Ατελείωτες σειρές από φωτάκια σε δρόμους, πλατείες και πολυκατοικίες, λευκά, πολύχρωμα, συχνά συνοδευόμενα από κακή απομίμηση χριστουγεννιάτικων μουσικών θεμάτων. Γαλοπούλες, μελομακάρονα, δίπλες, κουραμπιέδες και χριστουγεννιάτικα δέντρα με κάθε λογής στολίδια. Το "Last Christmas" σε άπειρες εκδοχές να ακούγεται σε κάθε ραδιοφωνικό σταθμό, τηλεόραση, κατάστημα ή σουπερ-μάρκετ. Αμερικάνικες ταινίες με χριστουγεννιάτικη θεματική, άλλες φορές γλυκερές ή σαχλές και σπάνια συγκινητικές. Ουρές σε ζαχαροπλαστεία, πολυκαταστήματα, μέσα μαζικής μεταφοράς κι εμπορικούς δρόμους. Τα ξέρεις όλα αυτά.
Ποιος είναι ο χαρακτήρας των ελληνικών Χριστουγέννων; Απέχει πολύ από μια θρησκευτική γιορτή και δε γνωρίζω αν ποτέ υπήρξε τέτοια. Απλά δεν το γνωρίζω, δεν το αμφισβητώ. Αλλά παρατηρώ γύρω μου όχι χωρίς απορία. Από τη μια υπάρχει το γνήσιο χριστουγεννιάτικο αίσθημα και από την άλλη ο ψυχαναγκασμός για μια καταναλωτική υπερ-δραστηριότητα. Μπορείς, όμως, να κρίνεις εύκολα τον άνθρωπο που πέφτει σε αυτό το ολίσθημα;
Ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με αυτές τις αξίες. Τις αξίες που του επιβάλλουν να γιορτάσει τα χριστούγεννα, να ξοδέψει χρήματα που δε διαθέτει, να καταφύγει σε δάνεια, διακοπο-δάνεια και καταναλωτικά δάνεια για να συμπληρώσει το 13ο μισθό που μόνος δεν επαρκεί! Ένας άνθρωπος που όλη τη χρονιά ζει με άγχος και ταχύτητα κάτι που δε μοιάζει να μπορεί να αποκληθεί "ζωή". Θα μπορούσες ίσως να τον κρίνεις αν ήταν ένας άνθρωπος στέρεα δομημένος, με ένα επάγγελμα συνειδητά επιλεγμένο, που ζει σε μια ανθρώπινη πόλη, που ο κόπος του έχει αντίκρυσμα, που ο λόγος του έχει αποδέκτες. Τότε ίσως να ήταν απλό να τον κρίνεις για την παράλογη καταναλωτική μανία που του προσάπτεις. Αλλά περί τίνος πρόκειται τελικά; Για έναν άνθρωπο που του αναγνωρίζουμε το ακαταλόγιστο;
Σίγουρα τα κατοχικά σύνδρομα δεν έχουν εξαφανιστεί στην εποχή μας. Απλά έχουν μεταδοθεί στις νεότερες γενιές διυλισμένα μέσα από τα νέα δεδομένα. Ο Έλληνας μοιάζει να μην ξεπέρασε ποτέ τα σύνδρομα της στέρησης και της κατωτερότητας. Έτσι, προσπαθεί ακόμη να ζήσει τη μαγεία, το όνειρο και τη ζωή κάποιου άλλου που κρυφά μέσα του θαυμάζει, κι ανάθεμα κι αν υπάρχει στην πραγματικότητα. Είναι θλιβερό αλλά και διαφωτιστικό, όταν καταφέρεις να το παρατηρήσεις και να το απομονώσεις, Αλλά δεν είναι εύκολο να κρίνεις.
Είτε, όμως πρόκειται για εκείνους που περνούν τις γιορτές παίζοντας – τα κατ’ εμέ ανιαρά – τυχερά χαρτιά, είτε για εκείνους που σαρώνουν τους χώρους που πουλούν – την κατ’ εμέ φθηνή – διασκέδαση, είτε πρόκειται για εκείνους με μια πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση των γιορτών, υπάρχει μια κοινή συνιστώσα. Κάτι που έχει χάσει το νόημά του μέσα από τα μύρια κλισέ που το έχουμε επενδύσει. Η ανάγκη για επικοινωνία.
Η παντοτινή και ασίγαστη ανάγκη για επικοινωνία και επαφή με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Με τους ανθρώπους που κάνουν τους εαυτούς μας να φαντάζουν αυθεντικοί και κάπως πιο ανεκτοί. Πίσω από τα πάμπολλα τηλεφωνήματα για Χρόνια Πολλά, από τα χιλιάδες SMS, από τα εκατομμύρια ευχετήρια emails υπάρχουν ακόμη ψήγματα μιας γνήσιας έκφρασης της ανθρώπινης ανάγκης για συναναστροφή. Με την οικογένεια, τους φίλους, τους αγαπημένους ανθρώπους, γενικότερα.
Αν μας έχει στερήσει από κάτι ουσιώδες ο σύγχρονος τρόπος ζωής, αν υπάρχει κάτι ανεκτίμητο και αναντικατάστατο αυτό είναι η επικοινωνία. Που προϋποθέτει πολλές συνθήκες για να λειτουργήσει, όπως, για παράδειγμα ελεύθερο χρόνο και ταπεινότητα. Αξίες πολύ "διάφανες" για να μπορούμε να τις διακρίνουμε από τις υψηλές ταχύτητες με τις οποίες κινούμαστε.
Φέτος, τα Χριστούγεννα θα προσπαθήσω να δω όσο το δυνατόν περισσότερους από τους ανθρώπους που καθημερινά μου λείπουν και δε μπορώ να τους το πώ. Μέχρι αυτή τη στιγμή έχω ξεκινήσει πολύ καλά!
Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα σε Όλους…
εκτύπωση Κατηγορίες: γενικά | rss 2.0 | trackback