Σαββόπουλος και φίλοι – Το περιβόλι του τρελλού – Παλλάς

28 Δεκεμβρίου, 2009

Ξενίζει, τελικά, η παράσταση του Διονύση Σαββόπουλου στο μεγαλοπρεπές Παλλάς. Η μουσική και ο ήχος από τη μια εξαιρετικοί. Οι μουσικοί το ίδιο (Λάντσιας και Κιουρτσόγλου, άνθρωποι-μηχανές-ορχήστρα είναι πάλι απίστευτοι). Αλλά η παρουσία του κυρ-Νιόνιου να διηγείται ιστορίες από τα πολύπαθα 60s μέσα στη χλιδή του Παλλάς, την ακινησία των καθισμάτων και την παρουσία μύριων όσων καλοντυμένων θεατών που επιζητούσαν μια κοσμική χριστουγεννιάτικη έξοδο, κάπως με χαλάει.

Τα τραγούδια ήταν όλα εκεί. Ο Σαββόπουλος ήταν ορεξάτος, όπως πάντα.  Όλα τα στοιχεία ήταν θετικά. Έλειπε, όμως η επαφή που ακόμη και σε ένα μεγάλο στάδιο θα είχες με το Σαββόπουλο. Και δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι πρόκειται για ένα δημιουργό που δεν είχε έγκαιρα αναγνωριστεί από το κοινό και με την εμφάνισή του σε ένα θέατρο όπως το Παλλάς γιορτάζει αυτή την αποδοχή που άργησε να έρθει. Αντιθέτως, όλο αυτό το concept μόνος του το σχεδίασε και διοργάνωσε.

Όπως και να έχει, πρόκειται για μια προσωπικότητα μοναδική στα ελληνικά μουσικά πράγματα, που έχει ζήσει και τραγουδήσει μισό αιώνα ιστορίας. Κι αν εμφανίζεται πλέον ως καλοκάγαθος και γραφικός παππούς με ιστορίες και νουθεσίες, εμένα δε με πειράζει, το έχει κερδίσει αυτό. Τον αγαπάμε ακόμη και μέσω του μύθου που έχει δημιουργήσει.

εκτύπωση Κατηγορίες: είδα, ήμουν εκεί, μουσική | rss 2.0 | trackback

Καθόλου σχόλια μέχρι τώρα!

Ό,τι προαιρείσθε:

Επιτρεπτά (X)HTML tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> . Εάν προσθέσετε εξωτερικά links στο σχόλιό σας τότε αυτό δε θα εμφανιστεί στη λίστα με τα υπόλοιπα σχόλια έως ότου εγκριθεί από τον υποφαινόμενο, οπότε το νου σου!