Your favorite Jack Nicholsons have something to say…

4 Μαρτίου, 2008

Ο δικομματισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κάτι το δεδομένο. Από πολύ νωρίς εδραιώθηκε και σπάνια αμφισβητήθηκε. Στην πράξη όλο και κάποιος τρίτος υποψήφιος εμφανιζόταν αλλά με τόσο χαμηλά ποσοστά που τον καθιστούσαν ανύπαρκτο. Ίσως γι’ αυτό οι Αμερικανοί έχουν δεχθεί το δικομματισμό ως κάτι δεδομένο. Δεν έχουν γνωρίζει τίποτε άλλο! Με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο κατηγορούν, για παράδειγμα, τους Κουβανούς ότι οι περισσότεροι δεν έχουν γνωρίσει κανένα άλλο πολιτικό σύστημα πέρα από το σοσιαλισμό του Κάστρο, έτσι κι εκείνοι δέχονται το δικομματισμό αναντίρρητα, ως κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Κι αν στην Ελλάδα μιλάμε για "τηλεοπτική" δημοκρατία, στις ΗΠΑ το πολιτικό σύστημα λατρεύει τη σόουμπιζ (και το αντίστροφο). Άπειρα τα παραδείγματα διασημοτήτων που χρησιμοποιούν αυτή τους τη ιδιότητα για να υποστηρίξουν τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο. Τελευταίο φαιδρό παράδειγμα είναι ο – κατά τα άλλα εξαιρετικός ηθοποιός – Jack Nicholson ο οποίος όχι μόνο απλά ψηφίζει Hillary αλλά έφτιαξε και ένα video ποτ-πουρί μερικών από τους πιο γνωστούς ρόλους του διανθισμένο με συνθήματα υπέρ αυτής για να την υποστηρίξει στην προεκλογική της εκστρατεία απέναντι στον έτερο Obama. Δεν το βάζω εδώ, αλλά δείτε το – στο youtube φυσικά, που αλλού.

Αααχ, τόση τέχνη… για ποιο λόγο;

εκτύπωση Κατηγορίες: γενικά, δε βαριέσαι | rss 2.0 | trackback

4 σχόλια στο “Your favorite Jack Nicholsons have something to say…”

Ο/η "george" είπε:

Πρόκειται για αναπόσπαστο κομμάτι της πολύμηνης media-targeted προεκλογικής και εκλογικής διαδικασίας που προβλέπει το αμερικάνικο σύστημα. Όσο θυμάμαι έτσι ήταν και δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Στο site του CNN μάλιστα μπορείς να δεις και μια αναλυτική λίστα με τις διασημότητες που πρόσκεινται στον κάθε υποψήφιο (link δεν βάζω). Όσο ξένο και αν φαίνεται σε εμάς, ωστόσο, οι Αμερικανοί μοιάζει να εμπλέκονται στη διαδικασία εκλογής πολύ πιο παθιασμένα από τους Έλληνες ψηφοφόρους.

4 Μαρτίου, 2008 στις 1:21 μμ

Ο/η "Τάκης" είπε:

Ω, ναι, και μάλιστα μιλούμε για την προεκλογική διαδικασία όχι για πρόεδρο αλλά για υποψήφιο πρόεδρο! Έχω αντιρρησεις, βέβαια, για το πόσο πιο παθιασμένα εμπλέκονται οι Αμερικανοί σε σχέση με τους Έλληνες ψηφοφόρους. Πχ, στην Ελλάδα ψηφίζει το 80-90% (δε θυμάμαι ακριβώς στις πρόσφατες εκλογές) ενώ στις ΗΠΑ το 40%. Επίσης, σε σχέση με τις διασημότητες ειδικότερα, ας δούμε πόσοι από τους υποψήφιους βουλευτές μας είναι ηθοποιοί, τραγουδιστές, δημοσιογράφοι και άλλες τέτοιες τηλεοπτικά προβαλλόμενες προσωπικότητες.

Μια διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ κανένα από τα δύο κόμματα δεν έχει συνδέσει το όνομά του ιδιαίτερα με συγκεκριμένες συγκυρίες – θετικές ή αρνητικές – περισσότερο από το άλλο (πχ κι Κλίντον έκανε πόλεμο στη Μ. Ανατολή κι ο Μπους έκανε πόλεμο εκεί και πολλοί άλλοι και ο επόμενος όλο και κάτι θα κάνει). Λίγο πολύ δίνουν παρόμοια γενική πολιτική αίσθηση. Στην Ελλάδα τα κόμματα έχουν συνδέσει αντιθέτως τα ονόματά τους με πληθώρα αρνητικών καταστάσεων. Είχαμε τη συντηρητική “δεξιά”, μετά το “βρώμικο” ’89, μετά το “βαθύ” κράτος του ΠΑΣΟΚ, τώρα τα αμέτρητα σκάνδαλα κοκ.

4 Μαρτίου, 2008 στις 1:52 μμ

Ο/η "Τάκης" είπε:

Χαχαχα, όσο το ξανακοιτάω το βιντεάκι γελάω πιο πολύ… Είναι και η μουσική η επική…

4 Μαρτίου, 2008 στις 9:46 μμ

Ο/η "Μάνος Μάντζας" είπε:

Corny! Δεν το σχολιάζω παραπέρα.

13 Μαρτίου, 2008 στις 7:06 μμ

Ό,τι προαιρείσθε:

Επιτρεπτά (X)HTML tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> . Εάν προσθέσετε εξωτερικά links στο σχόλιό σας τότε αυτό δε θα εμφανιστεί στη λίστα με τα υπόλοιπα σχόλια έως ότου εγκριθεί από τον υποφαινόμενο, οπότε το νου σου!