεκαθαρίσω όμως από την αρχή γιατί με τρώει. Η Oracle είναι ένας τεχνολογικός γίγαντας, ένα φρικαλέα μεγάλο, αργοκίνητο θηρίο, που, ΟΚ, καλά κάνει και γουστάρει να θέλει να ελέγχει και τη Java και τη MySQL και το σύμπαν ολόκληρο – όχι ότι μου αρέσει κιόλας αυτό, βέβαια – αλλά έχει ένα βασικό πρόβλημα: δεν έχει καθόλου γούστο. Από την αρχή ως το τέλος το Java Day μύριζε κορπορατίλα. Ξεκίνησε με ένα φτηνό, πέτσινο newsletter, άσχημο σαν και το ερυθρόλευκο site της. Δεν πρόκοψε να φτιάξει ένα site της προκοπής για το Java Day ούτε καν το ανέφερε πουθενά – εμφανώς – στην ιστοσελίδα της. Το πρόγραμμα εμφανίστηκε ξαφνικά, χωρίς να ανακοινωθεί ποτέ, στη σελίδα εγγραφής του event, λίγο πριν το event. Και γενικά, δεν κόπιασε ιδιαίτερα για το Java Day. Εξηγούμαι παρακάτω.

Συνολικά, έγιναν 14 παρουσιάσεις στο Java Day. Οι 3 ήταν εισαγωγικές, χαιρετούρες κλπ. Από την πλευρά της μαμάς Oracle έγιναν 3. Η μία αναφερόταν στο πόοοσο πολύυυς κόοοσμος χρησιμοποιεί Java1 και σε πόσες συσκευές είναι εγκατεστημένη και τι γαμάτοι που είμαστε κλπ. Μόνο που όλοι εκεί μέσα ήμασταν ήδη λάτρεις της Java, δε χρειαζόμασταν ανιματέρ. Άλλη μία αναφερόταν σε Java για embedded συστήματα. ‘Νταξ’, στα κομμάτια. Και μία (!) μόνο μία – δεν υπάρχει άλλη καμία – αναφερόταν στην τελευταία και πρόσφατη μεγάλη έκδοση της Java, την 8. Φάουλ.

Μην ψάχνετε, δε θα βρείτε κάποια παρουσίαση από την Oracle Ελλάδος. Όχι κάποια τεχνολογική παρουσίαση δηλαδή. Γιατί και χαιρετούρες κάνανε και το Oracle Academy για καθηγητές παρουσιάσανε και… αυτά. Δεύτερο φάουλ. Εκεί τους έσωσε κάπως η κοινότητα. Και χαίρομαι, κυρίες και κύριοι, που μου δίνεται σε αυτό το σημείο η ευκαιρία να σημειώσω ότι η ελληνική κοινότητα της Java (JHUG)2 διέπρεψε βοηθώντας σημαντικά στην όλη διοργάνωση. Ευτυχώς που ήταν εκεί αυτοί και ο Heinz Kabutz (μεγάλος μάστορας) και η Trasys (με δύο παρουσιάσεις) και είχε έτσι η ημέρα και λίγο tech/geek ενδιαφέρον.

Ακόμη, δεν έγινε καμία αναφορά στα πρόσφατα προβλήματα ασφάλειας που πλήγωσαν την κοινότητα της Java παγκοσμίως ανεπανόρθωτα και οδήγησαν μέχρι και τους browser vendors να απενεργοποιήσουν το Java plugin από τους χρήστες τους. Βούιξε το σύμπαν και ούτε μία κουβέντα. Ούτε μία λέξη ότι κάτι έγινε λάθος και ότι κάπως θα πρέπει να διορθωθεί και ότι στο μέλλον κάτι θα προσέξουμε περισσότερο. Τίποτα. Τρίτο φάουλ.

Μηδέν αναφορές στο Android. ΟΚ, η Google είναι ανταγωνιστική εταιρεία (αλήθεια, είναι;) αλλά το Android είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Java διατηρείται ζωντανή και ενεργή στο χώρο των νέων developers αλλά και μετρά εκατομμύρια επιπλέον εγκαταστάσεις σε έξυπνες κινητές συσκευές. Οι δύο εταιρείες έχουν τις διαφορές τους αλλά ακόμη κι αυτό είναι κάτι για να σχολιάσεις. Καμία αναφορά όμως. Τίποτα. Και μιλάμε για το Android, ρε παιδιά. Τέταρτο φάουλ.

Και ποια είναι η στρατηγική της Oracle για τη Java, πέρα από τα νούμερα και την – σε νούμερα – αξία/διείσδυση της Java; Ποια η πολιτική; Πού θέλει να πάει τη γλώσσα η Oracle; Μην ψάχνετε, τίποτα κι εδώ. Καμία αναφορά, λες και η ημέρα ήταν για παιδάκια που προγραμματίζουν για πρώτη φορά (whoooah, look dude, lambdas dude, Oracle is awsome, dude). Πέμπτο φάουλ και αποβολή. Το ίδιο θα ήθελα να ρωτήσω και για τη MySQL. Αλλά εδώ μετά βίας μιλήσαμε για Java, τώρα για MySQL θα μιλήσουμε.

Πολλά φάουλ γενικά.

Συμπερασματικά, ήταν ένα χλιαρό event, που καλό ήταν που έγινε κι ευτυχώς που ήταν και η κοινότητα εκεί για να το σώσει. Η Oracle πρέπει να αντιληφθεί ότι ο χώρος της τεχνολογίας και οι νέοι developers διψούν για… τεχνολογία, για αλληλεπίδραση, για κώδικα, για τεχνικές. Πρέπει να μπει στη φιλοσοφία τους. Εκτός κι αν αυτοί δεν την αφορούν. Εκτός κι αν την αφορούν μόνο οι εταιρείες. Κορπορατίλα και έτσι. Αλλά οι προγραμματιστές είναι που θα γράφουν τον κώδικα εν τέλει και μάλλον σε αυτούς απευθύνεται με αυτό.

1: Αλήθεια, στα νούμερα συμπεριλαμβάνονται και οι μυριάδες αρχαίες εγκαταστάσεις Java ME των παλαιολιθικών κινητών του 2000+; Οι εγκαταστάσεις Android συμπεριλαμβάνονται; Ώπα, αυτό είναι αλλουνού! Ή όχι;

2. @Papo έχω 2-3 χιλιάδες διαφωνίες με την παρουσίασή σου, αλλά τη βρήκα ενδιαφέρουσα γιατί έπαιρνες θέση – κι ας ήταν λάθος – και είχες άποψη. Θα σου απαντήσω σύντομα (λέεεμε τώρα) αναλυτικά.

* Α, και δεν υπήρχε Wifi! Ολοήμερο tech event χωρίς Wifi, ρε φίλε, αν έχεις το θεό σου. Μιλάμε για στερητικό σύνδρομο. Μιλάμε για βαρβαρότητα. Δεν ήταν σωστό αυτό.

εκτύπωση Κατηγορίες: Java, διαδίκτυο, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | 5 σχόλια
12 Μαΐου, 2014

NERIT-logo-νεςΠριν από ενάμιση μήνα, στις 20/03/2014, ανακοινώθηκε ο διαγωνισμός για τη νέα διαδικτυακή πλατφόρμα της ΝΕΡΙΤ με καταληκτική ημερομηνία στις 04/04/2014. Δε γνωρίζουμε ακόμη τα αποτελέσματά του, αν και από ότι φαίνεται δεν κατέληξε κάπου. Ο διαγωνισμός όριζε ότι η νέα ιστοσελίδα της ΝΕΡΙΤ θα βασιστεί πάνω στην πλατφόρμα WordPress. Αυτό, αν και ακούγεται ίσως πολύ συγκεκριμένο ως προδιαγραφή είναι λογικό, μιας και η υπάρχουσα ιστοσελίδα της ΝΕΡΙΤ είναι επίσης βασισμένη σε WordPress.

Ο λόγος για τον οποίο γράφω αυτό το άρθρο είναι διπλός. Πρώτον, προσπάθησα να λάβω μέρος στο διαγωνισμό. WordPress κάνουμε, δεν πεταλώνουμε τζτζίκια. Αυτό σημαίνει ότι έμαθα κάποια πράγματα σχετικά με αυτόν περισσότερα από τις ξερές ανακοινώσεις. Τελικά, δεν καταφέραμε καν να στείλουμε προσφορά. Έχουμε, δε, σημαντικά παράπονα να καταθέσουμε δημοσίως. Δεύτερον, το θέμα έχει αρχίσει και παίρνει κάποιες διαστάσεις στα ΜΜΕ, μιας και η ΝΕΡΙΤ, έπειτα από την περυσινή διαδοχή της ως δημόσια τηλεόραση είναι γενικά hot topic.

Εντωμεταξύ, μια “νέα” ιστοσελίδα της ΝΕΡΙΤ εμφανίζεται

Μάλιστα, πριν από λίγες μέρες βγήκε στον αέρα μια νέα έκδοση της ιστοσελίδας της ΝΕΡΙΤ, η οποία συγκέντρωσε διάφορα σχόλια στα ΜΜΕ και – φυσικά – στα social media. Ειδικά στα τελευταία το θέμα καλύφθηκε με τη συνήθη σοβαρότητα και καλή προαίρεση που οι χρήστες τους επιδεικνύουν. Ειρωνικά σχόλια, καταδικαστικά, καχύποπτα, κλπ. Όπως αποδείχθηκε, προς απογοήτευση των σκανδαλοθηρών, δεν πρόκειται πραγματικά για το νέο site της ΝΕΡΙΤ αλλά για ένα – ας το πω εγώ – ενδιάμεσο, που υλοποιήθηκε εσωτερικά από τη ΝΕΡΙΤ. Βέβαια, οι σκανδαλοθήρες συνέχισαν να πράττουν αυτό που ο πανικός για τα pageviews και το λιγοστό μυαλό τους επιτρέπει: να αναπαράγουν με θράσος τη μη διασταυρωμένη πληροφορία.

Συνολικά θέλω να καταλήξω σε μερικά συμπεράσματα (tl;dr):

  1. Tα 35.000€ που ζητούσε ο διαγωνισμός ήταν λίγα για το μέγεθος του project.
  2. Αδιαφάνεια κατά τη διαδικασία δεν υπήρχε. Απροθυμία ναι. Πολλή.
  3. Το νέο site της ΝΕΡΙΤ δεν είναι ένα theme που κόστισε 55$.

Το περιεχόμενο του διαγωνισμού και το κόστος του

Ο διαγωνισμός ζητούσε το σχεδιασμό και την κατασκευή της νέας ιστοσελίδας της ΝΕΡΙΤ. Βασική προδιαγραφή ήταν η νέα ιστοσελίδα να βασιστεί στο WordPress, όπως και η παλιά. Αυτό σημαίνει τουλάχιστον ότι το υπάρχον περιεχόμενο θα πρέπει να ενσωματωθεί στη νέα ιστοσελίδα. Ο διαγωνισμός αναφέρεται, δε, στη διαχείριση του “συνόλου του περιεχομένου των τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών και διαδικτυακών μέσων μετάδοσης της ΝΕΡΙΤ”, δηλαδή ειδησεογραφία, εκπομπές, blogs συντακτών, προϊόντα & υπηρεσίες, αρχείο κλπ. Η εκτίμησή μου είναι ότι αυτό το περιεχόμενο (θα) είναι αρκετά εκτεταμένο.

Παράλληλα, το σύστημα διαχείρισης της ιστοσελίδας είναι ανάγκη να διασυνδεθεί με δύο εξωτερικά συστήματα: 1) αυτό της διαχείρισης του newsroom της ΝΕΡΙΤ και 2) αυτό του, γνωστού μας κατά τα άλλα, αρχείου της ΕΡΤ (νυν αρχείο ΔΤ). Πρόκειται για δύο proprietary συστήματα, διαφορετικά μεταξύ τους, σε διαφορετικές τεχνολογίες, με τα οποία θα πρέπει η ιστοσελίδα της ΝΕΡΙΤ να διασυνδεθεί λειτουργικά για άντληση πληροφοριών. Αυτό, κατά την εκτίμησή μου, μυρίζει πολύ custom development. Κοινώς ανθρωποώρες και μάλιστα όχι ανειδίκευτου εργάτη.

Και όλα αυτά, φυσικά, με accessibility, μοντέρνο design, responsive design, διαχείριση διαφημιστικού χώρου, documentation, ώρες εκπαίδευσης… τα πάντα. Χωρίς δισταγμό σας λέω ότι τα 35.000€ του διαγωνισμού είναι ποσό μικρό για το μέγεθος του έργου και όχι μεγάλο.  Ο μόνος σοβαρός λόγος για να το κάνει αυτό μια εταιρεία είναι για το γόητρο, για το ενδιαφέρον που έχει το έργο και για τη δημοσιότητα που σίγουρα θα πάρει όταν ολοκληρωθεί. Όσα αντίθετα ακούστηκαν είναι από άσχετους με το χώρο ή υπερβολικά καχύποπτους κυνηγούς μαγισσών.

Προσπαθώντας να λάβω μέρος στο διαγωνισμό

Με αυτό το κίνητρο, λοιπόν, να αναλάβουμε, ως Nevma, ένα ενδιαφέρον και μεγάλο σε έκταση έργο, που θα πάρει και κάποια δημοσιότητα, αποφασίσαμε να (προσπαθήσουμε) λάβουμε μέρος στο διαγωνισμό. Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε σε μια αλληλουχία καθυστερήσεων από την πλευρά της ΝΕΡΙΤ, σε βαθμό που να καθιστούν τη συμμετοχή μας σε αυτόν αδύνατη. Τα πράγματα έγιναν με αυτή τη σειρά:

  1. 20/03/2014: Ανακοίνωση διαγωνισμού. Διαβάζοντας το διαγωνισμό διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν θολά σημεία που έχουν ανάγκη από διευκρινίσεις. Πχ ο διαγωνισμός έμοιαζε να ορίζει ότι μόνο διαφημιστικές εταιρείες εγγεγραμμένες στο σχετικό τους μητρώο μπορούσανε να λάβουν μέρος. (Λίγο αργότερα, μιλώντας με τον υπεύθυνο της ΝΕΡΙΤ για το διαγωνισμό, μας επιβεβαιώνεται ότι πράγματι τα σημεία αυτά ήταν γενικόλογα και ότι δικαίως ζητήσαμε διευκρινίσεις.) Τα παραθέτω αμέσως μετά αυτό το ιστορικό.
  2. 21/03/2014: Επικοινωνούμε αρχικά στη σελίδα της ΝΕΡΙΤ στο Facebook, όπου και διαβάσαμε πρώτη φορά για το διαγωνισμό ζητώντας πληροφορίες σχετικά με το ποιος θα απαντήσει στις ερωτήσεις μας. Δεν παίρνουμε κάποια απάντηση.
  3. 25/03/2014: Επικοινωνούμε με email στο info@nerit.gr ρωτώντας το ίδιο πράγμα. Δεν παίρνουμε κάποια απάντηση.
  4. 28/03/2014: Επικοινωνούμε και πάλι στο ίδιο email. Δεν παίρνουμε κάποια απάντηση και πάλι.
  5. Επικοινωνούμε στη σχετική φόρμα στη σελίδα επικοινωνίας, στο site της ΝΕΡΙΤ (δεν έχω συγκρατήσει ακριβή ημερομηνία, αλλά είναι κάπου εκεί γύρω).
  6. 28/03/2014: Μη λαμβάνοντας απάντηση με κάποιο άλλο τρόπο (όχι, δεν τηλεφώνησα) επικοινωνήσαμε προσωπικά στο Facebook με μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ, ο οποίος συμμετέχει στο group της ελληνικής κοινότητας του WordPress. Ζητήσαμε και πάλι επικοινωνία με κάποιον σχετικά με τα ερωτήματα που θέλαμε να θέσουμε. Μας παραπέμπει σε πρόσωπο επικοινωνίας μέσω email σε μη εταιρικό email.
  7. 30/03/2014: Ξεκινά επικοινωνία με το συγκεκριμένο πρόσωπο, στο οποίο θέτουμε τα ερωτήματά μας. Τα αντιμετωπίζει ως εύλογα και διατίθεται να τα απαντήσει. Κάποια από αυτά θα μπορέσει να τα απαντήσει απευθείας και κάποια θα μπορέσει να τα απαντήσει έπειτα από επικοινωνία με τους συντάκτες του διαγωνισμού. Δεν τα απαντά ακόμη όμως.
  8. 01/04/2014: Λαμβάνουμε με email τις απαντήσεις στα μισά ερωτήματά μας. Ο διαγωνισμός εκπνέει στις 04/04/2014 σε τρεις μέρες.
  9. 02/04/2014: Μέχρι και αυτή την ημερομηνία επικοινωνούμε καθημερινά και από το τηλέφωνο. Οι συζητήσεις γίνονται σε καλό κλίμα και με καλή διάθεση αλλά χωρίς όλες τις απαντήσεις ακόμη.
  10. 03/04/2014: Λαμβάνουμε και τις τελευταίες απαντήσεις. Μία από αυτές διευκρινίζει ότι για να συμμετάσχουμε στο διαγωνισμό πρέπει “Η πρόταση πρέπει να περιλαμβάνει εικαστική σχεδίαση της ενιαίας διαδικτυακής πλατφόρμας (βλ Γ1)” O διαγωνισμός εκπνέει την επόμενη ημέρα!
  11. 04/04/2014: Εκπνοή διαγωνισμού. Αδυνατώντας να παράγουμε ένα design από τον κώλο μας σε μια μέρα δε στέλνουμε προσφορά. Ζητούμε παράταση. Ο υπεύθυνος του διαγωνισμού συμφωνεί ότι το αίτημα είναι δίκαιο, το μεταφέρει στην επιτροπή του διαγωνισμού αλλά χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.
  12. 05/05/2014: Εμφανίζεται το “νέο” theme στην ιστοσελίδα της ΝΕΡΙΤ. Είναι ένα έτοιμο theme, το Ya’aburnee. Ο τόπος βουίζει ότι η νέα ιστοσελίδα της ΝΕΡΙΤ, αυτή των 35.000€, βασίστηκε σε ένα theme των 55$. Βέβαια, η ανακοίνωση ΝΕΡΙΤ ξεκαθαρίζει ότι το νέο theme είναι εσωτερική δουλειά (υποθέτω προσωρινή) και ότι ο διαγωνισμός δεν “προχώρησε”.

Οι διευκρινίσεις που ζητήσαμε να δοθούν

(Για να κατανοήσει κανείς καλύτερα αυτά τα ερωτήματα μπορεί να διαβάσει το διαγωνισμό.)

  1. Στην παράγραφο Β3 γίνεται αναφορά σε ανάπτυξη διαλειτουργικότητας μεταξύ της πλατφόρμας του WordPress. Δε γίνεται καθόλου αναφορά στην έκταση και το είδος αυτής της διαλειτουργικότητας. Μάλιστα η γενικότητα με την οποία γίνεται η αναφορά υποδηλώνει εργασίες όχι μικρής έκτασης. Πώς να εκτιμήσουμε αυτό το κομμάτι του έργου;
  2. Επίσης στην παράγραφο Β3 γίνεται αναφορά σε υποβολή τεχνικο-οικονομικής πρότασης για την μετάπτωση σε ισοδύναμη λύση ανοιχτού λογισμικού, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στην έκταση του έργου. Το ερώτημα κι εδώ είναι ίδιο με το (1) από πάνω.
  3. Στην παράγραφο Β4 αναφέρεστε στην ανάπτυξη διαλειτουργικότητας μεταξύ της πλατφόρμας WordPress και του πληροφοριακού συστήματος του αρχείου. Και πάλι δε γίνεται καθόλου αναφορά στην έκταση και το είδος αυτής της διαλειτουργικότητας. Το ερώτημα κι εδώ είναι ίδιο με το (1) από πάνω.
  4. Στην παράγραφο Β2.5 γίνεται αναφορά σε “λειτουργική διασύνδεση με … τεχνολογίες ώστε το πόρταλ να είναι προσπελάσιμο από ΑμΕΑ”. Περί τίνος πρόκειται αυτή η αναφορά; Δε γνωρίζουμε την ύπαρξη τεχνολογιών “διασύνδεσης” ώστε μια ιστοσελίδα να είναι προσβάσιμη από ΑμΕΑ. Αναφέρεστε στην “προσβασιμότητα” την ιστοσελίδας;
  5. Στην  παράγραφο Γ1 αναφέρετε ότι οι υποψήφιοι θα κριθούν από “την παρουσίαση της πρότασης για την ανάπτυξη λογισμικού WordPress και τη σχεδίαση της ενιαίας διαδικτυακής πλατφόρμας”. Δεν είναι ξεκάθαρο αν στην πρόταση των υποψηφίων ζητάτε να συμπεριληφθεί και εικαστική πρόταση για το υπό διαγωνισμό πόρταλ. Το ρωτάω γιατί σε παρόμοιες περιπτώσεις στην αγορά αυτό συνηθίζεται και πρέπει να είναι σαφές!
  6. Αναφέρετε ότι οι συμμετέχοντες πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις της παρ. 3 του άρθρου 12 του Ν. 3688/2008 (Α’ 163). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στο διαγωνισμό μπορούν να λάβουν μέρος μόνο διαφημιστικές εταιρείες. Είναι πράγματι έτσι; Πού βασίζεται αυτή η διευκρίνιση; Το έργο αφορά ξεκάθαρα την ανάπτυξη μιας διαδικτυακής πλατφόρμας βασισμένης σε WordPress. Δε θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα συμμετοχής εταιρείες σχεδιασμού και ανάπτυξης ιστοσελίδων;

Πιστεύω ότι οι διευκρινίσεις αυτές είναι παραπάνω από εύλογες. Είναι εξαρχής κρίσιμη έλλειψη του διαγωνισμού και μόνο το γεγονός ότι αφήνει τόσο σημαντικά ζητήματα να αιωρούνται. Το ότι λάβαμε τις απαντήσεις μας τόσο καθυστερημένα, μέχρι και μία μέρα πριν τη διορία, πρακτικά έκανε αδύνατη τη συμμετοχή μας σε αυτόν. Δεν ξέρω ποιος κατάφερε τελικά να συμμετάσχει ή αν ενδιαφέρθηκε για αυτά τα ζητήματα. Τελικά φαίνεται ότι ο διαγωνισμός δεν τελεσφόρησε συνολικά.

Και για την ιστορία

nerit.gr-oldnerit.gr-newnerit.gr-yaaburnee-theme

Το παλιό site της ΝΕΡΙΤ (βασισμένο σε theme),
το νέο (βασισμένο σε theme κι αυτό) site της ΝΕΡΙΤ και
το theme στο οποίο βασίστηκε το νέο site της ΝΕΡΙΤ

 Αρμόζει στην ελληνική δημόσια τηλεόραση μια τέτοια ιστοσελίδα; Είναι σωστό να την αναλάβει εσωτερικά; Ήταν το ποσό των 35.000€ υπερβολικό; Τι έγινε τελικά με το διαγωνισμό, γιατί δεν “προχώρησε”; Αντιπροσωπεύει η ελληνική δημόσια τηλεόραση τη χώρα μας προς τα έξω; Ποια ομάδα κέρδισε τον τελικό του κύπελο Αγγλίας το 1954; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; Αυτά και άλλα είναι τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα που θα μας απασχολούν για τα χρόνια που θα έρθουν.

εκτύπωση Κατηγορίες: wordpress, wordpress greek community, απόψεις, διαδίκτυο | rss 2.0 | trackback | 1 σχόλιο
5 Μαΐου, 2014

Οι σκέψεις για το κείμενο αυτό προέκυψαν έπειτα από την εμφάνιση της ιστοσελίδας codebabes.com, που καλώς ή κακώς έκανε το γύρο των ίντερνετς τις τελευταίες ημέρες και από τις σχετικές συζητήσεις που ακολούθησαν στο group της κοινότητας του WordPress, όταν κάποιο μέλος την έκανε post εκεί.

Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα παρέχει επί πληρωμή online μαθήματα προγραμματισμού, έχοντας ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: ο υποτιθέμενος δάσκαλος κάθε μαθήματος είναι μια προκλητικά ντυμένη κοπέλα (η οποία έχω την εντύπωση ότι ελαττώνει το ρουχισμό της καθώς τα μαθήματα προχωρούν, ας πούμε σαν επιβράβευση στον άρρενα μαθητή). Η συζήτηση γύρω από την ιστοσελίδα αυτή καλύφθηκε στο internet κυρίως με τη συνήθη ελαφρότητα που χαρακτηρίζει κάθε τι που κερδίζει την προσοχή των χρηστών και μάλιστα των social media: καφρίλα.

Η κριτική στο codebabes.com

Μιας και συζητήθηκε και στο group όπου συμμετέχω ενεργά ας μην την αφήσω εκεί (στην καφρίλα).

Η κριτική ενάντια στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα έχει 2 βασικά επιχειρήματα. Πρώτον, αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως αντικείμενα του σεξ. Αυτό δεν είναι κάτι νέο αλλά είναι αληθινό. Το πρότυπο της επαυξημένης με σιλικόνη, σέξι δασκάλας/bimbo είναι προφανώς εκεί για να δώσει κίνητρο στον ξελιγωμένο, εκκολαπτόμενο προγραμματιστή να γίνει καλύτερος στην τέχνη του.

Δεύτερον, διαιωνίζει την άποψη ότι η ανάπτυξη λογισμικού, κοινώς ο προγραμματισμός, είναι μια δραστηριότητα που ταιριάζει καλύτερα στους άντρες και στην οποία αυτοί διαπρέπουν σε σύγκριση με τις γυναίκες. Στατιστικά αυτό είναι μεν αληθές αλλά σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στον αποκλεισμό που υφίστανται οι γυναίκες από το ανδροκρατούμενο κατεστημένο ακόμη και στην επιστήμη/τεχνολογία.

Η αδυναμία του άνδρα, μια παρένθεση

Σε όλη αυτή τη συλλογιστική ξεχνούμε σχεδόν πάντα μια σημαντική παράμετρο: το μειονέκτημα του άνδρα, την αδυναμία του στο γυναικείο φύλο, την παθολογική αδυναμία του. Αυτή που θα τον κάνει να πληρώσει για σεξ, για να δει γυμνό, για να μάθει προγραμματισμό από μια ημίγυμνη γυναίκα. Αυτή που θα τον κάνει να παραβεί κανόνες για να βρεθεί κοντά στο θηλυκό, να διατάξει την κεφαλή του Ιωάννη επί πίνακι για χάρη του χορού της Σαλώμης. Κάθε άνδρας, εμού συμπεριλαμβανομένου, οφείλει λίγο σεβασμό στον εαυτό του αναλογιζόμενος το όριο στο οποίο η αδυναμία του αυτή, η φύση του αυτή, γίνεται παθολογική και τον σκλαβώνει.

Φυσικά, αυτό δε θα τον ξεπλύνει από τις αμαρτίες του απέναντι στις γυναίκες αλλά πιστεύω ότι είναι μια χρήσιμη εσωτερική διαδικασία. Επίσης, δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το όριο αυτό αλλά είναι κάτι σαν το καλό και το κακό. Ξέρεις ότι υπάρχουν αλλά τα όριά τους είναι μερικές φορές δυσδιάκριτα. Αλλά ξέρεις ότι υπάρχουν.

Η συζήτηση στο group

Κάποιος, λοιπόν, κάνει post στο group τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα με φανερά ελαφριά διάθεση. Τι ήταν αυτό που έκανε; Χιούμορ; Καφρίλα; Διαιώνισε την κοινωνία των διακρίσεων ενάντια στις γυναίκες; Το σίγουρο είναι ότι πυροδοτήθηκε μια έντονη συζήτηση σχετικά με το θέμα του σεξισμού στην τεχνολογία. Πίστεψα ότι η γενική αίσθηση που άφηνε η συζήτηση αυτή καταδίκαζε το σεξισμό.

Παράλληλα, ως διαχειριστής του group, σκεφτόμουν και χίλια άλλα πράγματα. Έχω δικαίωμα να λογoκρίνω τέτοια posts; Να το διαγράψω απλά ως άσχετο με το WordPress; Δε θα ήταν αυτό υποκρισία; Είμαι διαχειριστής, μήπως το παίζω και αρχηγός; Θέλω να παραμείνει online στο group της ελληνικής κοινότητας του WordPress ένα post που έστω και υπονοεί ότι ανεχόμαστε μια ιστοσελίδα όπως το codebabes; Διάβασε παρακάτω.

Υπήρξε έντονη κριτική γύρω από τη θέση μου να μείνει το post online για να είναι καταγεγραμμένο ό,τι ειπώθηκε. Σε όλη τη διάρκεια όμως πίστευα ότι είχε βγει ένα συμπέρασμα: στεκόμαστε απερίφραστα κατά του σεξισμού. Σιγά-σιγά όμως έβλεπα το συμπέρασμα αυτό να βυθίζεται σε ένα σύννεφο σκόνης και τη συζήτηση να χάνει το νόημά της. Σε κάποιο σημείο έγινε και λίγο προσωπική. Κάποιοι απλά συμμετείχαν ειρωνικά, τρόλαραν. Κλασσικά πράγματα στο internet και στα groups/fora, θα μου πείτε. Ναι.

Και ποια είναι η ψύχραιμη στάση απέναντι σε αυτό

Η άποψή μου ήταν και είναι ότι, εφόσον η συζήτηση κατέληγε σε ένα θετικό συμπέρασμα, το post θα έπρεπε να μείνει. Παρόλο που διαφωνήσαμε με πολλά παιδιά σε αυτό, τουλάχιστον είχαμε συμφωνήσει ξεκάθαρα επί της αρχής! Και η αρχή είναι ότι ο σεξισμός δεν έχει θέση σε μια τεχνολογική κοινότητα όπως η δική μας. Από τη στιγμή όμως που το συμπέρασμα άρχισε να χάνεται και να δίνονται ακατάσχετες εντυπώσεις, θεώρησα σωστό να αλλάξω τη στάση μου και να σβήσω τις επίμαχες συζητήσεις. Όποιος τις διάβασε τις διάβασε και όποιος συμμετείχε συμμετείχε.

Τέλος, δε μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι θλίβομαι λίγο για την ποιότητα της συζήτησης που έγινε. Είναι όμως και αυτό μια διαδικασία και πιστεύω ότι τελικά η κοινότητα βγήκε ωφελημένη από αυτήν. Μπορεί να κουράσαμε μερικούς που δε συμμετείχαν, μπορεί να δημιουργήθηκαν υπαινιγμοί αλλά, all in all, έγινε ένα statement και ξεκαθαρίστηκε μια συγκεκριμένη θέση. Ίσως έπρεπε να είχα διαγράψει το post από την αρχή. Πίστεψα ότι δεν ήταν χρήσιμο. Δεν ξέρω αν έκανα συνολικά σωστά αλλά το δίκαιο το υποστήριξα.

Έγραψα στο group το παρακάτω post ως κατακλείδα:

Σχετικά με την ανάρτηση του codebabes στο group:

Κάποιος ανάρτησε τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα στο group, έστω με διάθεση χιουμοριστική. Κάποιοι επεσήμαναν σεξιστικό της χαρακτήρα. Ακολούθησε έντονη συζήτηση σχετικά με το αν το συγκεκριμένο post θα έπρεπε να κατέβει συνολικά από το group.

ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ ΟΤΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ GROUP ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΙΔΟΥΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ. ΤΕΛΕίΑ.

Η αρχική μου στάση ήταν ότι αυτό έγινε φανερό από τη συζήτηση που έγινε κάτω από το post αυτό και άρα το post έπρεπε να μείνει. Ήλπιζα να μείνουμε σε αυτό θεωρώντας ότι καταλήξαμε σε κάποιο συμπέρασμα. Δυστυχώς, η συζήτηση ξέφυγε σε βαθμό να γίνει ακόμη και σχεδόν προσωπική και να επεκταθεί και σε άλλα posts. Μην έχοντας άλλο τρόπο να ελέγξω την ομαλή διεξαγωγή της και να προστατέψω το κεντρικό νόημά της, που είναι απολύτως κατά του σεξισμού, παίρνω την πρωτοβουλία να διαγράψω όλα αυτά τα posts μαζί. Άλλωστε, μεμονωμένο το καθένα δίνει αποσπασματική εικόνα. Η συζήτηση έγινε και τελείωσε.

Τέλος, μια ειλικρινή συγνώμη σε όσους κουράσαμε με τις πολυλογίες μας και στις κοπέλες αν έστω και λίγο έστω και αστευόμενοι δώσαμε λάθος εντύπωση.

Πάμε παρακάτω. Πάμε να μιλήσουμε για τεχνολογία.

Δε θα το συζητήσω άλλο. Ας μιλήσουμε για τεχνολογία. Και η τεχνολογία είναι για όλους.

εκτύπωση Κατηγορίες: wordpress greek community, απόψεις, διαδίκτυο | rss 2.0 | trackback | 1 σχόλιο
26 Φεβρουαρίου, 2014

diomedes-spinellisΟ Διομήδης Σπινέλλης είναι μηχανικός λογισμικού και ακαδημαϊκός. Μην αρχίσω να τα αναλύω, είναι πολλά. Είναι πληροφορικάριος, ρε παιδί μου. Είναι προγραμματιστής. Είναι geek με την πιο αγνή σημασία της λέξης! Χθες το βράδυ, στο The Hub Events, στα πλαίσια του The Hub Science, μας παρουσίασε τον πασίγνωστο μα και μυστηριώδη μηχανισμό των Αντικυθήρων, την ιστορία του, τη λειτουργία του και μια προσομοίωσή του, την οποία ανέπτυξε σε μια ειδικά διαμορφωμένη για παιδιά γλώσσα προγραμματισμού, χωρίς καθόλου μαθηματικά. Του πήρε 3 σαββατοκύριακα, είπε, τρία διασκεδαστικά σαββατοκύριακα. Κατέληξε, δε, στο εξής υπέροχο συμπέρασμα:

“Ο μηχανισμός δε μοιάζει να ήταν απαραίτητος στη ναυσιπλοΐα. Υπήρχαν άλλοι, πιο άμεσοι τρόποι να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της. Ούτε μοιάζει να ήταν όργανο στα χέρια πολιτικών ή θρησκευτικών ηγετών, οι οποίοι θα εκμεταλλεύονταν τις προβλέψεις πχ εκλείψεων σελήνης και ηλίου για τους δικούς τους απώτερους σκοπούς. Επομένως, πιστεύω ότι είναι έργο κάποιου ανθρώπου που τον κατασκεύασε για να φτιάξει κάτι όμορφο, κάτι ενδιαφέρον. Είναι το έργο ενός χάκερ της εποχής.

Και αυτή η τελευταία φράση, αγαπητοί, μου είναι η πιο αναπάντεχη, μη καθαρά ιστορική βεβαίως, μα και πανέμορφα λογική εξήγηση που έχω ακούσει ποτέ μου για την ιστορία αυτού του αντικειμένου!

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, διαδίκτυο, προσωπικά, τεχνολογία | rss 2.0 | trackback | καθόλου σχόλια
18 Φεβρουαρίου, 2014

katsanevasΉ: “Όλοι είμαστε Diu”

“Ο Θεόδωρος Κατσανέβας (Αθήνα, 1947) είναι Έλληνας πανεπιστημιακός και πολιτικός. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Ο.Α.Ε.Δ. (1981-1985), Διοικητής του Ι.Κ.Α. (1985-1989) και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην εκλογική περιφέρεια Β’ Αθήνας (1989-2004). Για ένα διάστημα ήταν γαμπρός του Ανδρέα Παπανδρέου, ως σύζυγος της κόρης του Σοφίας. Από τον Μάιο του 2013 είναι πρόεδρος του κόμματος Δραχμή, Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση Πέντε Αστέρων.”

Αυτό αναφέρει η ελληνική Wikipedia στο λήμμα της για τον Θεόδωρο Κατσανέβα. Το τι λέει παρακάτω δε μπορώ να σας το γράψω εδώ με ασφάλεια. Ίσως κινδυνεύσω να πάθω ό,τι και ο χρήστης της με το ψευδώνυμο Diu. Ο χρήστης Diu, ακολουθώντας όλους τους κανόνες της Wikipedia για συγγραφή αξιόπιστου περιεχομένου (ουδετερότητα, αναφορές, έλεγχος άλλων χρηστών), συμπλήρωσε το συγκεκριμένο λήμμα με αναφορές στην πρώτη ιδιόχειρη διαθήκη του Α. Παπανδρέου, όπου ο τελευταίος φέρεται να αποκάλεσε το Θ. Κατσανέβα “όνειδος για την οικογένεια”.

Να, μόλις τώρα σχεδόν το αναπαρήγαγα κι εγώ. Αλλά βασιζόμενος σε ένα λήμμα της Wikipedia. Η οποία βασίζεται σε δημοσιευμένα άρθρα στον ελληνικό τύπο, όπως αυτό του Βήματος, και αυτό του Protagon (μα και τόσα άλλα). Tα οποία ο Diu πρώτος παραθέτει. Δηλαδή, αναφέρθηκα σε ένα γνωστό, δημοσιευμένο γεγονός του δημόσιου βίου ενός Έλληνα πολιτικού. Και με τρόπο που να μη δείχνει ότι πιστεύω στην ορθότητα αυτού στο οποίο αναφέρθηκα. Αλλά είναι ένα γεγονός με δημόσιο ενδιαφέρον!

Βέβαια, το κατά πόσο είναι μέρος του “δημόσιου” βίου ενός πολιτικού οι χαρακτηρισμοί του πεθερού του, ίσως είναι αντικείμενο συζήτησης. Πιστεύω όμως ότι είναι, ειδικά όταν ο πολιτικός είναι ο Θ. Κατσανέβας και ο πεθερός ο Α. Παπανδρέου. Είναι μέρος της έκθεσης που ένας πολιτικός οφείλει να έχει αποδεχτεί όταν “κατεβαίνει” στον πολιτικό στίβο.

wikipedia-logoΟ Diu πλέον αντιμετωπίζει νομικό πρόβλημα εξαιτίας της συγγραφής του παραπάνω λήμματος. Κατηγορείται για συκοφαντία με δόλο. Εντωμεταξύ “κάποιοι” προσπάθησαν πολλές φορές  να διορθώσουν το λήμμα της Wikepedia, αφαιρώντας το επίμαχο σημείο. Εύλογα εικάζει κανείς ότι ήταν άνθρωποι από το περιβάλλον του Κατσανέβα. Η διαδικασίες της Wikipedia όμως, μέσω του ελέγχου των άλλων χρηστών, μονίμως το επανέφερε, μιας και ήταν ουδέτερο και επαρκώς τεκμηριωμένο με αναφορές.

Ο Κατσανέβας τότε στράφηκε -ατυχώς και ολίγον κωμικοτραγικώς- ενάντια στην ΕΛ/ΛΑΚ, θεωρώντας την υπεύθυνη για το περιεχόμενο της ελληνικής Wikipedia. (Κάθε μαθητής του λυκείου γνωρίζει ότι η Wikipedia δε γράφεται από μια εταιρεία αλλά από τους χρήστες της). Η ΕΛ/ΛΑΚ απάντησε το προφανές, ότι δεν έχει ευθύνη για το περιεχόμενο της Wikipedia, κι έτσι ο θιγόμενος στράφηκε ενάντια στο χρήστη, που έγραψε το συγκεκριμένο λήμμα. Το Diu (26 Ιουνίου 2013). Εδώ η ιστορία σοβαρεύει, καθώς ο Κατσανέβας ζητά διάφορα, όπως “καταβολή αποζημίωσης ύψους 200.000 ευρώ” και “χρηματικής ποινής 30.000 για κάθε ημέρα παραμονής” (του λήμματος).

Ο Diu, εφάρμοσε άμεσα τη σχετική δικαστική διαταγή που δέχθηκε και αφαίρεσε το περιεχόμενο που ζητήθηκε από το λήμμα. Όμως και πάλι οι διαδικασίες της Wikipedia το επανέφεραν ως έγκυρο! Ο Diu προσπάθησε τόσες πολλές φορές, που οι ίδιες διαδικασίες τον μπλόκαραν από τη Wikipedia με αποτέλεσμα το λήμμα να είναι ακόμη και τώρα πλήρες στη θέση του.

Συμφωνώ κι εγώ με ορισμένα κραυγαλέα σημεία που αναφέρει και η Wikipedia στο άρθρο της “Είμαστε όλοι Diu”:

1. Πώς μπορείς να “διατάξεις” να εφαρμοστεί μια απόφαση σε ένα διεθνούς πρόσβασης σύστημα όπως η Wikipedia. Είναι εξαιρετικά κατανεμημένο, χωρίς κεντρική αρχή, που να αποφασίζει για το περιεχόμενό του, και με συγκεκριμένους κανόνες που να εξασφαλίζουν την ουδετερότητα και εγκυρότητά του.

2. Μια προσωρινή διαταγή εκδίκασης ασφαλιστικών μέτρων και όχι έστω μια εμπεριστατωμένη δικαστική απόφαση προσπαθεί να αφαιρέσει αυτομάτως περιεχόμενο από το διαδίκτυο. Κι ας αφήσουμε στην άκρη το γεγονός ότι μόνο οι Diu/Wikipedia διώκονται και όχι όσοι άλλοι έχουν αναφερθεί στο συγκεκριμένο γεγονός. Θα μπορούσε να εικάσει κανείς ότι αυτό γίνεται επειδή πράγματι είναι αποδεκτό ότι η Wikipedia έχει μια δεδομένη εγκυρότητα ως πηγή.

3. Το συγκεκριμένο γεγονός αφορά στο γενικότερο πολιτικό δημόσιο βίο κι αλίμονο αν όσοι γράφουν στο διαδίκτυο τελούν υπό τον φόβο παρόμοιων διώξεων, οι οποίες θα έχουν άμεσο λόγο πάνω στο περιεχόμενό τους. Για ακόμη μία φορά: μιλάμε για περιεχόμενο που γράφεται με ουδετερότητα και εμπεριστατωμένες αναφορές.

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, διαδίκτυο, πολιτικά | rss 2.0 | trackback | 1 σχόλιο