Σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών στο μακρινό μέλλον:
– Καλημέρα, σας!
– Καλημέρα, θα ήθελα μια βάση δεδομένων.
– Πολύ ωραία, έχουμε SQLServer, MySQL, PostgreSQL. Για τι εφαρμογή τη θέλετε;
– Εεε, θέλω να φτιάξω μια επαγγελματική ιστοσελίδα.
– Πολύ καλά. Ξέρετε τι έκτασης θα είναι; Θα έχει πολλούς χρήστες; Μήπως πρέπει να πάμε σε μια Oracle;
– Εεε… Δε γνωρίζω πολύ τα τεχνικά ζητήματα.
– Επομένως, θα χρειαστείτε και έναν application server και κάποιο framework για να βασιστείτε. Μισό λεπτό να κοιτάξω…
– Ναι, εεε…
– Ο developer σας έχει καταλήξει σε κάποιο CMS; Με κάθε MySQL δίνουμε και ένα Joomla δώρο.
– Ε, αυτό μου είπε ότι θα το φτιάξει ο ίδιος.
– Αλήθεια; Επομένως, σας ικανοποιεί ένας SQLServer;
– Δεν είμαι σίγουρος.
– Κοιτάξτε, ένας SQLServer είναι πάντοτε μια καλή αρχή και μετά ανεβαίνετε σε μια Oracle όταν αυξηθούν οι απαιτήσεις. Εδώ θα είμαστε να σας εξυπηρετήσουμε.
– Ε, εντάξει τότε, αυτό θα πάρω.
– Τέλεια, λοιπόν, θα μας στείλετε ένα FAX με τη σφραγίδα της εταιρείας σας και την υπογραφή σας, όπου θα μας περιγράφετε το αίτημά σας, ένα αντίγραφο του καταστατικού, μια επικυρωμένη φωτοτυπία ταυτότητας, μια υπεύθυνη δήλωση του νόμου 105, μια εξουσιοδότηση…
– Μα, εγώ ήθελα μια βάση δεδομένων.
– Για μισό λεπτό, έχετε πάρει αριθμό πρωτοκόλλου; Τι καθόμαστε και μιλάμε τόση ώρα…
Για την ιστορία, το 2011 η χώρα πτώχευσε, το 2012 το internet περιήλθε σε
κρατικό έλεγχο και η μόνη εταιρεία πληροφορικής που επιβίωσε ήταν η ΟΤΕnet!
