Τάκης Μπουγιούρης

Δεν είναι δα και εύκολο.

Πρέπει, καταρχάς, να μην έχεις ιδέα για την αγορά και για τις τιμές της. Εντάξει, οι τιμές της αγοράς των ιστοσελίδων κυμαίνονται απίστευτα αλλά το ίδιο απίστευτα κυμαίνονται και οι προδιαγραφές τους. Αν πχ θες μια ιστοσελίδα να έχει custom design, μάλιστα με 3 σχεδιαστικές εκδοχές, και να είναι και πολυγλωσσική και να υποστηρίζει και full-text-search, ε, τότε κάπως οφείλεις να γνωρίζεις ότι ο προϋπολογισμός των 2000€ -μαζί με το ΦΠΑ, το 24%- είναι κομματάκι λιγοστός.

Ακόμη, χρήσιμο είναι να μην ξέρεις θα θα πει “full text search“. Αν πραγματικά ζητάς έργο με full-text-search στα επίπεδα των 2000€, τότε είτε έχεις κάνει λάθος, είτε δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Full-text-search δε σημαίνει γράφω στην αναζήτηση “διαγωνισμός” και μου έρχονται αποτελέσματα που περιέχουν κυριολεκτικά τη λέξη “διαγωνισμός”. Σημαίνει έναν έξυπνο αλγόριθμο που έχει αναλύσει ποιοτικά τα κείμενά σου και βγάζει σύνθετα συμπεράσματα για το τι ζητάς. (Να, όπως η Google. Εντάξει, όχι τόσο έξυπνα και όχι τόσο σύνθετα, όπως η Google, αλλά σε αυτή τη λογική.)

Τέλος. αγνοείς πλήρως την εποχή σου και δεν κάνεις καμία αναφορά σε κινητές συσκευές, αυτό το ρημάδι το responsive που έχει μάθει πλέον και η κουτσή-Μαρία. Μάλιστα, όχι μόνο δεν το θέτεις ως προδιαγραφή αλλά, αντιθέτως, θέτεις ως προδιαγραφή η νέα σου ιστοσελίδα να υποστηρίζει flash animations! ΟΚ, το έκανες το copy-paste από άλλο διαγωνισμό, αλλά χάθηκε ο κόσμος να είναι ένας διαγωνισμός αυτής της δεκαετίας;

Πώς να στο πω, αλλά για μια υποτυπωδώς σοβαρή εταιρεία, με πάνω από μισό άτομο προσωπικό, με γραφεία και καρέκλες, με φως/νερό/καφέ/τηλέφωνο, άντε και μια τουαλέτα, και χωρίς ούτε να συζητώ καν αν κάνει καλή δουλειά ή όχι, απλά υπάρχοντας εκεί έξω, το να μπει και μόνο στη διαδικασία να κάνει όλη τη χαρτούρα για να συμμετάσχει στο διαγωνισμό σου, με την ελπίδα να πληρωθεί αρκετούς μήνες μετά, είναι τόσο μα τόσο ασύμφορο που μάλλον θα είναι ήδη απελπισμένη ή θα αναζητά τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι και θα τη στείλει στη Βουλγαρία ή την Κύπρο.

Εύ γε ΚΕΜΕΑ, έκανες ένα γαμάτο διαγωνισμό για τη νέα σου ιστοσελίδα!

Δηλώνω υπεύθυνα ότι “δεν έχω καταδικασθεί µε αµετάκλητη απόφαση για κάποιο αδίκηµα από τα αδικήµατα της παρ. 1 του άρθρου 43 του ΠΔ 60/2007″ και ότι ” “δεν τελώ σε πτώχευση” ή “σε διαδικασία κήρυξης πτώχευσης” (ακόμη).

Να μη σας τα πολυλογώ, tldr, που λένε και στο χωριό μου, το WordPress οργάνωσε αυτό το σαββατοκύριακο 30-31 Ιανουαρίου 2016 ένα global contribution weekend, με κωδική ονομασία 20Q2016, όπου καλούσε τον οποιονδήποτε με καλή διάθεση, λίγες γνώσεις και διαθέσιμο χρόνο να συνεισφέρει στα επίσημα fora, όπου άλλοι χρήστες ζητούν βοήθεια σχετικά με το WordPress. Στο πνεύμα του open source και της συνεισφοράς στην κοινότητα, ζήτησε από όλους να δώσουν λίγο από το χρόνο τους, ώστε να βοηθήσουν άλλους χρήστες αλλά και να αποδείξουν πόσο απλό είναι ακριβώς αυτό: να συμμετάσχεις ενεργά πού και πού.

Μια και δυο, η ελληνική κοινότητα του WordPress ανασκουμπώθηκε για να πάρει μέρος και να κάνει την παρουσία της αισθητή, μιας και στο τέλος του σαββατοκύριακου θα γινόταν μια άτυπη καταμέτρηση της συνεισφοράς της κάθε κοινότητας ανά τον κόσμο, έτσι για να υπάρχει και ένα χαλαρό απώτερο κίνητρο. Το meetup αυτού του μήνα λοιπόν αντικαταστάθηκε από τη συμμετοχή στη δράση αυτή. Μερικοί γενναίοι μαζευτήκαμε σε ένα χώρο στην Αθήνα και μερικοί άλλοι, εξίσου γενναίοι, από όλη την Ελλάδα, ο καθένας από το σπίτι του. Και είχε πολλή πλάκα.

Ανάμεσα στα πειράγματα του Κώστα Β. τα βιτριολικά αστεία του Παναγιώτη και την αστείρευτη καλή διάθεση του Κώστα Φ., με ένα πέρασμα από το Νίκο και το Γιώργο, σε ζωντανή σύνδεση με το Βαγγέλη στη Λάρισα, το Γεράσιμο στη Λαμία, το Δημήτρη στην Κόρινθο και το Χάρη στην Κατερίνη, όλοι μαζί βαλθήκαμε να αποδείξουμε ότι, πώς αλλιώς να το πω, ναι, μπορούμε κάνουμε την παρουσία μας αισθητή. Πιο μετά εκείνο το απόγευμα στο Slack team του WordPress:

Η διαδικασία του support όμως σε ένα τόσο παγκόσμιο επίπεδο, όπου έρχεσαι σε επαφή με τα προβλήματα χρηστών που ούτε καν φανταζοσουν ότι υπάρχουν, που άλλοι μιλούν αγγλικά, άλλοι απλώς πληκτρολογούν latin χαρακτήρες και περιμένουν βοήθεια, άλλοι έχουν σοβαρά προβλήματα και άλλοι είναι εντελώς αρχάριοι, η διαδικασία αυτή, λοιπόν, δεν είναι μόνο ικανοποιητική γιατί προσφέρεις στην κοινότητα. Άλλωστε, υπάρχουν πάμπολλοι τρόποι να προσφέρεις. Είναι και διδακτική!

Αναγκάζεται κανείς να αναζητήσει είτε νέα θέματα που συνειδητοποιεί ότι, ακόμη και αν δεν τα γνωρίζει άμεσα, γνωρίζει πού μπορεί να βρει τη λύση τους ή πώς να τη συνθέσει για λογαριασμό κάποιου άλλου. Μπαίνει στη διαδικασία να διατυπώσει απαντήσεις με τρόπο που να βγάζουν νόημα όχι για τον εαυτό του αλλά για κάποιον άλλο, για κάποιον που ενδέχεται να έχει μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα από αυτόν. Έτσι εμπεδώνει καλύτερα ακόμη και τη γνώση που ήδη έχει. Και, ποιος ξέρει, ίσως στο τέλος δεθχεί και ένα ευχαριστώ από την άλλη άκρη του κόσμου.

Προσωπικά εξεπλάγην ευχάριστα όταν, εκεί που απαντούσα πέντε πράγματα που ήξερα σχετικά καλά έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να ασχοληθεί με ζητήματα που άκουγε για πρώτη φορά, επειδή απλώς τα βρήκα ενδιαφέροντα. Το support αυτό δηλαδή λειτούργησε και ως έναυσμα για νέες αναζητήσεις πληροφορίας, εργαλείων, τεχνικών κλπ.

Έτσι έμαθα για την υπηρεσία MemberMouse (καλή; κακή; δεν έχω ιδέα, οπωσδήποτε όμως ενδιαφέρουσα, για την επόμενη φορά που θα μου ζητηθεί ένα website με συνδρομές). Έμαθα και συζήτησα για το TGM, μια λύση για να ενσωματώνει κανείς άλλα, προαπαιτούμενα plugins στο theme του, κάτι που δε μου είχε χρειαστεί ως τώρα, μιας και δεν έχω μπει στην αγορά της κατασκευής themes, αλλά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο εργαλείο. Και γιατί δεν ήξερα το ωραιότατο εργαλειάκι Lsyncd, που συγχρονίζει live αρχεία ανάμεσα σε δύο Linux servers.

Στο ίδιο πνεύμα έπεσα πάνω σε μερικές πανέξυπνες λύσεις για να δημιουργεί κανείς τη δική του private υπηρεσία για updates στα WordPress themes και plugins του. Ετούτα σίγουρα θα τα αξιοποιήσω στο μέλλον. Φυσικά κάποιος ήδη έχει σκεφτεί και το έχει κάνει αυτό υπηρεσία, την οποία δίνει επί πληρωμή σε όσους τη χρειάζονται και δωρεάν σε όσους διανέμουν ανοιχτό λογισμικό.

Λίγο παρακάτω ένας χρήστης ζητούσε λύση σε κάτι που σίγουρα έχει εκνευρίσει κάθε χρήστη online: συμπληρώνεις μια μεγάλη φόρμα, αλλάζεις κατά λάθος σελίδα κι όταν επιστρέψεις έχει χαθεί ό,τι έχεις ήδη με κόπο συμπληρώσει. Ήξερα ότι υπήρχαν εργαλεία για developers ειδικά αυτό. Άραγε γιατί δεν τα χρησιμοποιούμε όλοι σε μόνιμη βάση; Έψαξα τα bookmarks μου και τα ανέσυρα. Διαπίστωσα, δε, ότι πλέον υπάρχουν και άλλα παρόμοια.

Σίγουρα δεν ήταν το πολυπληθέστερο meetup μας, μάλλον το αντίθετο.

Αλλά ήταν από τα πιο διασκεδαστικά. Η τεχνολογία είναι χαρά.

“Πρόκειται για μείζον πολιτικό ζήτημα που δε μπορούμε να αφήσουμε στα χέρια της τεχνολογίας” δήλωσε σήμερα ο Βαγγέλης ο Μεϊμαράκης, αναφερόμενος στις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. Ουσιαστικά πράγματι πρόκειται για μείζον πολιτικό ζήτημα, μην κοιτάτε που έχει υποτιμηθεί σε στόχο για χίλιες μύριες ειρωνείες. Αλλά, κύριε Μεϊμαράκη, δε σας επιτρέπω.

Δε σας επιτρέπω να πιάνετε στο στόμα σας την τεχνολογία και να κρίνετε αν είναι ικανή να διαχειριστεί και να φέρει εις πέρας ένα τόσο “μείζον”, όπως λέτε, πολιτικό ζήτημα. Γιατί η τεχνολογία είναι ικανότατη, κύριε Μεϊμαράκη, εσείς δεν είστε ικανοί. Ούτε να την καταλάβετε ούτε να την αξιοποιήσετε. Αλίμονο αν τα μείζονα ζητήματα τα αφήναμε στην ανθρώπινη κρίση της στιγμής, στην κρίση και την ικανότητα ανθρώπων όπως εσείς και αυτοί που εκπροσωπείτε.

Αλίμονο αν σταματούσαμε να εμπιστευόμαστε την τεχνολογία και τις διαδικασίες της. Να σταματούσαμε να εμπιστευόμαστε τις ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές, την πλοήγηση μέσω GPS σε αεροπλάνα, πλοία και διαστημόπλοια, τις ηλεκτρονικές εκλογές, την τηλεϊατρική, την επιστήμη, βρε παιδί μου. Να βάζαμε ξεματιάστρες και χαρτορίχτρες να μας κάνουν αξιόπιστες εκλογές, να προσλαμβάναμε αστρολόγους να συλλέγουν αποδείξεις και πνευματιστές να εισπράττουν φόρους. Αλίμονο!

Αυτό που είπατε σήμερα, αγαπητέ μου κύριε Μεϊμαράκη, είναι το απαύγασμα, η πεμπτουσία, η αποκρυστάλλωση της τεχνοφοβίας σε δυο λέξεις. Μπορεί να σας ξεγλίστρησε η φράση αλλά περάσατε ένα πολύ λάθος μήνυμα και δικαιώσατε το -μέχρι τώρα απλά χιουμοριστικό- εξής τρολάρισμα:

Μακάρι να ‘ξερα ποιος το σκέφτηκε πρώτος να του δώκω τα credits του.

Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών παρουσιάζεται αυτές τις μέρες η έκθεση Digital Revolution με γενικό θέμα την εξέλιξη των ψηφιακών τεχνολογιών. Να πάτε να τη δείτε, είναι ωραία. Με κέρδισε εύκολα το πρώτο τμήμα της, αυτό με τον τίτλο Digital Archaeology: Pong, Mario, Altair, Apple II, NEXT. Ιδού:

Ο Richard Stallman βρέθηκε στην Αθήνα, την περασμένη εβδομάδα κι έδωσε μια ομιλία στο Innovathens με τίτλο “The Danger of Software Patents”, υπό την αιγίδα της ΕΛΛΑΚ, στις 20/05/2015. Ο Richard Stallman είναι μια από τις πιο συμβολικές μορφές της πληροφορικής του 20ου αιώνα, ιδρυτής του Free Software Foundation, του επιδραστικού GNU project και συγγραφέας της ευρύτατα διαδεδομένης άδειας ανοικτού λογισμικού GPL. Παράλληλα, είναι ένας ζηλωτής της ελευθερίας των χρηστών στο διαδίκτυο και υπέρμαχος των δικαιωμάτων τους ενάντια στους κολοσσούς που παραβιάζουν την ιδιωτικότητά μας (Google, Facebook, Apple, κοκ).

Παρακολουθώντας αυτό τον θρύλο της πληροφορικής να μιλά μέσα στο φαρδύ λουλουδάτο του πουκάμισο, ξυπόλητος, με τα παπούτσια του παραπεταμένα λίγο πιο δίπλα, σκεπτόμενος ότι κάποτε δήλωνε ως κατοικία (!) του το MIT, αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται για μια εκκεντρική προσωπικότητα. Εκκεντρική, φυσικά, με βάση αυτό που έχουμε συνηθίσει ως κανονικό και αποδεκτό. Δε θέλει να εμφανίζεται η φωτογραφία του στο Facebook, δε θέλει να μιλάει για open source αλλά για ελεύθερο λογισμικό (και το προφέρει στα ελληνικά “elefthero”), δε θέλει να αναφερόμαστε στις πατέντες λογισμικού με αυτό τον όρο γιατί είναι πατέντες ιδεών και αλγορίθμων και όχι πατέντες λογισμικού.

Μέσα στην εκκεντρικότητά του όμως, ο Stallman, είναι από τους ανθρώπους που επηρέασαν όσο λίγοι την πορεία του κόσμου της πληροφορικής, εισάγοντας και τυποποιώντας την ίδια την ιδέα του ελεύθερου λογισμικού, κάτω από την οποία βρήκαν στέγη project όπως το λειτουργικό σύστημα Linux ή ο browser Firefox και το CMS WordPress. Είτε συμφωνούμε είτε όχι με τη φυσιογνωμία του ή τις απόλυτες και στεγανά οριοθετημένες απόψεις του, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι του οφείλουμε πολλά.

Λίγο πιο δίπλα ο κύριος Γιάννης Νομικός τον σκιτσάρει πρόχειρα. Ο Stallman βγάζει το σκίτσο σε… δημοπρασία. Τα έσοδα θα πάνε στο GNU project. Ο σκοπός είναι ιερός και το σκίτσο μοναδικό. Το θέλω οπωσδήποτε. Είναι από τα 30 καλύτερα ξοδεμένα ευρώ που σπατάλησα.

“Happy Hacking”

Φαίνεται ότι οι πωλήσεις μέσω διαδικτύου είναι ένα όλο και πιο δημοφιλές θέμα. Το Found.ation αφουγκράστηκε αυτή την ανάγκη και το Σάββατο που πέρασε (21/02/2015) διοργάνωσε μαζί με τη Microsoft Hellas ένα ολοήμερο workshop με τίτλο “Δημιουργία ενός επιτυχημένου e-shop”. Η θεματολογία προσπάθησε να καλύψει όλο το φάσμα της δημιουργίας ενός e-shop: την οργάνωση, το μάρκετινγκ, το design, την ανάπτυξη. Το workshop πραγματοποιήθηκε στο The Hub Events όπου το παρακολούθησαν 200 άτομα.

Βρεθήκαμε εκεί για να μιλήσουμε ως Nevma για το WordPress και το WooCommerce, ως εργαλεία ανάπτυξης ενός e-shop, δίνοντας μια ομιλία με τίτλο “Δημιουργία WordPress/Woocommerce Site στην πλατφόρμα Azure και ανάρτηση του πρώτου προϊόντος”. Στην ομιλία αυτή αναφερθήκαμε στο WordPress ως μηχανή διαχείρισης περιεχομένου (CMS) και στο WooCommerce ως το πιο δημοφιλές e-shop/e-commerce plugin του. Μιας και το event ήταν Microsoft sponsored έγινε μια βήμα προς βήμα επίδειξη επίδειξη για το πώς μπορεί να εγκατασταθεί ένα WordPress/WooCommerce στην cloud πλατφόρμα Azure.

Την ομιλία μοιράστηκα με τον Αντώνη Ζαχόπουλο ενώ την προετοιμάσαμε με τη βοήθεια του Κώστα Φρυγανιώτη, και οι δύο καλοί φίλοι και συνεργάτες στη Nevma.

Τα slides της παρουσίασης ήταν τα εξής:

H ομιλία ήταν κάπως έτσι:

Update: Ή μάλλον κάπως έτσι:

Πριν από λίγο καιρό ξέσπασε (https://www.facebook.com/groups/WordPressGreekCommunity/), πάνω από μία φορές, το ερώτημα “ποια είναι τα πιο καλά τα permalinks; τα ελληνικά ή τα greeklish;“. Δηλαδή, τι είναι καλύτερο να χρησιμοποιούμε σε μια ιστοσελίδα, διευθύνσεις αυτού του στυλ https://takis.nevma.gr/επαναφορτιζόμενη-τυρόπιτα-τσέπης” ή μήπως αυτού του στυλ “https://takis.nevma.gr/epanafortizomeni-tyropita-tsepis”; Θα προσπαθήσω να επεξεργαστώ το ερώτημα, θα δώσω τη δική μου απάντηση αλλά, να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, η τελική απάντηση δεν είναι εντελώς αντικειμενική.

Τα κριτήρια

Για να κρίνουμε τι από τα δύο είναι καλύτερο θα πρέπει να θέσουμε ορισμένα κριτήρια “καλοσύνης”. Τι πάει να πει “καλύτερο”; Πιο γρήγορο; Πιο όμορφο; Πιο εύκολο να το πληκτρολογήσεις; Όσο κι αν ο καθένας επιμένει να εστιάζει στις παραμέτρους που τον αφορούν ή προτιμά περισσότερο, αυτές είναι παραπάνω από μία. Τις καταγράφω εδώ.

• η αισθητική
• η ευαναγνωσιμότητα (έτσι είπα το “legibility” στα ελληνικά)
• η απόδοση στις μηχανές αναζήτησης

Αν έχετε κάτι άλλο μου λέτε. Εγώ αυτά υπολογίζω, χωρίς να τα έχω βάλει σε σειρά προτίμησης (ακόμη).

Κριτήριο 1: Αισθητική

Καθαρά υποκειμενικό ζήτημα, που σχετίζεται με τη γενικότερη καλλιέργεια και κουλτούρα ενός ανθρώπου, πράγματα επίσης υποκειμενικά, αλλά που μπορούν να εκτιμηθούν από όσους τα διαθέτουν (so meta). Να μη συγχέεται με την ευαναγνωσιμότητα. Πχ σκεφθείτε τον ίδιο κακό γραφικό χαρακτήρα να γράφει μια διεύθυνση με ελληνικά και με greeklish. Ποιο από τα δύο προτιμάτε;

(Επίσης, να μη συγχέεται με πατριωτικά συναισθήματα, πολύ passés.)

Κριτήριο 2: Ευαναγνωσιμότητα

Το πόσο ευανάγνωστο είναι κάτι. Πόσο εύκολα, άμεσα, καθαρά και χωρίς παρερμηνείες μπορεί να διαβαστεί μια σειρά από γράμματα που συγκροτούν κάποιο νόημα, είτε είναι κείμενο, είτε είναι μαθηματικά, φυσική ή διευθύνσεις στο internet. Αλλά και πόσο απολαυστικά. Ναι καλά ακούσατε. Μπορεί κάτι να είναι καθαρογραμμένο αλλά να ‘φχαριστιέσαι και να το βλέπεις καθώς το διαβάζεις, ρε παιδί μου.

Κριτήριο 3: Απόδοση στις μηχανές αναζήτησης

Δηλαδή, πότε μια σελίδα εμφανίζεται ψηλότερα στα αποτελέσματα των μηχανών αναζήτησης; Όταν έχει ελληνικό permalink η όταν έχει greeklish permalink; Κοινώς, τι είναι πιο καλό για το SEO (οέεεο); Εδώ η μάχη θα δοθεί τιτάνια, αλλά σας προειδοποιώ, η απάντηση θα μείνει καλά κρυμμένη στα κατάβαθα της έμπειρης ψυχής των σεοϊστών συναδέλφων.

Η ιεράρχηση των κριτηρίων

Η απόφαση για το ποιο είναι το σημαντικότερο κριτήριο δεν είναι εύκολο να είναι απόλυτη και αντικειμενική. Υπάρχει η προφανής απάντηση. Το 3, η απόδοση για τις μηχανές αναζήτησης. Αλλά, καλά μαντέψατε, σπάνια η προφανής απάντηση είναι και και η καλύτερη. Όχι έτσι απλά. Γιατί, θα πρέπει να καθορίσουμε πολύ προσεκτικά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η “απόδοση” αυτή θα κριθεί” και το αν αυτές οι συνθήκες μπορούν να απομονωθούν, ώστε να υπάρξει ένα επιστημονικό(φανές) συμπέρασμα.

Για παράδειγμα, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι το να βγαίνει μια ιστοσελίδα ψηλά σε κάποια αναζήτηση είναι το σημαντικότερο όλων. Πολλές φορές όμως αυτό καταλήγει σε άθλιες ιστοσελίδες, παραγεμισμένες με keywords που δεν έχουν το χρήστη στο επίκεντρο, κάνουν κακά conversions και κινδυνεύουν κάποια στιγμή να δεχθούν τιμωρία από τις μηχανές αναζήτησης.

Ακόμη, κάποιες ενέργειες SEO, που ενδεχομένως να βοηθούν πρόσκαιρα στο ranking, μπορεί να έχουν αρνητικό αποτέλεσμα σε άλλες προσπάθειες όπως το link building. Πχ ποιο url εντυπώνεται καλύτερα στη μνήμη ενός χρήστη και ποιο πληκτρολογείται πιο εύκολα από τα παρακάτω:

• https://takis.nevma.gr/επαναφορτιζόμενη-τυρόπιτα-τσέπης
• https://takis.nevma.gr/epanafortizomeni-tyropita-tsepis
• https://takis.nevma.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1-%CF%84%CF%83%CE%AD%CF%80%CE%B7%CF%82

Οι απόψεις που ακούστηκαν

Στις συζητήσεις που συμμετείχα, εν μέσω φορτισμένων σεοϊοστών (εγώ δεν είμαι, εγώ ένας ταπεινός μηχανικός είμαι) και αφόρτιστων προγραμματιστών όλα τα παραπάνω έπεσαν στο τραπέζι. Έμοιαζε όμως να ξεχωρίζει στα μάτια των περισσοτέρων το κριτήριο 3: η απόδοση στις μηχανές αναζήτησης. Αλλά με ένα τρόπο και μια συλλογιστική, που δεν πιστεύω ότι εξυπηρετούσε ούτε το ίδιο τους το επιχείρημα, ότι δηλαδή τα greeklish permalinks αποδίδουν καλύτερα από τα ελληνικά.

Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι η Google συνιστούσε τα greeklish permalinks. Δεν ξέρω αν το έκανε κάποτε αυτό αλλά δε μοιάζει καθόλου ταιριαστό με τη συνεχή προσπάθειά της να προσεγγίσει την εκάστοτε γλώσσα όσο πιο φυσικά γίνεται. Κι αυτό όχι από καλοσύνη αλλά από την ανάγκη να παραδίδει ποιοτικά αποτελέσματα αναζήτησης (και διαφήμισης). Απλά δε μου κολλάει, κι αν γινόταν πρέπει να είναι πολύ παλιά ιστορία.

Ακόμη πολλοί πιστεύουν ότι για λόγους link building ή για λόγους απομνημόνευσης των διευθύνσεων από τους χρήστες τα greeklish είναι πιο φυσικά γιατί διαβάζονται πιο γρήγορα, γίνονται copy-paste πιο εύκολα και χωρίς την url encoded κωδικοποίηση (%CE%B5%CF%80%CE%B1 κοκ) και για να τα πληκτρολογήσει ο χρήστης δε χρειάζεται να εναλλάσσει γλώσσες στο πληκτρολόγιό του. Στο ίδιο επιχείρημα, αυτό του copy-paste αναφέρουν το γεγονός ότι όταν κάποιος ποστάρει κάτι στο Facebook δε θα ήθελε να βλέπει αυτή την κωδικοποίηση. (Αλλά ήδη το Facebook αυτά τα urls τα κρύβει έντεχνα και έχει δεσμευθεί ότι σύντομα θα τα μεταφράζει και σωστά.)

Θεωρώ ότι για τη Google τα φυσικά σε κάθε γλώσσα permalinks είναι πιο αποδοτικά και αυτό γιατί οι όροι της εκάστοτε αναζήτησης θα κάνουν πιο άμεσα match με τους όρους που μια ιστοσελίδα θα περιέχει. Δηλαδή είναι καλύτερο μια σελίδα να μιλάει για “επαναφορτιζόμενη τυρόπιτα” και όχι για “epanafortizomeni tyropita” όταν ο χρήστης ψάχνει πραγματικά για “επαναφορτιζόμενη τυρόπιτα”.

Κι έχω μια κάποιου είδους απόδειξη για αυτό. Να εδώ μια αναζήτηση για την πολυπόθητη “επαναφορτιζόμενη τυρόπιτα τσέπης” (που δε βρίσκω πουθενά στο internet – λέω να ξεκινήσω ένα kickstarter μου φαίνεται) και τα αντίστοιχα αποτελέσματα του Google. Είναι φανερό ότι από τα τρία μέρη του λήμματος “επαναφορτιζόμενη τυρόπιτα τσέπης” το πρώτο δεν κατάφερε να κάνει match μέσα στο permalink που είναι γραμμένο με greeklish, παρόλο που είναι γραμμένο με όσο γίνεται πιο… σωστά greeklish. (Δεν πιστεύω ότι το ξεστόμισα αυτό.)

Η απαραίτητη αποψάρα μου

Η απάντηση για μένα είναι απλή. Ελληνικά permalinks. Τελεία. Για κάθε ένα από τα κριτήρια που έθεσα παραπάνω. Είναι πιο όμορφα, είναι πιο ευανάγνωστα και η εμπειρία μου δείχνει ότι αποδίδουν καλύτερα στις μηχανές αναζήτησης. Αλλά προσοχή στο τι σημαίνει αποδίδουν, όπως εξήγησα παραπάνω. Δέχομαι μόνο το μειονέκτημα του copy-paste σε Facebook κλπ, το οποίο όμως κατατάσσω πολύ χαμηλά κι ακόμη και έτσι δε θα ισχύει για πολύ καιρό. Πιστεύω ότι το να ποντάρεις στη φυσικότητα τη γλώσσας και στο πραγματικά exact match των όρων αναζήτησης είναι πιο στοχευμένο και πιο αποτελεσματικό.

Το τεστ της τυρόπιτας

Έτσι έκανα το τεστ της τυρόπιτας. Της επαναφορτιζόμενης τυρόπιτας τσέπης. Χρειαζόμουν ένα λήμμα που να μην το έχει κανείς άλλος στο internet ώστε να κάνω ένα πείραμα κάπως παρθένο που να μου βγάλει αποτελέσματα γρήγορα. Αν έπαιζα με παπούτσια ή αυτοκίνητα δε θα έβγαζα άκρη για πολύ καιρό. Αυτό το είδος τυρόπιτας δεν υπάρχει. Το εφηύρα πριν από δεκαετίες όταν απέδιδα τα εύσημα σε φίλους για ανόητα ανδραγαθήματα λέγοντας “συγχαρητήρια, κέρδισες μια επαναφορτιζόμενη τυρόπιτα τσέπης”.

Για να είναι το τεστ αντικειμενικό έφτιαξα στο παρόν blog δύο άρθρα με όλα τους τα στοιχεία ίδια. Να μιλούν και τα δύο με τον ίδιο τίτλο και το ίδιο κείμενο για την τυρόπιτα αυτή. Φανατίστηκα με το να είναι οι συνθήκες πανομοιότυπες αλλάζοντας μόνο το permalink. Στο ένα άρθρο το permalink είναι στα ελληνικά και στο άλλο είναι γραμμένο με greeklish. Έτσι προέκυψαν τα εξής δύο άρθρα:

1. https://takis.nevma.gr/2014/01/%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1-%CF%84%CF%83%CE%AD%CF%80%CE%B7%CF%82/
2. https://takis.nevma.gr/2014/01/epanafortizomeni-tyropita-tsepis/

(Εδώ βλέπετε παραστατικά τον – μοναδικό κατ’ εμέ – λόγο για να προτιμήσει ποτέ κανείς τα greeklish permalinks. Οι ελληνικοί, non-latin χαρακτήρες αποδίδονται κωδικοποιημένα. Δεν αξίζει όμως τον κόπο, αυτό είναι κάτι που σπάνια χρειάζεται να δουν ή να χρησιμοποιήσουν τα μάτια ενός κοινού χρήστη αλλά που το καταλαβαίνουν ωραιότατα οι μηχανές αναζήτησης.)

Όπως είπα την πάτησα αγνοώντας μια τόσο σημαντική παράμετρο. Το duplicate content. Τα δύο αυτά άρθρα είχαν πανομοιότυπο κείμενο. Για να είναι το τεστ αντικειμενικό. Όμως οι μηχανές αυτό το θεωρούν duplicate content και συγκρατούν μόνο αυτό που θα κρίνουν ως αυθεντικό. Το άλλο το καταχωνιάζουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το άρθρο με το greeklish permalink δημοσιεύτηκε με ελάχιστα δευτερόλεπτα διαφορά πριν το άλλο. Κι έτσι τώρα είναι το μόνο που εμφανίζεται στα αποτελέσματα των μηχανών αναζήτησης.

Το συμπέρασμα

Το πείραμα και πέτυχε και απέτυχε. Καταρχήν η υπόθεση για το duplicate content αποδείχθηκε άθελά μου άλλη μια φορά. Παρολίγον να αποδειχθώ λάθος μιας και το άρθρο με το ελληνικό permalink εξαφανίστηκε από τα αποτελέσματα, αλλά η αιτία ήταν το duplicate content και όχι κάτι άλλο. Τέλος, όπως έδειξα και στην εικόνα παραπάνω, το exact match που κάνει η φυσική γλώσσα έναντι των greeklish είναι αδιαμφισβήτητο.

Δεν έχω σκεφθεί ακόμη κάποιον αποτελεσματικό τρόπο για να επαναλάβω το ίδιο πείραμα με πραγματικά πλήρως αντικειμενικά κριτήρια από κάθε άποψη. Σκοντάφτω μονίμως είτε στο ότι κάποια παράμετρος θα αλλοιωθεί είτε στο ότι θα εμφανιστεί και πάλι το πρόβλημα του duplicate content. Αν άντεξες να διαβάσεις ως εδώ σε ευχαριστώ. Αλλά, δουλειές δεν έχεις εσύ;

Είδα stats πελάτη που κάνει πάρα πολλά pageviews.
Είδα IE8 με κάτω από 2%.
Μια μικρή σταγόνα κύλησε στο μάγουλό μου.
Ένα σκουπιδάκι μου μπήκε στο μάτι.

(kudos στο Popitsi για το γραφικό)

Δε μπορώ να το κρύψω, αγαπάω Firefox και θα αγαπάω Firefox.

Γιατί έδειξε το δρόμο και:

Firefox is the only non-profit, non-corporate, non-compromised browser out there, and we want Web users everywhere know they have an independent choice.

Η επιστροφή είναι κάπως ανιαρή και με μπόλικη δόση ανυπομονησίας. Τη διαδρομή την ξέρουμε πια. Την πάμε αντίστροφα. Το 11-ωρο στο λεωφορείο είναι ζόρικο. Το λεωφορείο ξεκινάει από τη Σόφια σχεδόν γεμάτο. Ο χώρος δεν είναι αρκετός. Χρειάζομαι χώρο. Και πρίζες. Και σταθερό wifi. Σας είπα ότι το λεωφορείο διαθέτει και wifi; Ασταθές, αλλά δωρεάν, σαν και αυτό που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός μας Αντώνης Σαμαράς πέρυσι και όπου να ‘ναι έρχεται. Λίγη υπομονή να σωθεί η χώρα πρώτα λίγο.

Οι δύο οδηγοί του λεωφορείου μοιάζουν να λειτουργούν σα ρομπότ. Ήρθαν στη Σόφια, ξεφόρτωσαν κόσμο (από Ελλάδα μάλλον;), φόρτωσαν αμέσως και φύγαμε. Πότε κοιμούνται; Κάνα 2-ωρο/3-ωρο που ξεκλέβουν ο καθένας τους όταν ο άλλος οδηγεί; Κι έχοντας φάει μακαρόνια με κιμά και κέτσαπ; Τι στομάχι, τι κράση; Λίγο τους ζηλεύω, λίγο τους λυπάμαι. Πιο πολύ τους λυπάμαι. Πότε ζουν;

Στην Αθήνα μας περιμένουν δουλειές με “φούντες”. Τα requests έχουν συσσωρευτεί. Το RedBooth έχει χτυπήσει κόκκινο. Ή μάλλον πορτοκαλί, όπως επισημαίνει τα urgent tasks μου. Τι νόημα έχει να τα θέτω ως “επείγοντα”, όταν τα μισά από αυτά έχουν γίνει επείγοντα και στην καλύτερη περίπτωση θα μεταπέσουν απλώς σε “καθυστερημένα”! Τουλάχιστον δε θα τα ξεχάσω. Θα είναι εκεί καταγεγραμμένα και θα με περιμένουν το επόμενο πρωί που θα πάω στο γραφείο. Προσπαθώ να “κλείσω” μερικά στο λεωφορείο. Το wifi με τρελαίνει. Μια πάνω μια κάτω. Η μπαταρία μου εξαφανίζεται. Τα tasks δε μειώνονται. Το laptop δε χωράει στα πόδια μου όταν έχω και κάποιον διπλανό. Ελπίζω στη Θεσσαλονίκη να κατέβει κόσμος.

Αμήν, έτσι και έγινε. Οι μισοί κατεβαίνουν στη Θεσσαλονίκη. Είμαστε στα μισά της διαδρομής. Άλλο τόσο ακόμη μα με περισσότερο χώρο. Και με λιγότερη μπαταρία όμως. Υπάρχει κι ένα στομάχι ταλαιπωρημένο από το ακατάστατο φαγοπότι των προηγούμενων ημερών. Τη μια μέρα ξηρά τροφή και τυρόπιτες, την άλλη επικές ποικιλίες κρεάτων με όσπρια (!). Θέλει αντοχή. Σκέφτομαι πάλι τους οδηγούς του λεωφορείου.

Τα χιλιόμετρα περνούν. Κατεβαίνουμε Λάρισα, Λαμία. Τα τοπία είναι πια γνώριμα και μαζί βαρετά. Ήρθαμε από την άλλη άκρη (λέμε τώρα) των Βαλκανίων, τι να μας πει εμάς η Λαμία. Βαλκάνια, σκέφτηκα. Τι καταλαβαίνουμε λέγοντας Βαλκάνια; Νομίζουμε ότι είμαστε μέρος μιας γενικότερης περιοχής που έχει και κοινά ανθρώπινα στοιχεία. Αλλά δεν έχει. Γεωγραφικά είμαστε Βαλκάνια εντάξει. Βαλκάνια και Μεσόγειος. Και Ευρώπη (ας πούμε). Νομίζω όμως υπερισχύει η Μεσόγειος τελικά. Δεν είμαστε σαν τους Βούλγαρους, σαν τους Αλβανούς και φαντάζομαι ότι όσο προχωρήσω προς τα πάνω τόσο λιγότερα κοινά στοιχεία θα βρω.

Είμαστε μεσογειακοί. Κι αυτό δεν το λέω για να μας χαϊδέψω αλλά σαν παρατήρηση. Είμαστε μεν μέρος του αχταρμά των Βαλκανίων, αλλά ως λαός δε βλέπω τις ομοιότητες με τους υπόλοιπους λαούς των Βαλκανίων. Περισσότερες ομοιότητες έχουμε με τους Ιταλούς, τους Ισπανούς και τους Τούρκους. Πρέπει να είναι η θάλασσα, ο ήλιος ή κάποιος τέτοιος συνδυασμός. Τα υπόλοιπα Βαλκάνια είναι ένα περίεργο μίγμα εθνοτήτων, πρώην κομμουνιστικών δομών και ευρωπαϊκών επιρροών και απωθημένων. Δεν είναι όμως Ελλάδα και η Ελλάδα είναι βαλκανική χώρα μόνο γεωγραφικά.

Μετά τη Λαμία ο δρόμος είναι μικρός. Τα φώτα της Αθήνας αχνοφαίνονται σιγά-σιγά. Πλησιάζουμε σπίτι. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι που, όσο κοινότοπο και αν ακούγεται, ήταν γεμάτο εμπειρίες. Δεν ήταν το κλασσικό τουριστικό ταξίδι που έχω συνηθίσει, με τον οδηγό στο χέρι και τη λίστα με τα αξιοθέατα/μουσεία/παραλίες να συμπληρώνεται βήμα-βήμα. Ήταν ένα ταξίδι με συγκεκριμένο σκοπό, το WordCamp 2014, που μας έβαλε στους ρυθμούς μιας γειτονικής χώρας για λίγες μέρες. Δε μετανιώνω και τις 20+ ώρες που πέρασα στο λεωφορείο. Αυτό κι αν ήταν εμπειρία. Σα να έκανα μια μίνι 5ήμερη ακόμη. Γνώρισα ανθρώπους, γέλασα, πέρασα καλά!

Αυτό είναι. Πέρασα καλά.