Ο γραμματέας της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας νέος που πιστεύει ότι η Ελλάδα του ανήκει κληρονομικώ δικαίω και ότι δεν έχει να απολογηθεί πουθενά και σε κανέναν

20 Ιανουαρίου, 2016

Φαίνεται ότι ακόμη τα τραύματα του εμφυλίου δεν τα έχουμε γιατρέψει. Ακόμη και τώρα που ένα αριστερό κόμμα συγκυβερνά με ένα ακροδεξιό (θα μου πεις, μήπως δεν είναι μια καθαρά συγκυριακή συνεργασία;), ο εμφύλιος σπαραγμός είναι εδώ να μας διχάζει και να μας χωρίζει στους από εδώ και στους από εκεί. Στους καλούς Έλληνες και στους κακούς Έλληνες. Όπου το καλό και το κακό ορίζονται με απλοϊκά κομματικά κριτήρια.

“…το κόμμα μας ζήτησε να βάλουμε πλάτη και βάλαμε, γιατί αυτό είναι το σωστό, γιατί πάντα στην αριστερά χρωστάμε και δεν μας χρωστάει…”

Λόγια του ίδιου του γραμματέα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πραγματικά θλιβερό να ακούς αυτά τα λόγια από ένα νέο άνθρωπο. Να βλέπεις το εμφύλιο πάθος ζωντανό σε έναν άνθρωπο που δεν το έζησε και, που γεννήθηκε 40 χρόνια μετά τον εμφύλιο, που θα ήθελες να ελπίζεις ότι δε μπορεί να ταυτιστεί με αυτή την τόσο μαύρη σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Αντί να είναι δημιουργικός και παραγωγικός να διαιωνίζει και να καλλιεργεί ένα παλαιό μίσος.

“…τη γιαγιά μου, την περήφανη επονήτισσα, βασανισμένη… τον προπάππο μου, δικαστή του ΕΑΜ… τον παππού μου, αντάρτη… οι φασίστες του λέγαν πως θα τον ξυρίσουν… την μάνα μου να μου λέει πως της μάθαινε αντάρτικα… Για τον δολοφονημένο θείο του πατέρα μου από φασίστες… Για τον θείο-παππού Θοδωρή και τα μακρονήσια, την εξορία…”

Με ποιο δικαίωμα ετούτος ο νέος επικαλείται τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων του; Μήπως μόνο οι δικοί του πρόγονοι πόνεσαν; Μήπως οι αγώνες αυτών των προγόνων και των συναγωνιστών τους έγιναν μόνο για τον ίδιο και την οικογένειά του; Τους καπηλεύεται για να αιτιολογήσει τι; Τη νέα τάξη πραγμάτων που πρεσβεύει; Τη νέα κομματοκρατία; Το νέο νεποτισμό; Αλλά, βέβαια, τον διαφορετικό, τον ηθικό, τον αριστερό νεποτισμό!

“…θυμάμαι τους γονείς μου να μου λένε για την αριστερά, για το κίνημα, για τις ρίζες μας και πως δεν πρέπει να ξεχνάμε από που προερχόμαστε. Τότε ήμουν 10 χρονών και ακούγαμε το άξιον εστί και μου έλεγαν ιστορίες”

Αυτη είναι η απάντηση του γραμματέα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα δημοσιεύματα που, κατά πως φαίνεται αληθώς, φέρουν το αδερφό, την μητέρα και μια κοντινή του φίλη να έχουν διοριστεί στο δημόσιο τον τελευταίο χρόνο. Αυτή είναι η απάντησή του στις κατηγορίες περί οικογενειοκρατίας. Ένα τεράστιο “περιφρονώ”, ένα παλιό μίσος που δε λέει να πεθάνει. ‘Οχι κάποια αιτιολόγηση, όχι κάποια αναφορά σε αξιοκρατικές διαδικασίες που ο κίτρινος τύπος αγνόησε. Παρά μόνο ένα “καλά να πάθετε, τώρα είναι ο καιρός μας”.

“Και δεν θα απολογηθώ σε κανέναν…”

Δε θα απολογήθεί νομίζει. Αμ θα απολογηθεί! Τώρα πια είναι δημόσιο πρόσωπο σε ένα κράτος που ευτυχώς του έχουν μείνει μερικά ευρωπαϊκά αντακλαστικά όπως η Διαύγεια, που δεν αφήνει διορισμό στο δημόσιο αδημοσίευτο. Μπορεί να μην το θέλει αλλά έχει να απολογηθεί σε ένα λαό, μέρος του οποίου πίστεψε σε κάποιες υποσχέσεις και βάσισε στο κόμμα του κάποιες ελπίδες. Πώς μπορεί να νομίζει ότι δε θα απολογηθεί; Πώς μπορεί να είναι τόσο σίγουρος;

Στο κόκκινο, γόβα στιλέτο και το φάρμακο για τη φαλάκρα, όλα μαζί στο αριστερό σουρεαλισμό που επωλήθη φθηνά

Στο κόκκινο, γόβα στιλέτο και το φάρμακο για τη φαλάκρα, όλα μαζί ανακατεμένα στον αριστερό σουρεαλισμό που επωλήθη φθηνά αλλά τον πληρώνουμε πολύ ακριβά κάθε μέρα.

εκτύπωση Κατηγορίες: απόψεις, πολιτικά | rss 2.0 | trackback

Καθόλου σχόλια μέχρι τώρα!

Ό,τι προαιρείσθε:

Επιτρεπτά (X)HTML tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> . Εάν προσθέσετε εξωτερικά links στο σχόλιό σας τότε αυτό δε θα εμφανιστεί στη λίστα με τα υπόλοιπα σχόλια έως ότου εγκριθεί από τον υποφαινόμενο, οπότε το νου σου!